Chapter 25
Mig's POV
Umalis na si Francine. May iniwan siyang papel sa kamay ko.
Bubuksan ko na sana kaso biglang dumating si Sabielle kaya nilagay ko muna sa bulsa ng jogging pants ko.
Umaga pa lang pero parang pakiramdam ko, matatapos na ang isang buong araw. Sa dami ng confrontation.
"Migs." Sabi ni Sabielle na lumalapit sakin.
Di ako umimik.
"Narinig ko lahat ng pinagusapan niyo ni Frans. Im sorry. Sana pinakawalan na kita noon pa lang kasi alam ko namang si Francine eh kaso naging makasarili ako. Kasalanan ko kung bakit too late ka na sa kanya." Sabi ni Sabielle na namumuo ang luha.
Lumapit ako at hinawakan ang mukha niya.
"Kasalanan ko. Wala kang kasalanan. If only nagisip ako ng mabuti. Di nasana kita pinaasa pa. Im sorry if sinasabi ko sayong I regret my decisions. Part of me oo may regret dahil di na magiging akin si Frans pero dont look down on yourself, I chose to stay not only because she wants me to stay for you but because I care for you. Pero yung care na yon eh parang kapatid na lang. Siguro nung mga bata pa tayo,pwedeng magkaron tayo ng happy ending pero we are mature people and we changed kaya I guess, lets just end this and lets remain good childhood friends." Sabi ko
Napayakap si Sabie at humagulgol.
"Ayoko sana pero alam kong oras ko naman para gawin hung part ko. After all Francine's sacrifices. I should do my part. I love you Migs. Natakot lang ako na baka wala ng magmahal sakin ng kagaya ng pagmamahal mo. Kaya di kita pinakakawalan. You accepted me despite the fact na alam mong gaga ako at player. You changed me. Pinaramdam mo sakin na A girl like me deserve to be loved." Sabi ni Sabielle.
Umupo kami sa may swing.
"Ako nga lang ba? O nagbulagbulagan ka sa mga lalaking gustong gumawa o gumawa na niyan para sayo? Hindi lang ako nagparanas sayo ng ganon Sabie. Yun nga lang di mo siya makita at mapansin. Madami akong pagkukulang sayo pero pinunan niya. Di ko nga alam kung bakit nawala yung kayo eh. Mas deserving siya kesa sakin."
"S-sino? Si Grey?" -Sabie na umiiwas ng tingin.
"Noon halos makipagsuntukan ako sa kanya sa galit dahil pinagpipilitan niya parin sarili niya sayo kahit wala ng kayo. Pero nagiba yon nung kelangan kitang samahan para mamili at magayos ng event para sa pagdating ng mom mo. Siya ang humalili sakin. Kasi diba, nakalimutang ko na may gagawin pala tayo non tapos nasa mga kabarkada ko ako. Nawala sa isip ko. Nung makita ko si Grey at naguusap kayo, I can see na kahti magkaibigan na lang ang turing niyo, hindi maalis yung bakas na gusto mo parin siya. Nakikita ko yon kung papano ka tumingin sa kanya. Kinonfront ko siya after, then dun ko din narealize na he can do better than me. He can give you what you need. Yun yung buong pusong pagmamahal Sabie. Kasi nakayanan niya ding panuorin tayo na magkasama kahit na alam niyang sinasaktan niya lang ang sarili niya." Sabi ko
Hindi nagsalita si Sabie.
Tumayo na ko.
I guess everything will be according to place.
Naayos na.
"By the way, yung nagbigay ng bouquet of flowers sayo nung debut mo, hindi galing sakin yon. Kay Grey. I saw him put it in your dressing room. Kaso tanga yung lalaki ayun pinalabas niya na galing sakin. Torpe yang ex mo. Pasok na ko sa loob. Pakita ka kay mama ah. " sabi ko then naglakad na ko papasok ng bahay.
Dumiretso ko sa kwarto ko.
Hinagis ko yung sarili ko sa kama.
I sigh.
Naalala ko yung papel na binigay ni Francine.
To the boy who liked me but left me hanging,
Miguel Andrei Jalandoni, a perfect name for my perfect boyfriend.... I just thought.
Simula pa lang ng letter ang sakit na ah.
Pero it seems na may ending na tayo agad agad. Close kaagad yung love story natin. You were my first love, you were the reason why I became bitter to guys.... To love.... You were the main reason why Im hurt and why I was in pain. You were the reason why I cry every night... But you were also the reason why I learn to be strong despite the hurt I felt, you were the reason why I learn to love not only that but to value not only what my feelings says but to value the people around me...you were the reason why I know love. I will just say this in this letter. I love you Miguel. I love you. Hindi naman nagbago yon eh simula noon hanggang ngayon. But then we had our ending. Matagal ko ng sinink in sa utak ko yon. All I want for you is for you to be happy, kaya naman nung nalaman ko na si Sabielle ang first love mo, ang mahal mo, hindi ako nagdalawang isip na maggive way para sa kanya at para sayo. My love for you is so much that Id rather choose to be hurt than to see you not happy. But then Im thankful for the experience. We may not be forever like what other told us but meeting you and you being in my heart will be forever but for now, we both need to let go, let go of all the things between us, the hate, the hurt, the pain.... The love... I just wanted to move on. I just want to be free from crying, and I hope you understand. We can still be friends I guess? Timing? :)
Francine.
Let go? Naglet go na siya. Late na late na late na ko. Masyado kong napakampante na ako lang mamahalin niya. Masyado kong nirelax ang sarili ko na ako lang kaya hindi ko nakita na ang isang Francine Rizalde nga pala ay madaling mahalin at may posibilidad na mahalin siya ng lahat ng lalaki sa mundo. Tanga lang talaga ko, I let go of that chance. I let go of that opportunity and all I can do now is regret. Pero wala eh. I need to do this, I need to let go.
I sigh.
Napatingin na lang ako sa kawalan.
Stupid Jerk Migs. Stupid Jerk.
I was really the boy who like her but left her hanging and now she's my the one that got away.
