Chapter 15
Francine's POV
Past 2 na and were still here ni Hero sa playground. Tumigil na rin yung ulan.
Nakwento ko na lahat sa knaya. Yung kay Vince, Uno and Migs.
He suddenly hold my hands.
*dugtug dugtug* that kind of beat....
"Now I understand why youve been acting like that." Sabi ni Hero
"Ang sakit parin kasi. And I never tell this to anyone." Sabi ko
"The problem is you try to conceal everything, kaya nagbreakdown ka. Your a strong person but remember na hindi sa lahat ng oras strong ka. Hindi sa lahat ng oras kaya mong maging strong. Minsan, kelangan mong maging weak para masabi mong strong ka talaga." Sabi ni Hero.
"I really want to save you from this misery pero mas kelangan mong isalba yung sarili mo sa misery na to. Ikaw lang makakagawa non. Kasi sa totoo lang, alam mo naman talaga ang sagot para maovercome mo to but you choose not to. You choose to be blinded by those pains. Your a lovely person and dont waste time crying and concealing." I felt na ngumiti siya.
Tagos lahat ng sinabi niya. Totoo naman eh. Ako ang may problema. Hindi ko matanggap yung pains, kaya ito ko, nasasaktan parin.
"Find time meeting them and tell them what you want to say." Sabi niya.
I hug my Hero. The warmth.... His presence...
Kahit na di ko talaga siya kilala personally, kahit na sa dilim ko lang siya nakikita...
Siya nagbibigay liwanag sa buhay ko. I'll fix this and then I will meet him personally.
"Thank you. Thank you so much for making me feel better. Hero talaga kita." Sabi ko.
"Im always here for you. Past 2 na baka hinahanap ka na ng mga kaibigan mo. Chaka basang basa ka baka magkasakit ka. Usap tayo next time." Sabi ng hero ko.
Nagnod naman ako then umalis na.
Bumalik na ko sa pool side and they were there waiting for me?
"Frans!" Tumakbo si Jazz sakin then niyakap ako.
"Okay ka na bakla?" Tanong ni Lea.
"San ka galing Frans?" Tanong ni Ate Kai.
"Nagpahangin lang. Sorry pinagalala ko kayo." Sabi ko.
"Natakot kami Frans. Akala namin kung ano na nangyari sayo." Sabi ni Ate Kai.
Maya maya dumating na sina Uno, Grey at Vince.
"Ayun! Kung saan saan ka namin hinanap. Buti nakabalik ka na." Sabi ni Grey.
Biglang dumating si Brix.
"San ka galing Kuya Brix?" Tanong ni Hanna.
"Ha? Hinanap din si Francine. Im glad your here already." Sabi niya.
Basang basa yung apat na boys, halatang hinanap nila ko kahit umuulan.
"Oh siya. Magpalit ka na ng damit Frans, baka magkasakit ka." Sabi ni Ate Kai.
"Si Sabie at Migs asan?" Tanong ko.
Tinuro ni Ate Kai yung room sa may clubhouse. Meron kasing parang mga rooms sa mga gustong magsleepover. Parang mini hotel ganon.
Nadown ako.Baka nagaaway sila ng dahil sa nangyari.
Magkaroom kami nila Ate Kai at Hanna.
Natulog na si Hanna sa pagod.
Si Ate Kai naman nagaayos ng gamit.
Lumabas muna ko sa mga benches sa may clubhouse.
"Oh." Nilagay ni Uno yung mainit na kape sa table.
"Para mainitan ka." Sabi ni Uno.
Tinignan ko siya.
He smile at me. Still, siya parin yung close friend ko.
Kinuha ko yung kape.
Namumuo na naman yung luha sa mata ko.
Hinigop ko na yung kape.
"Alam mo natakot kaming lahat nung tumakbo ka. Baka kung anong nangyari sayo. Lalo na si Lea at Ate Kai. Halos maging tunay na lalaki na si Lea kanina." Sabi ni Uno with weak smile
Napangiti ako. Akala nila mangyayari yung dati.
"Pards, alam kong sobrang nasasaktan ka ngayon, pero hindi masamang ilabas yan." -Uno
Di ko na napigilan, umiyak na ko.
I was just crying and he was just looking at me.
We stayed like that for 5 minutes.
'...Minsan, kelangan mong maging weak para masabi mong strong ka...." -Hero
Biglang nagring sa utak ko.
'....Find time meeting them and tell them what you want to say...' -Hero
Yung letters? Bigla kong naalala.
Ito na yung right time para sabihin at ibigay yon.
Tama lahat ng sinabi ni Ate Kai at Hero.
I need to face them.
No more running away.
Sign to na binigay sakin para ayusin lahat ng katangahan ko.
Ive decided. Ill tell them everything!
