Chapter 22
Francine's POV
After 3 hours nakarating na kami sa bahay nila Sabie. Sa bahay ng papa niya. Inayos na namin yung gamit namin. Magkasama kami ni Sabie sa room then katapat na room namin yung kay Migs na kasama sa kwarto si Brix at Lea. Then magkasama si Hanna at Ate Kai. Then yung apat na boys sa isang room din.
Pagod lahat kaya halos lahat nagpahinga muna.
Pati ako umiglip muna.
Pagkamulat ko isang lalaki ang tumambang sa mukha ko.
Pogi! *dugtug dugtug* sino ba nagpapatibok ng ganto ngayon sakin.
"G-ginagawa mo dito" tanong ko na lazy pa ang boses.
"Ang anghel mo matulog." Sagot niya.
"Ayy nako Frans, kanina pa yan dito. Pinapanuod kang matulog. Hahaha. Labas lang ako sumundo na kayo kain tayo dinner." -Sabie
Lumabas na si Sabie.
Umupo na ko.
"Isa ba to sa mga pakulo mo. Pinagdududahan tayo ng mga kabarkada natin. Wala naman tayong something." Sabi ko
Tumabi siya sa kama at humiga.
"PDA na ba masyado? Di ko din maintindihan eh, basta gusto ko masaya ka. Gusto ko kasama ka. Kaya sana wag mo masamain." -Brix
"Pero wala tayong something diba?" Tanong ko.
Umiling siya.
Bakit parang nalungkot ako. Umasa ako na magoo na lang siya. Wag kasi assumera Francine!
"Lessen na lang natin yung sweetness kasi baka magkaron ng meaning eh. Sige una muna ako." Sabi ko habang umaalis ng kwarto.
"Oh andyan ka na pala Frans, tara kain na." Hirit ni Ate Kai.
"Busog pa ko. Labas lang ako." Sabi ko.
Sa may beach kasi yung bahay nila Sabie.
Naglakad lakad na muna ako.
"Pards!" Habol ni Uno sakin.
Tumigil na man ako.
"oh bakit?" Tanong ko
"Sweet niyo ni Brix ah. Kayo na?" Tanong ni Uno
Tinignan ko lang siya.
"Natanong ko lang. Wala na yung satin no." Sabi niya.
Natawa naman ako.
"Hindi no. Friends lang." Sabi ko.
"Pero ang close niyo at ang sweet." -Uno
"Oo nga eh. Di ko alam kung bakit. Tinanong ko siya kanina. Hindi naman niya ko gusto, wala namang something."
"Pero gusto mo siya?" -Uno
"Alam mo namang crush ko siya noon pa lang."
"Iba ang crush sa gusto. Gusto mo na ba siya?" Tanong ni Uno
Natahimik ako.
"Masaya ako kapag kasama ko siya, yung company niya. " yun lang nasabi ko.
"Alam mo iba yung ngiti mo ngayon. Ngiting walang pains, ngiting malaya. I guess meron nga siguro. You deserve that kind of feeling. Ill support you Pards."-Uno na inaakbayan ako.
Niyakap ko na din siya habang naglalakad kami.
"Pero wala siyang gusto sakin." Sabi ko
"Di mo kelangang umasa, right time right place right person diba sabi mo lagi. Sa ngayon, masaya ka. Ienjoy mo. Support kita dyan pards!" Sabi ni Uno.
Bumalik na kami sa mga barkada.
