Kabanata 2
Tsinelas
Mula sa bintana ng van ay matatanaw ang berde at luntiang kabundukan. Just thinking about those rebels who might stayed at those mountains brought a shivers down to her spine. Lala already thought of horrid things when Jose elbowed her side. She woke up from her reverie.
"We're almost there," his voice was teasing her and then smirked. Jose knew how much she hated coming here.
Lala glared at Jose and ignored him. She didn't want to give in to his teasing.
They passed by a vast pineapple farms. Na-excite siya ng kaunti. She loved pineapples. May nakita siyang ilang mga trabahanteng abala sa paghahakot ng mga naaning prutas. Kahit na maraming pinya sa lugar na ito ay hindi parin nababawasan ang kanyang pagkadisgusto.
They stopped in front of a Spanish ancient house. Mas lalong nalukot ang mukha ni Lala pagkakita sa lumang bahay. They moved here just to stay in that creepy house? Sana mas kinumbinsi pa niya ang kanyang Mommy na sa Tita Isa na lamang siya tumira. She regretted it terribly.
Malaki naman ang bahay pero hindi ito nakapasa sa standard niya. Sinipat niya ang lugar kung may mga kapit-bahay ba pero ang nakikita niyang kasunod na bahay ay nasa malayo pa. As expected, malalayo ang mga kapit-bahay sa probinsiya.
May lumabas mula sa lumang bahay at patungo sa van na kanilang inarkila. Naunang lumabas si Brad, sumunod si Lilian at Jose. Nanatili si Lala sa loob ng sasakyan at ayaw lumabas. She felt like if she went out from the car, there was no turning back.
Labag man sa kalooban ay wala siyang nagawa dahil hinila siya ni Jose palabas. Isa-isa na ring kinuha ang mga gamit na nasa sasakyan.
"Maligayang pagdating. Handa na po ang bahay Sir," ani ng medyo may katandaang babae.
"Salamat Manang Luz," ani Brad at masayang ngumiti sa matanda. Naging kasambahay nila ito noong bata pa siya.
He missed the place so much. The memories he had with his family remained in his heart. He wanted his own family to experienced that kind of bonding so they would have good memories to live by.
"Masaya ako at bumalik kang muli. Matagal na panahon na rin simula noong umalis ka."
"Marami bang nagbago rito Manang?"
Bahagya itong tumango.
"Maraming nagbago pero ang iba ganun parin. Maganda na ang mga kalsada at ang sistema ng irigasiyon. Nakatulong ng malaki sa mga tao rito mas lalo na sa mga magsasaka."
"Magandang balita 'yan Manang. Pansin ko nga na mabuti na ang mga kalsada," pagsang-ayon ni Brad. Nilingon niya ang asawa at dalawang anak. "Siya nga pala Manang Luz, asawa ko si Lilian at itong si Lala ang panganay at si Jose."
Lumapit si Jose at nagmano kay Luz samantalang nanatili sa kinatatayuan si Lala. Pumasok na sila sa bahay pagkatapos.
"Mommy, ang luma ng bahay," reklamo ni Lala. "Feeling ko any time ay magcocolapse itong bahay," dagdag pa niya.
"Lala I don't want to hear your petty complains right now. Just go to your room at the second level, it's on the left side of the stairs," her mother ordered.
Nagtagis ng bagang si Lala at padabog na kinuha ang puting maleta. Dalawang malalaking maleta ang dala niya. Mamaya na niya kukunin ang isa. Hirap siyang umakyat sa hagdan na gawa sa kahoy. She was horrified. What if bumigay ang hagdan dahil sa bigat ng dala niya? Saan kaya siya pupulutin?
Sa takot ay binilisan niya ang pag-akyat sa hagdan. Ilang hakbang pa ay nakita na niya ang kanyang kwarto. Pikit-matang pinihit niya ang siradura. She opened the door widely and she was welcomed with a nice fragrance. She thought maaamoy niya ang alikabok at kalumaan ng kwarto pero nagkamali siya.
