MAGICZARD ACADEMY : THE HEARTLESS PRINCESS

CHAPTER 27

(ARRIANE POV)

Fuck! I so hate myself. 
Did I just really did that? 
She just saved us pero nasabihan ko pa siya ng masama because of what she did. Naman kasi. I'm guilty.
Napanguso ako.

"It's over"

Then we just found ourselves out of the forbidden forest.
Nakatingin lang ako sa forbidden forest habang tinatangay ng hangin ang buhok ko.

It's slowly turning back . Everything is set again. It's Endless. Kung sino man ulit ang pumasok diyan ay mararanasan din ang mga paghihirap na naranasan namin. 

"We have just survive the First Challenge. I hope we can still survive after this." Ace said.

Right. Simula pa lang ito.
Another challenge for us. Ano na naman ang kahaharapin namin ngayon? Anong klaseng pagsubok? Mas malala ba sa nauna? 

'Yan ang mga tanong ko na hindi masagot-sagot ngayon. Na masasagot ko lang sa oras na dumating ang pagsubok na yun 
Hindi ko alam kong kakayanin ko ba. Pero kailangan kong magpakatatag . 

Tama si Zaynah. Don't be weak. This is so not me.

Kaya naman haharapin ko ang mga pagsubok na to kahit walang kasiguraduhan ang tagumpay ko.

Napatingin ako kay Zaynah na nakatingin pala sakin ngayon.
Her usual facial expression. Pokerface.

Umiwas ako ng tingin. Kinikilabutan ako sa kanya.

"Sorry" I whispered. Oh my gosh! I want to congratulate myself for having a courage to talk with her!

"Tss Whatever." masungit na sabi niya

Napangiti ako. She never changed. Kailan ba magbabago to ? But anyway I Like Zaynah the way she is.

"Let's have some a rest para bumalik ang lakas natin." suggest ni Ace.

Nag-agree naman kami sa sinabi niya.
Habang si Zaynah. Nakikiramdam ata? Magaling siya diyan eh. Kaya di mo talaga mauuto.

"Zach. Heal Haydee " Ian said

Napatingin ako kay Haydee.
Napuruhan pala to sa ginawang tira ni Zaynah. 
Lumapit ako sa kanya at nginitian niya ako. 

"Thanks to her." She whispered and smiled at me.

"Yeah dahil kung hindi. Ikaw yung nabitin patiwarik at lasog- lasog na ang katawan mo."

Ngumiti ito. A sad one. Nahawa tuloy ako.

"I wish I can be like her. Fearless, strong, and brave."

Yeah. I wish I can be like her too.

"But we're strong right? Aren't we?"

Napangiti siya nang mapait. I feel her. Malakas kami, pero kung ikukumpara sa kanya, isang pitik lang kami.

"Aminin mo man o hindi, napapanghinaan ka din ng loob. Pinapangunahan tayo ng takot kaya nagiging mahina tayo. Ngayon? Another challenge will come. And we don't have any idea what challenge it is. Naiisip ko palang ang pwedeng mangyari. Natatakot na ako." she muttered.

"You're not the Haydee I've known a lot. Nasaan na 'yong palaban at walang inuurungan?" sabi ko sa kanya ng nakangiti.
Napatigil siya sinabi ko. Saka napayuko.

"Iyong Haydee na makikipagpatayan kapag nagkasugat . Kasi ayaw niyang nasusugatan eh. Magkakaroon daw siya ng peklat. Iyong Haydee na hindi magda-dalawang isip na sugurin siya at upakan ng sobrang lakas dahil pinaiyak niya ako."
Natawa ako sa sinabi ko. Pero kasabay naman ang pagtulo ng luha ko.
I hugged her tight. 

"We can survive all of this. Babalik tayo sa academy. Tayo pa ba? Sus! Sa lahat ng misyon natin, lahat yun delikado! But we're still alive ang kicking!"

Niyakap niya na rin ako at natawa sa sinabi ko.

"Thank you Arriane"

Kumalas na ako sa kanya at pareho kaming natawa sa kadramahan namin.
Napatingin naman kami sa kanila na nakatingin na pala sa amin. 
Napataas ang kilay ko dahil sa mga titig nila. Psh.
Saka ako napatingin kay Zaynah na papalapit sa amin.

"Welcome back." she uttered.

Napangiti ako. Thanks to you Zaynah. You're our inspiration and the entire Kingdom.

"Haydee, Arriane. Dont disappoint me." seryosong sabi niya.

"We won't. Thank you." Nakangiting sabi ko.

Tumango lang siya at tinalikuran na kami. Grabe talaga to!
At dahil makulit kami niyakap namin siya. Haha 

"Let go. " inis na sabi niya. Ayaw namin!

"In the count of three"

"OH ITO NA NGA EH !" Sabay kaming bumitaw ni Haydee at lumayo sa kanya
Natawa nalang sila sa inakto namin.

"Crazy. " sabi niya but shocks! I saw a ghost of smile in her lips!

Napangiti ako. Sana ganito na lang kami palagi. Kahit may nakaabang na pagsubok para sa amin.
Kahit wala kaming kasiguraduhan sa maaaring kahihinatnan.

"Take your rest. And we're going to start again tomorrow."

Tumango kaming lahat. Halos inabot pala kami ng isang araw sa forbidden forest 
Malalim na rin ang gabi kaya napagpasyahan kong matulog muna para bumalik ang lakas ko. 
Bukas na ang simula na wala akong kahaharaping takot.
Mapagtagumpayan sana namin ito.