The end? ~(Kensington)~

Hoofdstuk 19

Het is inmiddels een week voor de grootste show uit hun leven. De ArenA is niet niks dus de repetities zijn in volle gang. In een enorme hal, wat natuurlijk niet te vergelijken is met de echte grootte van de ArenA.. zijn ze dan ook bij elkaar gekomen. Over het voorval met Niles is niet veel meer gepraat. Sinds die avond zit hij zichtbaar beter in zijn vel, dus dat het allemaal zo is gegaan lijkt hem goed te doen. Ook Eloi is opgeknapt sinds die ene avond. voor zover het hem lukt doet hij de volle repetitie mee. Met al zijn kracht zingt hij de liedjes vol gevoel.  'Het gaat ons gewoon lukken!' Roept Casper blij, terwijl hij stuiterend van de energie door de ruimte springt. Niles die helemaal kapot is na alles te hebben gegeven kijkt lachend toe 'het verbaasd me toch elke keer weer hoe je nog zo enegierijk kan zijn. ' ja m-ij auww ook.. stammelt Eloi terwijl hij tegen Niles aan leunt. Na zich zo te hebben ingespannen doen zijn benen niet meer wat hij zou willen. Als een soort lappen pop hangt hij tegen hem aan. Niles die een arm om Eloi heen slaat merkt ook dat zijn krachten nu echt op zijn. 'Kom, we gaan opzoek naar een rustig plekje.. dan kan Casper hier lekker blijven springen.' Eloi begint te lachen en knikt. 'Laten we d-at maar doen..'

Na de hele show te hebben gespeeld als een soort generale ben je behoorlijk moe. Niles en Eloi zijn dan ook vrijwel meteen vertrokken richting dromeland. Zuchtend gaat Casper op de nog enige plek die niet is ingenomen door een slapende Niles of Eloi zitten. 'Wat zijn ze saai hé..' Jan begint te lachen, terwijl hij Eloi's pet voorzichtig naast hem neerlegt. 'Mmm..' klinkt er zacht, waarna hij zich dieper in het kussen nestelt. Glimlachend aanschouwt Jan het tafereel. De rust die hij in zich heeft is mooi om te zien. Na ook de pet van Niles hoofd te hebben gehaald gaat hij zitten, weliswaar op de rand van de bank maar toch. 'Ze hebben net alles gegeven hé.. dat jij nou energie voor 10 hebt betekent niet dar hun dat ook hebben' Casper lacht en knikt instemmend. Jan heeft gelijk, maar dat boeit hem niet. Een feestje bouwen dat is wat hij wil! Met een verveelde blik staart hij Jan dan ook aan. Het oefenen ging goed, maar hij wil meer. Onrustig zit hij te pielen met zijn gitaar, die hij tot de ergenis van Jan heeft meegenomen. 'Casper.. hou eens op' zegt Jan dan ook. Het gepiel werkt hem behoorlijk op zijn zenuwen, toch denkt Casper er kennerlijk anders over. Met een ondeugende blik kijkt hij Jan aan, maar stopt niet. Jan rolt zijn ogen, terwijl hij Casper met de meen-je-dit- nou-echt-blik aankijkt. 'Ik snap dat je enthousiast bent dat het allemaal zo goed gaat, maar wil je alsjeblieft even stil zitten?' Zuchtend zet Casper zijn gitaar weg. Lichterlijk geïrriteerd pakt hij zijn oortjes en plugt ze in zijn telefoon. Jan aanschouwt het tafereel lachend, Casper kan soms zo erg overdrijven.. 

In de verte hoort Jan tonen, hele mooie.  hij opent zijn ogen, blijkbaar was hij even ingedommeld. Tot zijn verbazing ziet hij Eloi met de gitaar van Casper alle emotie eruit gooien. Hij ziet dat Niles, wrijfend in zijn ogen vol verbazing zit te kijken. Hun blik kruist, allebei zijn ze vol verwondering. 'Wow..' mompelt Casper bijna geruisloos. Hij heeft zijn oortjes in zijn hand en staart met open mond naar Eloi. De klanken die uit zijn mond komen zijn magisch. Met zijn ogen gesloten speelt hij op de gitaar, waar hij nog niet zo lang geleden doodsbang voor was. De tranen staan bij Casper in de ogen, zodra de laatste tonen vloeien. Even is het doodstil, maar dan opent Eloi zijn ogen en kijkt onzeker naar de grond zodra hij de rest ziet. 'Sorry, Jullie sliepen.. i-k' Lichtelijk geemotioneerd staan Niles op en omhelsd Eloi stevig. 'Je had ons niet blijer kunnen maken!' Stomverbaasd staart Eloi voor zich uit. Hoezo blij? Hij laat het allemaal over zich heen komen, maar begrijpt het niet. 'I-k moet even zitten..' mompelt hij als er zwarte vlekken voor zijn ogen verschijnen. Zorgzaam helpt Niles hem voorzichtig naar de bank. Met zijn ogen gesloten mompelt hij wat, iets wat de rest niet verstaat omdat het gekreun van de pijn overheerst. Terwijl Eloi zich probeert te ontdoen van de pijn, legt hij zijn hoofd op de schouder van Niles. Het ondersteund zijn hoofd in een positieve zin.. zijn hersenen helderen op en fatsoenlijke zinnen worden weer in zijn hoofd gevormd. 'H-oezo blij?' Herhaalt hij dan ook zacht.

Na alle slaap van zich af te hebben geschud, maar boven alles een goed gesprek te hebben gevoerd.. zijn ze opweg naar huis. Ze hebben zich alles laten bezinken en Eloi is alle uitgelegd. Dat hij bang was voor die gitaar wist hij niet meer.. tot opluchtig van de rest begreep hij wel waarom ze het zo bijzonder vonden. Na een lang en moeilijk gesprek over Eloi's dromen, die hij nogsteeds heeft was doorgaan geen optie meer. Na de stap die Eloi vandaag heeft gezet is rust wel op zijn plaats. Vertellen over zijn dromen is iets nieuws.. iets waar ze hem nu ook mee hunnne helpen! Terwijl Eloi zijn blik op het asfalt heeft gericht neuriët hij zachtjes mee met de muziek die uit de speakers van de auto komt. Sommige liedjes zingt hij helemaal mee, maar meestal is hij stil en luistert aandachtig. Het neuriën vindt de rest  helemaal niet erg. Via de spiegel kijken ze elkaar dan ook met een brede glimlach aan.. hij is zichzelf weer!

Hoofdstuk 19! Een iets korterder deel dan normaal.. sorry daarvoor🙈 ik had het heel druk met van alles en nog wat, maar wilde alsnog een deel plaatsen. -Romée