The end? ~(Kensington)~

Hoofdstuk 1

'Eloi kom je? het ontbijt is klaar!' Roept Niles vanuit de keuken. Sinds een weekje logeert hij bij hem.. nogal een verantwoordelijkheid, maar hij doet het graag. Alles voor een goed herstel.. maar daar denkt hij zelf anders over zo lijkt.. 'Eloi.. Kom je nog?' Vraagt hij als hij geen teken van leven hoort boven. 'Als je niks wil eten kan ik je niet dwingen.. maar we hebben zo controle in het ziekenhuis.. dus het zou fijn zijn als je zo je nest uit komt.'

'Eloi? we moeten nu echt gaan' .. 'Is er soms iets?' Vraagt hij bezorgd, als hij nogsteeds geen antwoord krijgt. 'ik weet dat je wakker bent geef gewoon antwoord.. ik kom binnen hoor' zodra hij de deur heeft geopend treft een hopeloos hoopje Eloi aan, onder honderden dekens. 'ik wist niet eens dat ik er zo veel had.. jezus hoe kan je dit overleven?' Vraagt Niles, maar geen antwoord.. hij staart naar de rug van Eloi. 'Kijk me eens aan..' Niles ziet aan zijn lichaamshouding dat hij eigenlijk niet wil, maar met pijn en moeite zich toch omdraait. 'gaat het wel?' Vraagt hij als hij Eloi's rode ogen ziet. Hij kijkt Niles zwijgzaam aan.. geen behoefde om te praten, maar zijn ogen zeggen genoeg.  'Rustig maar er is niks aan de hand' zegt Niles waarna de tranen over Eloi's wangen lopen. 'ik ben er om je te helpen maar dan moet je wel vertellen wat er is..'

'Eindelijk daar zijn jullie..' zegt Casper als hij en Jan instappen. 'We hadden 15 minuten geleden al afgesproken..' 'ja sorry er waren een paar dingetjes..' 'hoe bedoel je dingetjes?!' 'ssst niet zo hard.. straks wordt hij wakker.' zegt Niles terwijl hij naar Eloi kijkt. 'Wat maakt dat nou weer uit?' 'nou het gaat over hem..' 'wacht wat? Je bedoelt dat die dingetjes met Eloi te maken hadden?' Niles knikt. 'wat was er dan?' Vraagt Jan bezorgd. 'Eloi deed raar.. hij reageerde niet op mijn vragen.. maar zodra ik hem aankeek brak er iets in hem hij begon te trillen en de tranen stroomde over zijn wangen..' 'gewoon een paniekaanval dus' concludeert Casper. 'Ja maar toch anders.. hij had het onder controle tot hij mij aankeek' 'Wacht even.. je denkt dat Eloi zijn paniekaanvallen onder controle heeft?' 'Nee joh gek dat nog lang niet maar misschien is dit een lichtpuntje in zijn herstel..' 'ja dat zou heel goed kunnen..' antwoord Jan. 'Heeft Eloi eigenlijk nog iets gezegd' 'Niet veel.. maar toen ik hem had verteld dat ik hem al heel vaak had geroepen zei hij dat hij me niet had gehoord tot ik naast hem zat..' 'vreemd hij was dus echt in een soort tranche..' jep..' 'zei hij verder nog iets?' Vraagt Jan nieuwschrierig. 'Ja dat hij zich kut voelde.. veel pijn bij zijn ribben' 'En dat terwijl het gisteren nog zo goed ging..' mompelt Casper. 'tja hij heeft veel ups en downs..' 'dat kun je wel zeggen ja.. gaat het plan om vanmiddag naar de studio te gaan door? Want eeum ja..' zegt Casper terwijl hij naar Eloi kijkt. 'Wat mij betreft wel.. maar we overleggen zo wel met de dokter' antwoord Niles.

'Hey slaapkop wordt eens wakker' 'Hhmff..' mompelt Eloi waarna hij zijn ogen opent. 'we zijn er bijna.. hoe gaat het nu met je?' ' Eeum..' antwoord Eloi verward. 'Nogsteeds pijn?' ... 'Eloi?' 'Hé auww wat?' Mompelt hij terwijl hij rechtop gaat zitten. 'Ja dus.. gaat het wel? je ziet zo bleekjes' vraagt Casper bezorgd. 'het gaat wel.. alleen een beetje duizelig' 'Doe maar rustig aan.. ik kijk zo wel of ik een rolstoel kan regelen dan hoef je niet te lopen' 'Bedankt' antwoord Eloi waarna hij zijn ogen sluit.

'Nou jongens welkom terug.. het is ondertussen een maand na het ongeluk, en ik heb begrepen dat hij nu bij jou logeert?' Vraagt de dokter terwijl hij Niles aankijkt. 'Ja dat klopt..' 'hij heeft mijn taak overgenomen' vult Casper aan. 'Hoe gaat het nu?' 'Nou ja sinds de vorige keer dat u ons zag een stukkie beter..' 'maar?' 'Hij heeft er paniekaanvallen bij gekregen..' antwoord Niles. 'Dat had ik al gehoord ja.. iets wat heel veel tijd nodig heeft.. vandaar dat jullie waarschijnlijk nog niet heel veel vooruitgang zien' 'Klopt..' 'nou aan de paniekaanvallen kan ik vrij weinig doen.. daar heb je andere mensen voor.. dus ik ga maar kijken of het verder wel beter met je gaat' antwoord de dokter terwijl hij Eloi's trui aanpakt.

'En gaan jullie nog iets doen vanmiddag?' Vraagt de dokter terwijl hij wat testjes bij eloi doet. 'Nou we wilden vanmiddag naar de studio maar ik weet niet of dat zo slim is..' 'tja ooit moet hij zijn angsten onder ogen komen' 'Ja dat snap ik maar of het nu het goeie moment is..' 'dat is het nooit jullie zullen het moeten bepalen.. maar weet wel dat het voor hem heel moeilijk zal zijn op welk moment dan ook' 'Ja dat begrijpen we.. maar denkt u dat het een goed idee is?' 'nogmaals ik heb er niet voor gestudeerd.. daarom raad ik jullie ook aan om met iemand te gaan praten die dat wel heeft gedaan.. maar wat ik uit jullie verhaal concludeer is dat jullie nog geen echte poging hebben gedaan om zijn angsten onder ogen te komen?' 'Nee niet echt nee alleen zijn gitaar want die staat sinds het incitentje in het ziekenhuis nou eenmaal bij Niles..' maar daar loopt hij elke dag nog met een grote boog omheen..' vult Niles aan. 'mmm nouja mijn mening is dat jullie het gewoon moeten proberen want verbeter me maar als ik het verkeerd heb maar jullie studio is denk ik wel iets anders dan de plek van het ongeluk zelf.. maar laten we verder gaan op het onderwerp waarvoor jullie hier eigenlijk kwamen ik zie wel vooruitgang in Eloi's herstel zij hersenschudding is zo goed als weg zijn litteken ziet er ook goed uit het enige waar ik me nogsteeds zorgen over maak' 'aauww' kreunt Eloi zodra de dokter ook maar in de buurt komt. 'sorry maar ja je ribben dat is nog wel een dingetje..'

Na nog een lang gesprek lopen ze eindelijk richting de parkeerplaats. 'Boys.. ik denk dat de dokter gelijk heeft er is niks in de studio wat met die avond te maken heeft.. en we moeten toch ergens beginnen..' 'Ja ik ben het er mee eens maar niet vandaag.. het was al een lange dag voor hem' zegt Niles die Eloi vooruitduwt. 'Ja vind ik ook maar we moeten toch ooit weer beginnen met spelen..' 'mmm nouja laten we het morgen dan proberen' stelt Jan voor. 'Oke is goed.. laten we nu eerst maar gaan eten want dat heb je nog niet gedaan vanochtend, hé Eloi' 'Wat?' 'Dat je nog niks hebt gegeten dus waar wil je heen?' 'Naar huis.. ik ben moe..' Niles kijkt Casper en Jan twijfelend aan. 'weet je wat we gaan wel naar mijn huis.. daar kan je even liggen en ook wat eten' stelt Casper voor. Niles knikt dankbaar, want ja om nou helemaal naar zijn huis te rijden is nogal wat.

Daar is hoofdstuk 1 dan! Het is misschien nog even wennen maar dat komt wel😊🙈 hopelijk lijkt dit verhaal jullie leuk! Ik heb in ieder geval zin om weer te schrijven✍🏼 Wanneer het volgende deel komt kan ik niet beloven maar ik hoop binnen een week👀⭐️🤷🏼‍♀️ tot dan! -Romée