The end? ~(Kensington)~

hoofdstuk 14

Het is inmiddels de volgende dag en..  'Waar de hell  is Niles nou weer gebleven?!' Roept Casper gespannen door de bus.. tja dat is natuurlijk logisch, maar wel super irritant. Casper wordt dan ook volop genegeerd door Jan die druk in de weer is met de laatste dingen regelen. Dat Jan doet alsof Casper er niet is maakt hem alleen maar nerveuzer. 'Ga alsjeblieft even zitten..' zegt Jan dus ook, omdat hij een Casper die op zijn zenuwen werkt er op het moment echt niet bij kan hebben. 'Hoezo, waarom zou ik?' 'Nou.. misschien omdat je super irritant bent' 'ja nou volgends mij zouden we deze puinhoop met elkaar oplossen.. maar waar is de Nilla nu?!' 'Geen idee maar..' 'precies maar, jij weet het ook niet.. niemand weet het!' 'Doe nou eens even rustig.. hij komt zo echt wel terug' 'Tuurlijk...' mompelt Casper waarna Jan zucht. 'Jij bent toch ook wel eens een rondje gaan lopen omdat je even alleen wou zijn?' Casper zwijgt en kijkt schuldbewust richting de vloer. 'Nou dan.. je bent veelste opgefokt, ga even zitten' Casper gehoorzaamt en neemt zuchtend naast Eloi plaats. 'hmmf..' mompelt hij terwijl hij een pijnlijk gezicht trekt en zijn ogen opent. 'W-wat..' 'blijf maar liggen, er is niks' 'Mmm..' brabbelt hij waarna hij Casper nog even aankijkt en zich daarna omdraait. Hij mompelt nog wat, maar sluit dan zijn ogen weer. "Gelukkig maar" denkt Casper.. hij staat vrijwel direct daarna  op en trekt een jas aan.  'ik ga Niles zoeken' zegt hij en zonder dat Jan iets kan antwoorden loopt hij weg. 

Als Casper en Niles tegen de middag nog niet terug zijn begint Jan zich lichtelijk zorgen te maken.. "er zou toch niks bebeurt zijn?" denkt hij terwijl hij richting Eloi kijkt die muziek aan het luisteren is, hun eigen muziek!  Het verbaast Jan dat hij zo rustig is. De laatste keer dat hij het gehoord heeft ging het immers mis, angstaanval.. Jan laat hem dan ook maar even, want een paniekerige Eloi kan hij er nu al helemaal niet meer bij hebben.. dus dat het hem kalmeert is een goed voorteken. Eloi begon namelijk gespannen te worden wat volkomen begrijpelijk is want.. HET MOMENT komt steeds dichterbij.. vanmiddag moet dan ook alles goed gaan en dan zou het handig zijn als ze dan ook bij elkaar zijn.

net als Jan op het punt staat om ze te gaan zoeken komen ze de bus binnen, Niles verontschuldigt zich en gaat direct naast Eloi zitten 'ben je er klaar voor?' Vraagt hij, maar Eloi geeft geen antwoord. 'Hij zit nogal in zijn eigen wereldje' verklaart jan waarna hij Casper en Niles voorzichtig maar toch doortastend de bus weer uit duwt. 'Jullie hebben een hele hoop uit te leggen, dat begrijpen jullie zelf ook wel toch?' Casper verontschuldigt zich meteen. 'Het duurde allemaal wat langer..' 'wat duurde langer?' 'Mij meekrijgen..' antwoord Niles zacht. 'Hij wou nog even praten..  vandaar' 'dat kon toch ook hier, bij de bus?' Vraagt Jan waarna Niles knikt. 'ik had ook meteen met Casper terug richting de bus moeten gaan, in plaats van hem tegen te spreken..'  'De volgende keer sleur ik hem wel mee' onderbreekt Casper waarna Jan begint te lachen. 'Op jullie kan ik echt niet lang boos zijn..'  'ach dat weten we toch!' Antwoord Casper lachend waarna hij een arm om Jan slaat. 'nou kom,  nu we er eindelijk zijn kunnen we de laatste dingen met z'n 4e bespreken' 

Na  nog een lang gesprek, waarin ze alles nog een keer uitbundig hebben doorgesproken zijn ze vertrokken richting de zaal. Eloi die het hele gesprek niks heeft gezegd loopt nu ook zwijgzaam naast Niles, die hem natuurlijk ondersteunt. 'Gaat het nog?' Vraagt hij dan ook als hij ziet dat Eloi zijn zij steeds steviger vastklampt. 'Ehh auww.. jawel' 'zeker weten?' Vraagt Jan argwanend waarna Niles richting een bankje wijst. 'Kom we gaan daar even zitten, dan kan je even rusten' 'oh-kee..' antwoord Eloi waarna hij met Niles gaat zitten. Jan en Casper zijn alvast vooruit gelopen, want ja de fans wachten! Ookal weet Eloi dat natuurlijk niet.. 'Wil je luisteren?' Vraagt Niles als hij oortjes omhoog houdt. Eloi knikt voorzichtig, waarna Niles hun eigen muziek opzet. Van Jan heeft hij natuurlijk gehoord dat Eloi het aankon en er rustig van werd. Nu hij met eigen ogen ziet hoe Eloi zijn ogen sluit en geniet is dat toch famtastisch. Wie had dat, zo snel gedacht? Hij in ieder geval niet, maar dit alles komt precies op het goede moment. "Het heeft allemaal zo moeten zijn" denkt Niles terwijl hij langzaam Eloi's hoofd op zijn schouder voelt landen. Hij moet nu natuurlijk niet in slaap vallen, maar hij laat hem nog even.. wie weet doet hij dit na vandaag nooit meer.

Het moment waar ze (of in ieder geval Niles)  al sinds het ongeluk naar uitkeken is dan eindelijk zover.. ze staan voor de zaal en gaan naar binnen. Een beetje duizelig was Eloi, maar tegen de verwachtingen in geeft hij geen kick. Het is net alsof hij niet doorheeft waar hij is.. wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld. Dit is de plek waar hij al die angstaanvallen aan heeft overgehouden, maar dat dringt niet tot hem door zo lijkt het. aan de arm van Niles loopt hij richting de kleedkamer, waar ze op dezelfde bank neerploffen als waar hij nog niet anderhalve maand geleden lag. 'Ik vind dit zo bizar..' zegt Niles terwijl hij met zijn hand door Eloi's haren gaat. 'Het is alsof.. alsof..' 'we het opnieuw doen?' Vult Casper aan, waarna Niles knikt. 'Ja.. soort van.. na het tja "ding" zaten we er precies zo bij' 'het is wel schattig..' antwoord Casper als hij richting Eloi kijkt die net als wel vaker met zijn hoofd op Niles benen ligt. 'Het is echt bijzonder dat hij zich bij jou zo gerustgestelt voelt, dat hij telkens als jij in de buurt bent rustig kan slapen'  Niles kijkt nogmaals naar Eloi en knikt. 'Ik ben blij dat ik iets voor hem kom doen de afgelopen tijd, maar ik hoop dat het na vandaag niet meer nodig is' 

Met die woorden in zijn achterhoofd loopt Niles een klein uurtje later met Eloi weer aan zijn arm richting het podium. Sinds Eloi wakker is hangt er een gespannen sfeer.. Eloi die de hele dag rustig was is nu wat gespannen 'ik ben d-uizelig..' mompelt hij dan ook vlak voordat ze het podium op gaan. Na even gezeten te hebben is het dan eindelijk zo ver.. ze gaan het podium op! 

Hoofdstuk 14! Het kan zijn dat het een beetje afgeraffeld is🙈 dat is de schuld van school.. ik had weinig tijd om te schrijven maar ik wou toch een deel posten and there you have it! 😉 hopelijk is het alsnog leuk! -Romée