My brother's best friend

Κεφάλαιο 21

Μάνος POV

Όταν τελείωσε η βάφτιση την έπιασα από την μέση και πήγαμε στο αυτοκίνητο. Στην διαδρομή μέχρι να φτάσουμε σπίτι την είχε πάρει ο ύπνος, την ξύπνησα και μπήκαμε στο σπίτι.

"Μικρή πήγαινε να ξεβαφτεις να αλλάξεις και να ξαπλώσεις έρχομαι και εγώ ναι;" κουνησα το κεφάλι της καταφατικά και πήγε προς στο δωμάτιο. Όταν χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο πήγα προς την κουζίνα πήρα ένα ποτήρι έβαλα λίγο ουίσκι και κάθισα στο καναπέ. Μισή ώρα μετά ανεβηκα στο δωμάτιο ήταν ξαπλωμένη και είχε πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι μου, είναι τόσο ήρεμη όταν κοιμάται, άλλαξα και πήγα κοντά της. Σιγά, σιγά πήρα το μαξιλάρι από την αγκαλιά της και ξάπλωσα δίπλα της, την τράβηξα κοντά μου και αμέσως έκλεισε τα χέρια της γύρω μου. Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα.

Νεφέλης POV

"Σήκω και φύγε από την ζωή μου γαμω τι δεν καταλαβαίνεις ήσουν, είσαι και θα είσαι το πιο μεγάλο λάθος μου και εσύ και το μουλικο σου εξαφνισου από την ζωή μου τώρα"
"Μωρό μου τι λες; είμαι λάθος εγώ; είμαι το μεγαλύτερο σου λάθος;" δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου αλλά ούτε που τον ένοιαζε με κοιτούσε γεμάτος μίσος και κακία
"Ναι εσύ έπρεπε να έχω κάνει κάτι με την Δήμητρα όσο ήταν ακόμα καιρός το μετανιώνω που δεν πήγα μαζί της αυτή είναι και όμορφη και γλυκιά και σεξυ ταυτόχρονα εσύ δεν είσαι τίποτα από αυτά μόνο ένα χαζό χαρούμενο που θέλει όλη την προσοχή τίποτα άλλο μου είσαι βάρος στην ζωή πάντα ήσουν πόσο μάλλον τώρα που έχεις και ένα παιδί τι πίστεψες ότι θα το αναγνώριζα ότι το ήθελα μαζί σου αυτό το μωρό; χα χα χα είσαι πολύ αστεία αν νόμιζες κάτι τέτοιο Νεφέλη"
"Μωρο μου τι λες σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό" είχα πέσει κάτω και έκλαιγα ένιωθα ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα με όση δύναμη είχα σηκώθηκα και τον πλησίασα αυτός όμως με έσπρωξε και έπεσα κάτω
"Δεν θέλω να με πλησιάζεις ούτε να με ακουμπάς φύγε από την ζωή μου γαμωτο φύγε σε σιχαίνομαι" σηκώθηκα και πηγα προς το δωμάτιο μπήκα στην τουαλέτα και έκλεισα την πόρτα. Κάθισα στο κρύο πάτωμα και πήρα στα χέρια μου το ξυράφι ξεκίνησα να τραβάω χαρακιές παντού στην κοιλιά στα πόδια στα χέρια παντού έβλεπα το αίμα να τρέχει και συνέχιζα πιο βαθιά άκουσα την πόρτα να χτυπάει αυτή την φορά ήταν πιο ήρεμος.

"Νεφέλη είσαι μέσα;" δεν απάντησα συνέχισα να τραβάω χαρακιές παντού ώσπου άνοιξε η πόρτα τα μάτια του γουρλωσαν, πλέον τα έβλεπα όλα θολά, θυμάμαι μόνο να του λέω ότι τον αγαπάω και τίποτα άλλο.