My brother's best friend

Κεφάλαιο 18

"Μάνο δεν μπορώ φοβάμαι" αναστέναξε και έκλεισε την ταινία
"Γιατί μωρό μου; γιατί φοβάσαι;"
"Πως θα το πιάνω; και αν κλαίει και δεν  ξέρω το λόγο; πως θα ξέρω γιατί κλαίει; και αν μου πέσει; αν δεν"
"Μικρή, μικρή ηρέμησε. Θα είσαι υπέροχη μαμά. Σε βλέπω και σαν θεία είσαι υπέροχη μην φοβάσαι θα σε βοηθάω και εγώ δεν είσαι μόνη σου σε αυτό μαζί το κάναμε αυτό το μωρό. Μην φοβάσαι εντάξει;"
"Σε αγαπάω"
"Και εγώ μικρή μου"
"Daddyyyy"
"Τι είναι γατάκι;"
"Πάμε στο δωμάτιοοοο;"
"Να κάνουμε τιι;" είπε πονηρα
"Ελαααα αφού ξέρεις"
"Ναι εεε; ξέρω;"
"Ναιιι ξέρεις"
"Μμμ για πάμε γατάκι" ανεβήκαμε στο δωμάτιο και με ξάπλωσε στο κρεβάτι.

Εβελίνας POV
Καθόμουν στο καναπε και προσπαθούσα να κοιμησω το μωρο, χτύπησε η πόρτα  άνοιξα και είδα τον Σταύρο
"Που είναι τα κορίτσια μου;"
"Ελα μέσα τρελέ"
"Να την πάρω;" του έδωσα την μικρή και πήγα στην κουζίνα
"Να σου βάλω καφέ;" φώναξα
"Ναι βάλε μου"
Βγήκα από την κουζίνα με τον καφέ του και κάθισα δίπλα του είδα την μικρή να κοιμάται
"Έλα τώρα τόση ώρα προσπαθώ να την κοιμησω, γέλασε και την έβαλε στο ριλαξ της. Μπήκα στην αγκαλιά του και έκλεισα τα μάτια μου. Μου είχε λείψει η αγκαλιά του, να με προστατεύει.
"Μου έλειψες" είπα και τον κοίταξα.
"Και εμένα χαζό και εμένα"
"Συγγνώμη, αλλά τρόμαξα τόσο πολύ. Φοβηθηκα ότι θα σε έχανα δεν ήθελα να σε χάσω όχι και εσένα δεν θα το άντεχα. Ένιωσα τόσο άσχημα όταν το έκανες αυτό. Όλο αυτό το διάστημα ένιωθα τόσο μόνη.
"Και εγώ έτσι ένιωθα δεν ήμουν καλύτερα εγώ"
Άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Σωτήρης
"Γύρισα μωρό μου"
"Μην φωνάζεις κοιμάται η μικρή"
"Κοίτα κοίτα τι της πήρα"
"Αμάν ρε Σωτήρη κάθε μέρα της παίρνεις και από κάτι, θα την κακομάθεις"
"Έλα μωρέ την κορούλα μου" άρχισε να κλαίει το μωρό
"Πήγαινε να δεις γιατί κλαίει η κορούλα σου τώρα" είπα και γέλασα μου έβγαλε γλώσσα και πλησίασε το ριλαξ και την σήκωσε στην αγκαλιά του
"Τι είναι ψυχή μου; Γιατί κλαις; Εδώ είναι ο μπαμπάς μωρό μου εδώ σου έφερα και ένα δώρο κοίτα κοίτα"
"Σωτήρη είναι μόνο ενός μήνα δεν καταλαβαίνει" του είπε ο αδερφός μου, ο Σωτήρης του έβγαλε γλώσσα και γύρισε στην κόρη του.

Μάνος POV
Καθόμασταν αγκαλιά χωρίς να μιλάμε δεν ήθελα τίποτα άλλο ήμουν ευτυχισμένος. Χτύπησε το κινητό μου και η Νεφέλη σηκώθηκε να μου το φέρει
"Σε σιχαίνομαι μείνε μακριά μου"
"Τι είναι αυτό τώρα;" είχε ήδη ξεκινήσει να μαζεύει τα πράγματα της "Νεφέλη σταματά και πες μου τι έγινε"
"Παράτα με ρε Μάνο αντε παράτα με" φόρεσε τα ρούχα και τα παπούτσια της και πήρε την βαλίτσα της.
"Ρε μωρό μου τι έγινε;"
"Πάρε τηλέφωνο την κοπέλα που σου έστειλε μήνυμα θα περιμένει"
"Δεν καταλαβαίνω τίποτα θες να μου πεις;"
"Ελπίζω να μην σε έφερα σε δύσκολη θέση χθες σε θέλω δεν έχουν αλλάξει τα αισθήματα μου" διάβασε το μήνυμα, μου έδωσε το κινητό και βγήκε από το δωμάτιο.
"Κάτσε ρε παιδί μου να σου εξηγήσω"
"Άφησε με μην με ψάξεις θέλω να με αφήσεις ήσυχη" πέταξε τα κλειδιά και βγήκε από το σπίτι.