My brother's best friend

Κεφάλαιο 2

"Νεφέλη.." γύρισα και τον κοίταξα
"Εμμ βέβαια σιγά μην ερχόταν ο Σωτήρης" σκουπισα τα λιγοστά δάκρυα που έτρεξαν στα μάγουλα μου
"Ει ει μην κλαις" με πλησιασε και έκατσε δίπλα μου έπιασε με το χέρι του το πρόσωπο μου και με τους αντίχειρες του σκούπισε τα δάκρυα μου.
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου μίλησε τόσο άσχημα ρε Μάνο ποτέ δεν μου έχει μιλήσει έτσι τον φοβήθηκα σήμερα"
"Σςς...ηρεμησε μην κλαις και εγω πρώτη φορά τον είδα έτσι...οταν κατάλαβε πως σου μίλησε πήρε τους δρόμους"
"Καλύτερα" σηκώνομαι και ανοίγω την ντουλάπα βγάζω ένα σακβουαγιαζ και ξεκινάω να μαζεύω τα ρούχα μου
"Τι κάνεις Νεφέλη;"
"Δεν μένω άλλο εδώ μέσα Μάνο όχι ειδικά μετά το σημερινό τελειωσε"
"Δεν έχεις να πας πουθενά μικρή" ακούω την φωνή του αδερφού μου
"Μάνο έφυγες τα λέμε αύριο" λέει στον κολλητό του χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου
"Οκκ τα λέμε ρε και ηρεμησε...Νεφελακι χάρηκα για την γνωριμία" μου χαμογέλασε και βγήκε από το δωμάτιο. Συνέχισα να μαζεύω τα πράγματα μου αδιαφορώντας τον Σωτήρη που μου έλεγε να σταματήσω. Ένιωσα δύο χέρια να με πιάνουν από την μέση με γύρισε και πλέον κοιτούσα τα μάτια του με τους αντίχειρες του μου σκούπισε τα δάκρυα, πότε ξεκίνησα να κλαίω πάλι;
"Σου είπα σταματα"
"Σε φοβήθηκα σήμερα" είπα και τον κοίταξα στα μάτια
"Συγγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω δεν ξέρω τι με έπιασε, έλα εδώ" τον πλησιάζω και με κλείνει στην αγκαλιά του.
"Συγγνώμη μικρή" μου αφήνει ένα απαλό φιλί στο μέτωπο
"Σε αγαπώ πολύ" του ψιθυρίζω και μου χαϊδεύει τα μαλλιά
"Και εγώ" με αφήνει από την αγκαλιά του "θες να κάτσω να σου κάνω παρέα;"
"Όχι όχι δεν θέλω θα κάτσω εδώ να δω καμία ταινία"
"Καλα εγώ πρέπει να πάω στην δουλειά να προσέχεις"
"Μα και χθες βραδυνος δεν ησουν;"
"Ναι αλλά ένας συνάδελφος έχει ένα πρόβλημα και τον αναπληρώνω"
"Μμμ καλά αντε πήγαινε" έφυγε και έβαλα να δω ταινία. Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι σηκώνομαι και πάω να ανοίξω βλέπω τον Μάνο
"Έφυγε ο αδερφός σου για το νοσοκομείο;"
"Ναι πριν μια ώρα περίπου"
"Τι ήθελες;" ρωτάω και τον κοιτάω
"Εεε..εγω ξέχασα τα..το κινητό μου και εε ήρθα να το πάρω ναι αυτό" λεει και ξινει αμήχανα το σβέρκο του
"Περνα μέσα" του λέω και κάνω στην άκρη
"Ευχαριστώ" μπαίνουμε μέσα και πάει να πάρει το κινητό του το οποίο ήταν στην τσέπη του όπα μισό άρα είπε ψέματα γιατί;
"Θες να σου φέρω κάτι;"
"Λίγο νερό μονο" χαμογελαω ευγενικά και πάω προς την κουζίνα.
"Ορίστε" δίνω το ποτήρι και κάθομαι στον καναπέ
"Ευχαριστώ"
"Το βρήκες το κινητό;" θα το παίξω χαζή και εγώ
"Το κινητό;; Αα εεε ναι ναι το βρήκα"
"Ωραία....έβλεπα ταινία αν θες κάτσε να την δούμε" δεν θα χάσω και τίποτα δεν ήθελα να μείνω μόνη μου σήμερα. Όχι μετά από όσα έγιναν...
"Ναι αμέ, τι βλέπεις;"
"The Green Mille, το έχεις δει;"
"Ναι πολύ ωραία ταινία είναι εσύ την έχεις ξανά δει;"
"Όχι.." απαντάω και κάθομαι στο καναπέ με τον Μάνο να κάθεται δίπλα μου...πατάω το play και καθόμαστε να δούμε την ταινία..
*SPOILER ALERT*
"Δηλαδη τώρα αυτός τον σκοτώσε εεε όχι είναι άδικο..." λέω και περνώ άλλο ένα χαρτομάντιλο
"Ναι είναι όμως και αυτός του το είπε"
"Ναι βέβαια, βέβαια τώρα με ηρέμησες είναι άδικο εντάξει;" κλείνω την τηλεόραση και κάθομαι ξανά στην θέση μου
"Ηρέμησες;;" ρωτάει απαλα
"Αν περιμένεις να ηρεμήσω είσαι γελασμένος σε μια βδομάδα ίσως χωνέψω αυτό που είδα" γελάει αχνά και με κοιτάει
"Εγώ πρέπει να πηγαίνω" μου λέει και σηκώνεται από τον καναπέ
"Ευχαριστώ για την παρέα" λέω πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου. Ξαπλώνω στον καναπέ ναι σιγά μην πάω μέχρι το δωμάτιο βαριέμαι, μολις ξαπλώσω με παίρνει αμεσως ο ύπνος.

Αυτό είναι το δεύτερο κεφάλαιο μεγάλο όπως υποσχέθηκα έκανα ένα λάθος και είχα φάει ένα κομμάτι οπότε το ξανά ανέβασα. Αν δεν έχετε δει την ταινία να την δείτε είναι υπέροχη. ❤️