My brother's best friend

Κεφάλαιο 7

Εβελινας POV
"Σωτήρη μου" έβαλα πάλι τα κλάματα και με έκλεισε στην αγκαλιά του
"Ει ει μικρή μου"
"Μην με αφήσεις σε παρακαλώ πολύ" τον κοίταξα στα μάτια και με τους αντίχειρες του σκούπισε τα δάκρυα από τα μάγουλα μου
"Πες μου τι έχεις αγάπη μου"
"Σωτήρη έχω καθυστέρηση" έβαλα πάλι τα κλάματα
"Τι...; μα πως αφού προσέχουμε;"
"Δεν ξέρω και φοβάμαι να κάνω το τεστ..."
"Πάρε το τεστ και έλα μαζί μου" έβγαλα από την τσάντα μου το τεστ και με πήρε από το χέρι
"Αν είναι θετικό τι...τι θα κάνουμε;" περίμενα το αποτέλεσμα στην αγκαλιά του Σωτήρη
"Σςς περίμενε να δούμε πρώτα ναι;" εγνεψα καταφατικα, το βλέμμα μου έπεσε στο χέρι του
"Μωρό μου τι είναι αυτό;"
"Τι..τιποτα μην ασχολείσαι εσύ με αυτό"
"Καλά.." έπιασα το τεστ στα χέρια μου "Ει..είναι θετικό Σωτήρη.." με έκλεισε στην αγκαλιά του χωρίς να πει τίποτα
"Έλα πάμε μέσα να το πεις στην Νεφέλη ναι; έλα πάμε" με πηρε από το χέρι και πήγαμε στο χτυπήσαμε την πόρτα στο δωμάτιο και μπήκαμε μέσα
"Σςςς κοιμάται" έκανε νόημα ο Μάνος βγήκαμε όλοι μαζί έξω κάτσαμε να φάμε.
Μάνος POV
"Σήκω πάμε να φύγουμε" είπα στον Σωτήρη και του χτύπησα στην πλάτη πήρα το κινητό μου και βγήκαμε έξω
"Μάνο θέλω να σου πω κάτι;" ήταν σοβαρός οπα κάτι πάει λάθος δεν μπορεί να είναι σοβαρός αυτος κάτι πάει στραβά
"Λεγε" μπηκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε προς το μπαράκι
"Θέλω να με βοηθήσεις να τα κόψω όλα" είπε σοβαρά και φρεναρα απότομα
"Επιτέλους πήρες μια σωστή απόφαση γιατί όμως έτσι ξαφνικά το πρωί που μιλούσαμε ήσουν κάθετος στο όχι" τον κοίταξα στα μάτια και βγήκαμε από το αυτοκίνητο
"Θα στα πω μέσα" μπηκαμε και καθισαμε στο μπαρ
"Τι να σας βάλω;"
"δυο μπύρες" είπα στο παιδί πίσω από το μπαρ και κοίταξα τον Σωτήρη "Λεγε τώρα πως αυτή η ξαφνική αλλαγη" ήπια μια γουλιά από την μπύρα μου
"Η Εβελινα είναι έγκυος" πνίγηκα με την μπύρα που είχα στο στόμα μου
Νεφέλη POV
Ανοιξα τα μάτια μου και ο Μάνος έλειπε, πήγα στο σαλόνι, είδα την Εβελινα να τρώει παγωτό και να βλέπει ταινία
"Του μίλησες;"
"Είμαι έγκυος..." την κοίταξα με ορθάνοιχτα ματιά
"Πως το είπες αυτό;"
"Ο πατέρας μου θα με σκοτώσει.." την αγκάλιασα και της έδωσα ένα φιλί
"Δεν θα σου πει κάτι είσαι 22 χρόνων κοπέλα μεγάλη πλέον ανεξάρτητη τι να σου πει;" της είπα και την χαιδεψα πέρασε η ώρα και πήγαμε να κοιμηθουμε
"αντε αντε έλα να κοιμηθουμε αγκαλίτσα"
Σωτήρης POV
Την επόμενη μέρα πήγαμε στους γονείς της Εβελινας και τους το ανακοινώσαμε. Προσπαθώ να τα κόψω όλα αλλά είναι δύσκολο γαμωτο πως θα το κάνω αυτό είναι δύσκολο... Με βοηθάει πολύ ο Μάνος όμως.
"Μάνο δεν μπορώ"
"Τι εννοείς;"
"Θέλω να καπνίσω" άνοιξε το πακέτο με τα τσιγάρα και μου έδωσε ενα
"Ορίστε" τον κοίταξα και πέταξα το τσιγάρο στο τραπέζι
"Μου κάνεις πλάκα;" λέω με νεύρα
"Σωτήρη ξέχνα το"
"Ρε Μάνο το έχω ανάγκη"
"Όλα μια ιδέα είναι"
Έχουν περάσει 3 μήνες από τότε έχω τρελή στέρηση προσπαθώ να το κρύψω αλλά έχω και ξεσπάσματα, δεν θέλω μπροστά στην Εβελινα δεν κάνει στην κατάσταση της. Είμαι χαρούμενος που θα γίνω μπαμπάς. Περιμένω πως και πως να έρθει το μωρό μας άρα πρέπει να τα κόψω όλα για το καλό το δικό μας και του μωρό μας.
"Εεε με ακούς;"
"Τι...δεν άκουγα σκεφτόμουν την ζωή με το μωρό"
"Για αυτό κοψτα όλα, είσαι σε καλό δρόμο" πρέπει να τα κόψω όλα.
"Εγώ φεύγω θα έρθει και η Εβελινα τώρα πάω στο δωμάτιο με την Νεφέλη μου"
Νεφέλης POV
Κάθομαι στον κρεβατι άκουσα το κινητό του Μάνου και πλησίασα στο γραφείο και είδα ποιος τον καλεί "μπεμπα" μπήκε μέσα
"Μωράκι μου;"
"Τι θες;" του είπα ψυχρά
"Τι έχεις;" με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στην μέση μου τραβηχτηκα πίσω και έκατσα στο κρεβάτι
"Τίποτα άσε με"
"Γατάκι όχι σε εμένα αυτά λεγε"
"Να πας στην μπεμπα εμένα άσε με ήσυχη" πήρα αγκαλιά το μαξιλάρι μου και άφησα μερικά δάκρυα να κάνουν την εμφάνισή τους
"Νεφέλη τι έπαθες; Τι λες; γιατί κλαις;" με αγκάλιασε και με φίλησε
"Άσε με..." τον έσπρωξα και με κοίταξε εντονα
"Ζηλεύεις μικρή;"
"Όχι παραταμε"
"Καλά Νεφέλη γαματο όταν αποφασίσεις να με ακούσεις το τηλέφωνο μου το ξέρεις.." βγήκε έξω και χτύπησε την πόρτα με δύναμη έκατσα κάτω, έβαλα το κεφάλι μου στα χέρια μου και έβαλα τα κλάματα μετά απο λίγο άκουσα την πόρτα σκούπισα τα μάτια μου και άνοιξε η πόρτα
"Τι έπαθες μιρκη γιατί κλαις;" χώθηκα στην αγκαλιά του αδερφού μου και ξεσπασα
"Χω..χωρίσαμε Σωτήρη"
"Γιατί μικρή;" με κοιτούσε μέσα στα μάτια
"Τον επερνε τηλέφωνο μια μπέμπα  άρα του είπα τέλος" σκουπισα τα μάτια μου και τον φίλησα "Πήγενε στην εβελινα μην μενεις μαζί μου σε έχει πιο πολύ ανάγκη από εμένα" είπα ήρεμα
"Πρώτα θα πάω να βρίσω τον Μάνο και μετά θα πάω" σηκώθηκε με νεύρα και πήγε προς την πόρτα
"Οχι..οχι σε παρακαλώ" τον έπιασα από το μπράτσο
"Εντάξει δεν θα πάω ακόμα αλλά παρε τον τηλέφωνο να έρθει εδω" εγνεψα καταφατικα και βγήκε έξω άνοιξα το τηλέφωνο μου, δεν με πήρε ούτε μια φορά τόσο με αγαπάει; ούτε τον ένοιαξε πως είμαι, αυτός με εφερε στην κατάσταση που είμαι και δεν τον νοιάζει. Τον πήρα τηλέφωνο χτύπησε δύο φορές και το απάντησε
"Γατάκι σου πέρασαν τα νεύρα;"
"Κόψε αυτό το γατάκι και έλα σπίτι"
"Σε δέκα λεπτά θα είμαι εκεί μικρή μου" έκλεισα το τηλέφωνο και έκατσα στο κρεβάτι μου. Μετά από λίγο χτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Μάνος
"Μωρό μου;" ακουγόταν περίεργος
"Μην με λες έτσι"
"Μπορώ να σου εξηγήσω;" άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Σωτήρης μέσα
"Θα στα βγάλω τα μάτια ρε" τον έπιασε από την μπλούζα και έτρεξα προς το μέρος τους
"Άσε με ρε μαλακα η Ελένη ήταν στο τηλέφωνο γαμωτο" τον άφησε και γέλασε
"Σωτήρη φύγε και πάρε και τον φίλο σου" γελούσε; είναι καλά μωρέ;
"Την Ελένη ζήλεψες ρε χαζό;" βγήκε έξω δίνοντας μου μια μούτζα
"Κάτσε να σου πω τωρα και μετά δέχομαι την συγγνώμη σου"
"Λεγε λίγο γρήγορα ομως"
"Αυτή η μπέμπα είναι η Ελένη η αδερφη μου και επειδή είναι μικρότερη μου την λέω μπέμπα" τον κοιτούσα μπερδεμένη, εσκυψα κάτω το κεφάλι να κρύψω τα δάκρυα μου με το χέρι του σήκωσε το κεφάλι μου να είναι στο ύψος των ματιών του
"Γιατί δεν μου το είπες; ότι έχεις αδερφή εννοώ" μου σκούπισε τα μάτια και μου χαμογέλασε
"Συγγνώμη ήταν λάθος μου" με φίλησε και πήγαμε έξω ο Σωτήρης και Εβελινα καθοντουσαν αγκαλιά και της χαιδευε την κοιλιά ο αδερφός μου θα γινόταν μπαμπάς είμαι τόσο χαρούμενη για αυτον ετοιμάζουμε και τον γάμο τώρα. Αύριο θα πάμε για νυφικό και μπομπονιέρες. Πέρασε η ώρα γρήγορα και πήγαμε και ξαπλωσαμε με τον Μάνο.

Νεο κεφάλαιο συγγνώμη που δεν έβαλα το προηγούμενο Σάββατο αλλά είχα μια δουλειά ανέβασα ένα μεγάλο όμως για να σας ξεπληρωσω. Μην ξεχνάτε το αστεράκι και την ψηφοο.