Roomates "by accident" [✓]

Part 30

Προχωράμε εδώ και κάποια λεπτά.Είμαστε σιωπηλοί και κανείς δεν κάνει κίνηση να μιλήσει,να πει κάτι.Ούτε εγώ,ούτε εκείνος.
Εκείνος ψάχνει τον δρόμο,εγώ πιστεύω πως είναι το προηγούμενο στενό.

Όμως σκέφτομαι.Βάλαμε στοίχημα.
Αν χάσει θα κάνει ό,τι θέλω,αν χάσω θα κάνω ό,τι θέλει.
Τώρα που το ξανά σκέφτομαι,δεν ξέρω αν με συμφέρει.
Να κάνω ότι θέλει?Θα μπορούσε να ζητήσει να κάνω κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω.Για αυτό ελπίζω να κερδίσω.Συνήθως χάνω.Πάντα νιώθω σίγουρη και καταλήγω να χάνω.

Βγάζω τις ανόητες σκέψεις από το μυαλό μου και τον παρατηρώ.
Δεν έχει αφήσει λεπτό το χέρι μου και χαίρομαι για αυτό.Σταματάμε στο φανάρι.

"Πρέπει να με ακούς άλλη φορά,σου είπα πως ήταν το προηγούμενο στενό,θα χασεις"λέω περήφανα που είχα δίκιο.
Εκείνος κατεβάζει το κεφάλι του και με κοιτάζει.Με περνάει ένα κεφάλι και σκύβει ελάχιστα για να με δει.Χαμογελάει εξίσου περήφανα.

"Νεφελακι,εσυ πρέπει να με ακούς"
Ψιθυρίζει στο αυτί μου.
Τον κοιτάζω και μου κάνει νόημα να κοιτάξω μπροστά.
Κοιτάζω μπροστά και βλέπω τον δρόμο οπου είχαμε έρθει.

Ασυναίσθητα σταματάω και κοιτάζω τον δρόμο με λύπη.
Εκεινος γελάει σαρκαστικά.

"Άδικο"κλαψουριζω και εκείνος γελάει δυνατά.
Απολαμβάνω το γέλιο του και ξεχνάω για λίγο το στοίχημα.

Την στιγμή χαλάει το κινητό του.
Ο χαρακτηριστικός ήχος του iPhone ηχεί στα αυτά μου.Αφήνει το χέρι μου,βάζει το δικο του στην τσέπη του μπουφάν και χαμογελάει βλέποντας το άτομο που τον παίρνει.Δεν μπόρεσα να δω ποιός τον πήρε γιατί το σήκωσε αμέσως.

"Έλα Ελπίδα"λέει και στο άκουσμα του ονόματος που μόλις ξεστόμισε γύρισα το κεφάλι μου τελείως αδιάκριτα.Δεν το κατάλαβε,μιλάει τώρα βλέπετε.

Η τσιριχτη φωνή της Ελπίδας όπως την είπε ο Πάνος ηχεί στα αυτά μου.
Δεν ακούω τι λέει,όμως η φωνή της ακούγεται.

"Ναι ναι δεν υπάρχει θέμα,εξάλλου η Μπελλα και ο Ίαν θα φύγουν σήμερα,έχουμε χώρο"χαμογελάει.

Μισό λεπτάκι να καταλάβω τι μόλις έγινε.Θα έρθει να μείνει αυτή σπίτι μας?Δεν κατάλαβα τον λογο.Μακάρι εγώ να κατάλαβα λάθος.

"Άμα δεν θέλεις στον καναπέ,υπάρχει και το κρεβάτι μου"
"Είναι μεγάλο,χωράμε"συνεχίζει και διαπιστώνω πως μια χαρά κατάλαβα.
Δεν θα τον ρωτήσω κάτι,θα περιμένω να μου εξηγήσει εκείνος.