His Wife

His Wife (43) The Beginning

 

“ I’m watching you, JC. Make sure that you will make her life a living hell, do you understand!?” dumagundong ang boses ni Hiro sa kwartong kinalalagyan niya. Mahigpit siyang hawak ng mga tauhan nito. Inilibot niya ang paningin at nakatutok karamihan ang mga baril sa kanya.

 

 

“ Can you see this?” iwinagayway pa nito ang hawak nitong Ipad at nakita ko doon na mahimbing na natutulog si Emerald. Napabuntong hininga na lang ako. Nagulat pa nga ako ng isang malakas na suntok ang dumapo sa tiyan ko.Napapalibutan ng CCTV niya ang buong bahay namin…

 

 

“ Saktan mo siya. Make her cry. Did you get that? Or else…” may pagbabanta sa boses nito habang iwinawagayway ang hawak na remote. Alam ko iyon. Remote para sa bombang nakainstall sa buong bahay niya. He can’t speak nor shout.

 

 

“ You can’t do that. Mamamatay siya!” sigaw niya dito. Pero isang malakas na halakhak lang pinakawalan nito. Nakalimutan niyang demonyo pala ito at walang awa. “ Mas mabuti ng mamatay si Emerald kaysa naman mapunta siya sayo, Kuya” nanguuyam na sabi nito sa kanya.

 

 

Hindi ako makapagsumbong dahil alam kong marami siyang kilala sa gobyerno. Kahit sa kapulisan. That will only worsen the situation. Pwede akong mapahamak… or worse pati si Emerald. A drug lord, that is Hiro na malayo sa kilala ng publiko na racer. Tinignan ko siya. Wala akong magawa. I can’t do a single fucking thing to protect my wife… from Hiro and from myself.

 

 

“ Boss, dumating na po yung shipping ng Ecstasy at Fly High.” Nakita ko kung paano ang malademonyong ngiti ni Hiro. Tinignan niya ang mga lalaking nakahawak sa akin. “ Turukan muna ng ecstasy yan bago paalisin.” Bilin niya sa mga ito. God knows how I struggle and restrain from them. Pero hinampas lang nila ako ng baril at paulit ulit na binugbog. Oh God, please save me from this misery… Save my wife from this misery. Save Emerald… please. I love her.

***

 

 

Tinignan ko siya. I look at Emerald, peacefully sleeping. Ang ganda niya pa rin. Parang hindi ko yata kaya itong gagawin ko. Everything is too much. Tinitigan ko ang baso na hawak ko na punom- puno ng nagyeyelong tubig. Bumuntong hininga ako at dinampian siya ng magaan na halik sa labi… sabay sinabuyan na din siya ng hawak ko.

 

 

“ Bakit hindi ka pa nakakaluto!?” sigaw ko sa kanya. Nakita ko kung paano niya tignan yung orasan sa tabi niya. Alam ko… Alam kong napuyat siya dahil sa paggawa ng report niya. I also know na wala pa din sa limang oras ang tulog niya… dahil binabantayan ko siya. I need to watch her para makasigurong hindi siya sasaktan ni Hiro.

 

 

“ S-sorry” tanging nasabi ni Emerald sa akin pero how I want to punch myself… hurt myself dahil hindi naman niya talaga kailangan na humingi ng sorry sa akin. Ako. Ako dapat ang nagso- sorry sa kanya dahil sinasaktan ko siya pero wala akong magawa!