Someone to love

18. Hope

I was so scared of going near Yza's room that night. Nasa ospital ako - kami ni Hades. He was just holding my hand while his other hand was around my shoulder - trying to tell me and make me feel that things are going to be okay. Alam kong magkakaroon kami ng problema pero kahit kailan ay hindi ko naisip na hahantong kami sa ganito - I was so damn scared. Scared of losing Hades again. Kung iyong babaeng iyon lang ang pag-uusapan, hindi naman ako natatakot sa kanya. Bakit? she's just a crazy woman trying hard to catch Hades again - kaya niya nga nagawang manakit ng tao. Ginusto niyang makuha si Hades - she's that desperate - hindi ko siya dapat katakutan. 

"That woman should go to jail, Hades." Malamig na wika ko. Tumingin ako sa kanya. "Okay lang kung ako, Hades. Yza's pregnant. What if something happens to her baby? I can't handle another loss!" Naiiyak na wika ko. Humigpit ang hawak ng kamay niya sa kamay ko. Napatingin ako sa kanya. May pagtatataka sa mukha niya. Muli ay napahawak ako sa parteng iyon ng aking tyan at saka kinakabahang sinalubong ang mga mata niya. May pagtatanong sa mga iyon. Napalunok ako. Is it time? Is this the right time to tell him what happened to me almost a decade ago? What will be his reaction? Will he hate me for it? Will he blame me for what happen? Will he still love me? Or will he leave me after knowing then truth. I bit my lower lip. Bumitiw ako sa kanya. 

"I need to go to Yza. Gusto ko siyang makita." Iniwan ko siya doon at nagtungo sa silid ni Yza. I really wann know what happend to her pero kasabay noon ay ang pag-iwas ko kay Hades. Alam kong susunod na ang mga tanong. Alam kong nakakramdam na siya pero hindi ko pa kayang sabihin sa kanya. I realized that telling Hades the truth will reopen the wounds that time has healed - hindi man magaling na magaling pero alam kong magiging ganoon pa rin ang epekto at mas masakit ngayon dahil dalawa na kami ni Hades. I know that he will hate me for being careless which resulted to losing our own child. 

I sighed. I opened the door and I saw Yza sitting up. She was in the middle of the hospital bed. Nakaupo naman si Helios sa likod niya. Nakasandal ang pinsan ko sa asawa niya and they were holding hands. I stood there in awe. I asked myself, is this really the girl who was molested by her husband? They looked so... in love. Love was all over the place - I can taste it - feel it - I can even breath it. 

"Hi..." I cleared my throat. Si Helios ang unang tumingin sa direksyon ko. Hindi siya ngumiti sa akin pero mukhang hindi naman siya galit. Si Yza, nang lumingon ay ngumiti. Palagi naman siyang ganoon. Palaging may nakahandang mainit na ngiti sa kanyang mukha. 

"Are you alright, Hera?" Iyon ang unang tanong ni Yza sa akin. Napangiwi ako. Siya ang naaksidente pero ako ang tinatanong niya. I questioned myself, why do I hate her? She's my cousin and she obviously doesn't hate me. 

"Ikaw ang dapat kong tanungin niya." Tiningnan ko nsi Helios. "Can you leave us?" 

"I actually can't, Hera. With you around, my queen is in distress." Mariing wika niya. 

"Helios." Tiningnan siya ni Yza. "Okay lang ako. Mag-uusap lang kami. If it will make you feel any better, you can stand outside the door and wait okay." Sabi niya. "Sisigaw ako kapag may nangyari." Parang natatawang sabi niya. Helios just sighed. Nasunod din si Yza. Lumabas nga si Helios at naiwan kaming dalawa. She smiled at me. Dahan-dahan naman akong lumapit sa kanya. Nakita kong may gasa ang parte ng likod niyang nasabuyan ng asido. 

"I'm sorry for that..." Wika ko. Nagyuko ako ng ulo. Nagulat ako nang biglang hawakan ni Yza ang kamay ko. 

"I'm fine! Cheer up, Hera! Hindi galit si Helios sa'yo. Lagi lang talagang nakasimangot iyon. Ipinaglihi yata sa sama ng loob." Tatawa-tawang sabi ni Yza. Napatitig ako sa umbok ng tyan niya. "How about the ba-baby..." I can't even say the word without stuttering. I sighed. That's really my weakness.