-Eylül'ün Anlatımından-
"Saçmalıyorsun Eylül."
"Hayır, saçmalamıyorum."
Tanrım bu nasıl bir arkadaş böyle? Bana hak vermesi gerekmez mi?
"Evet saçmalıyorsun. Deniz'in seni aldattığını nasıl düşünebilirsin ki?"
Yanlış duymadınız. Deniz'in beni aldattığını düşünüyordum. Hatta bu konuyla ilgili derin şüphelerim var.
"İç güdü ya da 6. his denilen şeyler var Betül. Duydun mu hiç?"
"Saçmalık. Elinde kanıtın yok."
"Ama hislerim beni yanıltmaz."
"Daha önce yanılttı. Deniz'in seni Ayça'yla aldattığını düşünüyordun."
"O sayılmaz bir kere."
"Nedenmiş o?"
"Onları öpüşürken görmüştüm. Tamam Ayça zorla öpmüştü ama olsun. O iç güdü falan değildi."
"Bak onları o halde görmene rağmen her şey bir yanlış anlamaydı. Şimdiki ise sadece bir şüphe."
"Off. O zaman neden böyleyiz ha?"
"Ne varmış halinizde?"
"Eskisi gibi ilgi göstermiyor bana."
"Yok öyle bir şey Eylül."
"Nasıl bu kadar emin olabilirsin ki beni aldatmadığından?"
"Bilmiyorum. Deniz'i tanıyoruz sonuçta. O sana aşık. Hatta Bora aldatır ama Deniz aldatmaz o derece yani."
Aslında haklıydı. Biraz. Bora daha çapkın bir çocuktu. Ve eğer Bora bile Betül'ü aldatmıyorsa -eğer böyle bir şey yaparsa onu keserim- Deniz'in beni aldatma ihtimali yoktu.
Ama yinede içimde şüphe vardı.
Lanet olası bir şüphe.
"Bu şüpheyle bu ilişkiye devam edemem."
"Ayrılacak mısın?"
"Hayır. Sonuçta ona aşığım."
"Ne yapacaksın o zaman?"
"Bilmiyorum. Tavırlarına falan çok dikkat edeceğim."
"Of Eylül boşuna yapıyorsun bunu."
"Karışma sen Betül."
"Aman iyi be."
Telefonumun zil sesini duyunca oturduğum terden kalkıp masanın üstünde duran telefonu elime aldın.
"Deniz arıyor."
"Ne duruyorsun açsana."
Derin bir nefes aldıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi telefonu açtım.
"Efendim?"
"Sevgililerin en güzeli nasılmış bakalım?"
"İyiyim.Sen?"
"Seni görürsem daha iyi olacağım. Buluşalım mı?"
"Olur. Ne zaman?"
"Hemen. Nerdesin? Gelip alayım seni."
"Gerek yok. Ben gelirim."
"Tamam. Her zaman ki kafedeyim."
"Yarım saat sonra orda olurum."
"Seni seviyorum."
"Bende."
Telefonu kapatıp Betül'e döndüm.
