Marrying My Destiny (COMPLETED)

Chapter 22: "Shattered Destiny"

[ Liam POV ]

Kanina ng papunta kami nila mama at papa sa bahay nila Destiny ay ibayong kaba na ang nararamdaman ko. I keep on touching my pocket which have the engagement ring that I bought three weeks ago. Yes, I bought one already dahil gusto kong makita sa daliri nya ang patunay na sa akin na nga sya.

"Honey, are you nervous?" Mama asked me at the back seat. I was the one driving and papa was sitting beside me at the front seat. Naisip ko kasi isabay na lang sila para naman kahit papaano ay marelax ako.

"Yeah, mama at ngayon lang ako ninerbyos ng ganito."

"I was once in the same situation when I proposed to your mother, Liam." Papa said laughing. "Don't worry, you'll get by after tonight." He assured me with a smile. I nodded my head and focus on the road. Kailangan kong mag-ingat sa pagmamaneho para ligtas kaming makarating kina Destiny.

Nang makarating kami sa mansion nila ay kaagad kaming sinalubong ng may kadamihang bisita. Mostly they were from both families party. Nakita ko ang ilang mga pinsan ko at gayun din ang ilang pinsan ni Destiny na nakilala ko na din.

"What's up, Liam?" My cousin, Drake asked.

"Fine, I guess though nervous. Thanks for asking anyway. How about you, what's up?"

"Great. Actually, I wanted to thank you for tying the knot ng ganito kaaga dahil nangangahulugan lang yun na maaalis ka na sa listahan ng mga eligible bachelors ng bansa." He joked and tapped my shoulder. "I've seen your bride to be and what can I say? Nakajackpot ka, pinsan!"

I laughed feeling proud. He was right when he said that I won the 'jackpot' dahil na kay Destiny na ang lahat. She is beautiful beyond words, intelligent, feisty and kahit walang lambing sa katawan ay alam kong she really cares about me. "Yeah, you could say that."

"I'll leave you now at may nakita akong isang magandang babae." He winked at me then walk towards a girl in the corner eating a cupcake. Baka isa yun sa pinsan ni Destiny sa side ng daddy nya dahil malaki ang hawig kay tito Desmond.

Nakita ko si Destiny at nagkapalitan lang kami ng ngiti. Nakaupo sya sa may sala kasama ang ilang bisita at pati ang mga magulang namin. Nasabi kasi sa akin nila mama at papa na hindi naman ako kailangan sa pagbubukas ng regalo so I might as well just entertain the guests.

Nakailang ikot na din ako sa buong kabahayan para tignan kung may kailangan ba ang mga bisita. Nakakapagod din palang maging host ng party. Nadinig ko ang mga hagikgikan ng mga tao sa sala kaya lumingon ako dun at nakita kong hindi na maipinta ang mukha ni Destiny sa pagkainip o marahil ay sa inis?

Inilabas ko ang cellphone ko at tinext ang mama ko para sabihing kung magkakaroon ng pagkakataon ay papuntahin nya sa dining si Destiny para naman magawa ko na ang plano kong proposal. I made my way into the dining at naupo sa kabisera ng hapag nila. My mind was preoccupied from the things that I wanted to say to Destiny once I propose. Ang hirap pala dahil parang walang tama sa mga naiisip ko. Yumuko ako sa mesa at pilit na kinakalma ang sarili ko. Bahagya akong nagulat ng biglang may magsalita at kumalabit sa akin. Tiningala ko ito para sinuhin.

"Liam, okay ka lang ba?" Tanong nya.

"Yes, I am okay. Absolutely okay." I stood up and quickly enveloped her in a big hug before planting a brief kiss on her lips. I think it's the moment that I am waiting for, the moment of my proposal.

Matapos kung magpropose at sabihin ang tunay na nararamdaman ko sa kanya ay kinabahan ako dahil hindi sya sumagot kaya naman inuntag ko ulit sya. Nakahinga ako ng maluwag ng tumango sya. God, I really thought for a while that she would reject me there. Nakakatawa man pero parang magagawa kong magwala sa frustration kung tinanggihan nya ako.