Chased by a Monster

Chapter 29

Ayame's POV

Malakas ang hiyawan ng mga tao nang makita nila kaming rumampa sa stage. By partners kaming nagpakilala kanina. Sampu ang candidates at pang walo kami. Casual attire na.

Kanina noong mag-umpisa ay wala pa sina ate doon sa reserve seat na para sa kanila. Siguro late kasi sina kuya Tungsten lang ang nando'n. Di ko na sila makita ngayon kasi mas dumami yung tao. Pero kanina, kita ko katabi nilang nakaupo si Nickel na may hawak na banner, "Go beb" yung nakalagay sa banner. Nakaramdam naman ako ng konting kilig. Siyempre konti lang. Iba nga kasi talaga ang pakiramdam ko ngayon. Yung mga tipong, "Don't fuck with me, I've had enough." Siguro kasi mula bata ako, nasanay na akong mag-isa. Yung walang kakampi. Although I know na nandyan si ate. Ewan ko ba sa sarili ko, bakit ang hirap kong iplease.

Nakangiti lang kaming nakaharap sa judges habang tinatarahan nila yung papel.

"Thank you candidates!" sabi nung host ng pageant matapos makarampa ang lahat.

Isa-isa na kaming bumalik sa backstage, long gown na ang sunod. Rarampa lang and after that pipili na ng top 3 tapos Q&A na.

Nagbihis na ako. I saw Trizia at the backstage at nginitian niya ako. Ang weird niya. Kung dati ay sobrang maldita niya sa akin, ngayon ay iba iba na.

Nang makapagbihis ako ay lumabas na rin ako. I'm wearing a long black gown. It's a tube type mermaid gown.
I saw Kenzo waiting for me, "Seatmate."

He is dressed nicely. We both look like as if aattend kami ng prom.

"Nice suit." pagpuri ko sa kanya.
"Ikaw nga diyan e. You look completely different." puna niya sa akin.

Alam kong double meaning yung sinabi niya. I just smiled at him and tried to ignore what he said, "I'm still the same."

"Sabi mo e."

I just nod at him. Bumulong pa siya bago kami tuluyang lumabas ng stage, "Basta kahit anong mangyari, win or lose, ikaw pa rin dapat yung nakilala kong Seatmate ha. Yung malditang Ayame."

I pinched his cheeks, kulit e, "Oo na."
Matapos naming rumampa ay pumili na ang judges ng Top 3. Masayang masaya kami lalo na si Margeux nang tawagin nila ang pangalan namin, we made it to Top 3.

Q&A. Isa lang ang tanong para sa lahat, both girls and boys. Nagbunutan kami kung sino ang muuna at mahuhuli and I'm the last one to answer.

The thing is habang hindi pa nakakasagot ang iba ay magsusuot muna ng headset na may malakas na music para hindi marinig ang sagot ng mga mauuna.

Naunang tanungin ang boys. Since I'm the last one to answer, I was wearing the headset the whole time at hindi ko narinig ang sagot nila.

Medyo kinakabahan ako. Knowing na ako ang huli, maaaring ang sagot ko ay naisagot na ng mga nauna.

After few moments, lumapit sa akin ang isang production staff. He took of the headset I was wearing at narinig ko na ang hiyawan ng crowd. Mas lalo akong kinabahan.

"Contestant #8, how are you feeling today?" tanong sa akin ng host nang makalapit ito sa akin. Sobrang kinakabahan ako.

"I-I'm doing good." mautal utal kong sabi.

Napatingin ako kay Kenzo, he mouthed na ngumiti ako so I did. I need to calm down.

"Alright, good to hear that! So here's your question.." natahimik ang crown na para bang iyon ang una nilang beses na maririnig yung tanong.

Napalunok ako at nagpatuloy naman siya, "If you will be given a chance to go back to a specific timeline in your life, when would it be and why?"

Natigilan ako sa kanyang tanong. Bumalik sa akin ang lahat ng nangyari. That day was both a dream and a nightmare. A dream for someone gave life and a nightmare for someone had given her own life. Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng aking luha.