The Player's Possession

Chapter 20

Chapter 20

Missing You

When you thought everything is over it became more worst than you thought. 

I smiled sadly as my mom congratulate me."I'm so proud of you, Aqi. " mom hugged me so I hug her too in return. 

Si Kuya naman ay ngumiti saakin at nagthumbs up. Nang kumalas si mama sa pagkakayakap saakin ay nilapitan ako ni papa at niyakap maya-maya pa ay may ipinakita ito saaking isang susi, noong una hindi ko maintindihan pero napatawa silang lahat ng mapasigaw ako at nagtititili. "Oh my God! Is that a key to my own car? I have a car!" hindi makapaniwalang tanong ko at nagtatalon sa tuwa.

Tumatawang ibinigay ni papa saakin ng tuluyan ang susi. "Why don't you check it with your own eyes?" aniya at tapos inginuso niya ang labas ng hall. 

Nanlaki ang mata ko at napailing na halos hindi makapaniwala. "No way!" I gasped.

Dad don't want me to have a car simula ng mangyari ang aksidente. 3years had passed pero pakiramdam ko parang ngayon lang nangyari ang lahat.

I still remember that unforgettable afternoon, we are heading back to home. Ayos naman ang lahat, we are happy that time. Bakit kailangan mangyari ang lahat ng iyon?

"Aqi, baby." he grinned before pecking a kiss. Kaagad ko naman siyang sinaway dahil nagmamaneho siya. "What?" He chuckled. "Masama bang ikiss ang girlfriend ko?" natatawa niyang tanong saakin.

"No, pero kasi nasa kalsada tayo at nagmamaneho ka." I reasoned out.

"Okay then." He nodded. "I'll kiss you when we get home. " aniya sabay kindat.

Hindi na ko sumagot pa at marahan na lamang ngumiti sa kaniya at sa daan na ibinaling ang atensyon ko.

"Aqi!" tawag niya.

"Hmm?"

"I love you." then he smiled just when I'm about to say 'I Love You too'  nakarinig ako ng malakas na preno at pagtalsik ng sasakyan namin ni Calvin.  I saw everything talagang parang nagslow motion ang lahat.  Nabasag ang salamin sa harap ng sasakyan,  niyakap ako ni Calvin and then suddenly I cried because of fear. As if my whole life flash right before my eyes that time. I thought that's the end for me.

"Baby, I'm here. " bulong ni Calvin saakin.

Pero ang buong sistema ko ay takot na takot at parang nabingi ako sa nangyari. 

"Don't cry. " nang makita ko ang mukha ni Calvin ay may dugo siya sa kanang bahagi ng ulo niya mas lalo pa akong napaiyak ng makita ang mga braso niya na may bubug.

"C-Calvin..... " he sealed my lips with his. 

"Ssh. Are you hurt?" nag-aalalang tanong niya.

Umiling ako. 

Nanginig ako ng biglang gumalaw ang sasakyan namin parang ang kalahating bahagi ng sasakyan ay nakalutang saka ko lang napagtanto na nasa bangin ang sasakyan namin ng sabihin iyon ni Calvin.

Ako ang nasa parte ng bangin.

"Stone. " I cried.

"Don't move okay.  I'll get you out of here." nangangako ang tono niya

"Ayoko." umiiyak akong napailing.

"Aqi." he called me softly.

"Ayoko, S-Stone pag nakalabas ako sa sasakyan mahuhulog 'to... k-kasama kang mahuhulog." mas lalo akong napahagulgol ng iyak.

"I won't. Hindi ako mahuhulog sa bangin. Iuuna lang kitang ilabas,  susunod ako." He promised.

"Ay——"

"Do it, baby. Hindi ko kaya pag nawala ka saakin. "

"I love you, Calvin." I cried. 

Saglit siyang natigilan pero maya-maya ay napangiti. He touches my cheeks.

"Thank you, baby. I love you too, Aqi."

Pagkatapos noon ay mabilis niya akong hinila at nagkapalit kami ng posisyon nagulat ako ng itulak niya ko palabas ng sasakyan, paupo akong nakalabas ng sasakyan at bago ko pa mahila ang kamay ni Calvin ay tuluyan ng nahulog ang sasakyan sa bangin.....

Kasama si Stone.

"Stone!" malakas kong sigaw at tinignan ang baba ng bangin. It was a river. Mabato at madaming matataas na damo ang nakapaligid sa ilog na 'yon.  No! No! Stone, please! You can't do this to me!

"Aqi! " sa gulat ko ay nabitawan ko ang susi. 

"Iniisip mo nanaman ba?" tanong ni kuya at pinulot ang susi. 

Wala sa sarili akong napatingin sa isang kulay dilaw na sasakyan na nakaparada sa harapan ko. 

"Here. " inabot saakin ni kuya ang susi ng sasakyan at tuluyan na akong napaiyak.

Stone! Tatlong taon na. 
Bumalik ka na please!  Grumaduate na ko ng college. Miss na miss na kita! 

"Aqi..." niyakap ako ni mommy at mas lalo akong napahagulgol ng iyak.

"Ma, si Stone... I want him. "

"Wala na siya, Aqi. " marahang hinagod ni mama ang likuran ko. I cried even more. No! 

Tatlong taon na kaming naghahanap pero walang katawan ni Stone ang natagpuan. His parents did everything, nagkasakit pa ang mommy ni Stone at mag-isa ang daddy niya na nagpapakatatag para sa anak nila at para sa asawa nito. I saw how hard it is for them, nawalan sila ng anak at masakit din para saakin because I lost the man I'd dream to be with for the rest of my life.

Kinaumagahan maaga akong gumising,  I wear a faded jeans at black sando pagkatapos ay kinuha ko ang jacket na nakasampay sa upuan.

"Where are you going, Aqi?" Mom asked me.

I smiled. "I just want to test dad's gift. " simple kong sagot pero bukod doon may iba pang rason kung bakit aalis ako ng ganito kaaga. 

"You want your kuya to be with you?" tanong ni mama na halatang nag-aalala sa akin.

"Hindi na po." Umiling ako. "I'll be okay, don't worry, ma.  I'll be back before evening. " sabi ko at hinalikan ito sa pisngi bago umalis.

"Stone... " I drove here.... sa lugar kung saan ko siya huling nakita. 

"I miss you." I smiled sadly. "Palagi naman e. Baka ito na ang huling beses na pupunta ako sa lugar na 'to.  We are planning to move in California. "

Silence.

"Can you atleast give me a sign to don't go abroad?"

"Aqi... "

"I love you!"

Isang malakas na hangin ang umihip, natabunan ng buhok ko ang mukha ko. Palaging nagbabalik sa isipan ko ang sinabi mo bago ka nawala and I will always gonna love you, Stone.