Chapter 12

3.9K 97 2
                                    

Chapter 12

Legends meets the player

He instantly pulled me away at inilagay sa likuran niya. "I believe you don't want to cross with me, Samonte." His features darkened. Nagtataka naman ako sa inaakto niya sa harap ng lalaki ngayon. The way they talk seems like they've known each other for quite a long time.

"Stone, I didn't expected that we will meet here at mukhang..." the guy smirked playfully at makahulugan akong sinulyapan. Mas lalo akong itinago ni Stone sa likuran niya.

"Stay away from my girl,  Samonte. Hindi ako magdadalawang isip na basagin 'yang mukha mo pag nakita kong lumapit ka pa sa kaniya." Stone warned him.

Samonte just chuckles. "Woah! I'd never seen you being so protective over a... " he paused. "girl. Come on, Stone. This is not you." he continue.

"Don't dare to try my patience, Samonte. You don't want to mess with me do you?" mapanghamon na tanong ni Stone sa lalaki. Samantalang nagkibit-balikat na lamang iyong Samonte at umalis na.

Nakabusangot ang mukha ni Stone ng humarap siya saakin. "You said you were just going to ge a hot chocolate?" iritado niyang tanong saakin. 

Ako naman ngayon ang pinagbalingan.

Tumango ako. "Oo nga.  Kaso humarang 'yon e." paliwanag ko.

"Tss. Don't get too close to that guy." babala niya.

"Bakit naman? Mukha naman siyang mabait ah." I said

Marahas siyang napailing. "Let just say he was like me but I am way more better than him. Much better."

We stop in our track at the Ice cream parlor. "Rocky Road Ice cream for a childish lady." Stone chuckled.  Inirapan ko siya bago tinanggap iyon. 

"We're done with Walt Disney World.  Where do you want to go next?" tanong niya nang maupo sa kaharap kong bakanteng upuan. 

"I don't know." I shrugged my shoulders. "Hindi naman ako interesado maglibot e pero gusto kong mapuntahan at makainan ang mga restaurants dito. Mmm." Ngayon palang ay natatakam na ko sa isiping makakain ko lahat ng gusto ko na dati sa internet ko lang nakikita. Dati ko pa kasi gustong pumunta ng U.S para sa mga restaurant nila.  Stone nodded his head as if agreeing to what I said. I cheerfully laughed at that. 

"Then we will go there.  What my girl wants, my girls gets because she's with me...Calvin Stone." He said proudly.

Ma'am Antonnet is busy talking with me but I'm busy too... looking for Stone. Ang tagal naman niyang bumalik?  Sabi niya may kukunin lang siya sa room pero hanggang ngayon wala pa din siya?

"Aqisha? It will start at 8AM and the first part will be finish at 11AM then we will be having 1 hour and 30 minutes break. Then the second category will be at 1:30PM then will be finish at exactly 4:00PM then the last category will be at 4:15PM and will finish exactly at 7:45.  Ang nasa loob lang ng kwarto ay ang mga staffs and the judge. The paper will be submitted to each staffs na naka-assign sa bawat participants kapag natapos ka na ng maaga sa oras puwede ka ng lumabas.  At andoon lahat ng mga iba pang kasama ng participants." paliwanag ni Ma'am Antonnet. 

"And then the theme for this essay writing is on the spot na sasabihin sa iyo but what I heard is more about different kinds of love..." dagdag pa niya. I nodded in response.

"Ah, Ma'am Antonnet the head of event organizer wants to see you." A woman interrupted our conversations.  Ma'am Antonnet nodded before she stand up and followed the woman.  Naiwan ako doon na mag-isa. 

"Hey..." it was Stone.  Kauupo niya lang. Napakunot naman ang noo ko.  Bakit gusot ang damit niya?

"Bakit ganiyan ang damit mo? Gusot?" I eyed him suspiciously.

Umiling siya. "Nagusot lang. At saka what can I do?  Hindi naman habang buhay na plantsado ang suot kong damit? I'm walking,  sitting, gumagalaw ako, Aqi baby." He grinned at me.

Humalukipkip ako. "Bakit ang tagal mo?"

"Ah...that..." a playful smile crept into his lips. "May tinuruan lang ako ng leksyon."

"Huh?  Sino?" I frowned.

"Samonte." tamad niyang sagot at sakto namang nahagip ng mata ko ang kapapasok lang na si Samonte.  He have bruises.

"What did you do,  Stone? Hanggang dito ba naman nadala mo iyang pagiging basagulero mo?" Hindi makapaniwala kong tanong.

Sumimangot siya."Anong magagawa ko?  E hanggang dito rin tumatalab yang charms mo." he retorted and I am left speechless.

The Player's PossessionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon