Revenge On My Player Ex (Book 1)

Game 46

Game 46

"Through with each breath I scream"

Sheliah Santibañez

Umakyat si Art at hinala ako pababa ng stage kaya todo pagpupumiglas ako.

"Hey, hey, hey! Bitawan mo ko!"

"Shut up."

Hinila niya ako palabas ng venue at isinakay sa elevator. Isinandal niya ako sa pader no'n at inilagay ang kanyang magkabilang braso sa gilid ko.

"Bakit mo ginawa 'yun?" He asked breathless.

Lumunok ako ng laway dahil pinagpapawisan ako. Teka lang ah? Drain na ako sa ginawa ko kanina.

"For my revenge on you! Jerk." I tried to act normal then I rolled my eyes. "Can you get off of me?"

Nagulat ako nang bigla niyang inilapat ang kanyang mga labi sa aking labi. I don't know what to do, I should be annoyed and I should push him but I can't.

Am I enjoying this?

No! No! No Sheliah!

Tinulak ko nang malakas si Art at eksaktong bumukas ang pinto at tumakbo ako palabas roon pero hinabol pa din niya ako. T*ngina naman pwede bang tumigil na siya?! Wala akong plano para sa kanya ngayon.

"Sheliah." napapikit na lang ako ng hawakan niya ang braso ko nang mahigpit. Laking gulat ko nang makita ko na maraming tao ang nasa paligid namin at tinututukan kami ng mga camera.

We are in the middle of the hotel's ground floor.

This is messed up. This is f*cking messed up! "Art remove your hands." mmahinahon kong utos sa kan'ya, marami nang nagtatanong sa aming mga tao sa paligid but I only see him. He's the only subject that my eye keeps focusing.

"Why can't you just forgive me? Us? Mahirap ba 'yon Sheliah? Mahirap ba na magpatawad at kalimutan ang nakaraan?"

Oo Art, ang hirap... Hindi pa ba halata sa mga kahibangang pinag-gagawa ko sa inyo ni Monica? Kulang pa nga 'yon sa mga hinanakit na kinimkim ko sa loob ng ilang taon. The scars of our love is still freaking visible!

"Not here, not now Art." mahina kong sambit na halos ako na lang ata ang nakakarinig.

"You want this right? Attention? Exposure? Well, here Sheliah! Accept it all." sa sobrang lakas ng boses niya, natahimik lahat ng tao sa buong ground floor. Marahas kong tinanggal ang kanyang kamay na nakahawak sa aking braso.

Nagulat ang lahat nang may mga butil ng luha ang kumawala sa aking mga mata. I don't know either why.

"No one knows what happened. No one knows my condition on those past few years." Tinignan ko si Art sa mata habang patuloy na umaagos ang aking mga luha. "It's not that easy Art, it will never be easy."

"Sheliah..."

I smiled at him. At least this one's real. "Do you really want me to stop?" Alam kong maraming tao sa paligid and anytime this news can spread swiftly. As if I care about them, my damn feelings are involved in here.

"Y-yes..."

Ngumiti muli ako sa kanya. "Okay, I'll stop... Tapos na Art, there's no more revenge that will suddenly pop up." Pagka-bitaw ko ng mga salitang iyon Tumakbo ako papuntang parking lot para umuwi, this is it. Tapos na, wala na.

"Sheliah!" Gulat akong napatingin sa likuran ko at nakita ko si Art na hinahabol ako. Naka-heels ako kaya naman natumba ako sa sahig. Damn this night!

"F*ck this!" inis kong sambit habang hinihimas ang aking paa. Arghh! Baka magkaroon ako ng sprain.

"F*ck! You're hurt." Napasabunot siya sa kanyang buhok dahil sa frustration.
Binuhat ako ni Art papasok sa kotse niya. Hindi ako maka-palag dahil injured ako. T*ngina I can kick his balls if I'm fine.

"I can g-go home on my own!" Pilit kong binuksan ang pintuan ng kotse niya but I can't dahil naka-lock ito. "Art ano ba?! Buksan mo 'to!" pilit ko pa ding pinaghahampas ang pintuan but it's still lock.

"T*ngina naman Sheliah, matagal ko ng gustong makasama ka 'wag mo namang ipagdamot. Ang sakit-sakit na! Hindi ko na kaya Sheliah, please." Hinampas niya ang manibela ng sasakyan habang umaandar iyon.

"Shut the f*ck up! Hindi ko kailangan ng explanations mo. I can go home all by myself! Now bring me out of here. I'll walk." Hinampas ko ang bintana dahil sa pagka-inis, ang lamig t*ngina.

"Sheliah can't you just open your heart?! Hindi lang naman ikaw ang nahirapan sa loob ng limang taon, ako din! I cried all night and I always ended up drinking on a bar and hoping it will ease the pain. But no! Nakikita ko pa din 'yang mukha mo, ano ba meron sa'yo? Bakit ba kita nagustuhan? At bakit ba ako pumayag para saktan ka? Well I have my own reasons."

"...And I don't care!" pinunasan ko ang luha sa pisngi ko. Bakit ba iyak ako nang iyak? This is a sign of weakness and I shouldn't have done this.

"Because I fell in love with you from the very beginning."

Napahinto ako sa sinabi niya. H-he was what?

"I'm falling inlove with you from the first time I laid my eyes on you. And what's worst? I've been chasing you through the years. I've been searching for you all around the world just to see you again..." napansin kong nasa harap na ako ng mansion namin.

Hinawakan ko ang pulso ko. He follows me? "D-did you saw me on Paris?" I hope he doesn't... Hindi niya p'wedeng makita ang mga pinag-gagawa ko sa buhay ko.

"Yes."

Napamura na lang ako sa nadinig, all of this damn time? Alam niya na...

"Sheliah, ang sakit makita yung babaeng mahal mo na may kasamang iba. Iba't-ibang lalaki."

Nag-uunahan na namang magsitulo ang aking mga luha at nangangatog kong tinakpan ang aking tenga. "S-stop."

"Sheliah bakit? Sana hindi ka na lang umalis at mas tanggap ko pa na maghiganti ka sa akin habang nasa Pinas ka pero... Seeing you with those guys? Are you insane?!" sigaw nya at sinuntok nya pa ang manibela.

"Stop!" Pilit kong binuksan ang pintuan ng sasakyan pero ayaw talaga. Tumigil ka na Art, past is past and just leave it there.

Nakita kong may mga luhang umaagos na din sa mukha niya "Sheliah naman, I can't stop blaming myself dahil sa mga ginagawa nila sa'yo. I didn't even touched you like they did! I didn't 'cause I love you. Hindi ko hinayaang magaya ka sa mga babaeng pinaglaruan ko na. Dahil t*ngina mahal na mahal kita!"

Tinulak ko ang pinto at bumukas na iyon. Dali-dali akong lumabas kahit iika-ika ako. Lumabas na din si Art para alalayan ako pero tinulak ko siya. "Be gone." pagtataboy ko sa kanya.

"No." yinakap niya ako nang mahigpit at wala akong nagawa kung hindi umiyak na lamang, how I need this kind of hug. But I hate him, he's not right for me. Hindi.

"Tumigil ka na Art please... Ang sakit-sakit na."

"Shhhh, mas nasasaktan ako. I want to kiss you and touch you but I can't-- I can't."

"Go away."

"No Sheliah. I won't leave you."

"I want you gone." lalo niya pang hinigpitan ang kanyang pagkakayakap pero may pumugil sa kanya.

"Leave my daughter alone Art." pagtingin ko nandoon si Dad.

"She needs me Sir. I love her."

Tinignan ako sa mata ni Dad. "Do you love him?" He asked.

Umiling ako habang patuloy ang pag-agos ng mga luha sa pisngi kong kalat na ang make-up. "I love him."

Tumakbo ako paputang loob ng mansyon, I still f*cking love him pero tama na. Ayoko na.