HE IS MY HUSBAND

E P I S O D E 3 1 - N E W

Chapter 31

Shara's PoV

"Ano?! Itatapon lang natin?! Akala ko ba papatayin? Huwag mong sabihing may pagnanasa ka rin dito?"

"Iiwanan natin siya rito at aalis na tayo, Dagul, iyon lang"

I was in between of waking up and not. My head is aching so bad and I felt liquid from it gushing down my neck. There was no sign of light that's hitting behind my closed eyes. Kaya naman dahan-dahan kong iminulat ang aking mata. I was lying in the backseat . Hindi ako bumangon at pinakinggan ang aking paligid.

"Baka naman pwede kong tikman man lang iyan! Parusahan man lang natin, dinuraan ka nga niyan diba?"

I know, it was the disgusting bald guy. Wala sila sa loob ng kotse. Malayo sila sa akin ngunit malinaw kong naririnig ang mga boses nila. Nasaan kami? Where were they planning to throw me?

"Wala tayong gagawin sa kaniya, iiwanan nalang natin kung saan" rinig kong tugon ni Ben. I tried to lift myself and didn't succeed. Pinahinga ko na muna ang sarili ko at bumangon ulit, I succeeded at the second try. Parang tinatambol ang puso ko habang nag-iingat sa aking mga galaw, not making any noise. Umupo ako at siniksik ang sarili sa kaliwang side ng back seat. The windows are wide open. Bahagya akong sumilip para makita kung nasaan man sila. We're in a forest?!

They're talking under the tree while taking cigarrette. I immediately hide myself. The moon is wide awake like I am, it's shining na hindi ko man lang napansin kaninang nakahiga ako. Humiga ako nang marahan at tiningnan kung naroon ang susi nang kotse. Wala, but then kung nandoon nga wala rin akong pag-asang makatakas. I don't even know where I am and I'm pretty they have their guns.

Umupo ako at sumiksik naman sa kanang bahagi salungat kung nasaan man sila. Hindi nila ako makikita kung dito ako lalabas but then would notice the car door's noise. Huminga ako nang malalim. Beads of sweat are now exploring on my body as I slowly open the door. Hindi parin nawawala ang kaba sa akin kahit na nabuksan ko na ito.

Paggapang akong lumabas ngunit halos manginig ako nang marinig ko ang pagkasa nang baril. "Saan ka pupunta?" I faced the owner of the voice, shaking. Horror visited me as he pressed the gun on my forehead. Pumikit ako nang mariin at tinaas ang nanginginig kong mga kamay.

"Ple-Please do-don't k-kill me" nanginginig kong pakiusap. As I open my eyes sunud-sunod na tumulo ang aking luha. Wala akong ginawa kundi ang magmakaawa, magdasal na sana hinahanap na ako ngayon ng asawa ko.

"Nagmamakaawa ako, please spare me. Nangangako akong walang makakaalam nito, I won't sue you if that's what you're worrying about. Just please don't kill me, ibalik niyo na ako kay Chaze. Ben, please I'm begging" lumuhod ako sa harap niya. This is the only thing I want to do. Ibalik ako kay Chaze. Oh God, please help me.

"Sinong maniniwala sayo? Hindi ka Diyos para magpatawad ng ganoon kadali, uy!" sabat ng kalbo. Paano niya nababanggit ang pangalan nang Diyos kung papatay siya nang tao? This bald freaking guy had some mental issues! Son of evil!