Zombies Attack

Chapter 5

Chapter 5

Sa dalawang araw na tulog ako, dalawang araw din na halos hindi na kumain at matulog si Thrilled dahil sinisisi niya ang sarili niya. Wala naman siyang kasalanan kung may phobia siya. It's not his fault. Ako. I'm the one who asked him if he knows how to drive.

Nilapitan ko si Thrilled na nakatingin sa ulap. He looks sad.

"Hey, are you okay?" Tanong ko at tumabi sa kanya.

"I should be the one who'll ask you that. Are you okay?" Tiningnan niya ako at hinawakan ang noo kong may sugat. "I'm sorry, Rion."

"Wala 'yon, ano ka ba. Normal lang naman 'yung ganito." I said. Sinusubukan kong pagaanin ang nararamdaman niya.

"It's not. I'm such a scumbag. Was it my fault that i had a phobia?" Sabi niya at bumuntong-hininga.

"I'm sorry for asking, but what's the main reason why you're scared of horror movies?"

"I forced my sister to watch a zombie movie. I was laughing when she was crying. She begged to me to stop the movie, but i didn't. Until such, she screamed because of fear. She ran upstairs, but she fell.." Tumigil siya at tumingin sa kawalan. "Naging kritikal ang lagay niya. Mom blamed me for what happened. The Doctor told us that there's a possiblity that my sister will live, at mas malaki ang chance na hindi na siya magising.."

He's actually cool dahil hindi siya umiyak. Tingin ko ay dahil sa nangyare sa kapatid niya, naging bato na ang puso niya. Kapag may darating, alam niya na aalis din ito agad sa buhay niya.

"How's your sister?" Nag-aalinlangan kong tanong.

"She's dead," Sagot niya.

Nanahimik na lang ako at hindi na nagsalita pa. I know it's too painful for him. Nadagdagan pa ang iniisip niya ng dahil sa nangyare sakin.

"It's not your fault--"

"It's my fault, Rion. Kahit saan mo pa tingnan."

Tinapik-tapik ko ang balikat niya at ngumiti. "Whatever you say. For me, wala kang kasalanan. 'Yung hagdan 'yung may kasalanan."

"Seriously?" Hindi siya makapaniwalang tiningnan ako. For sure, he thinks i'm crazy.

"Ewan ko sayo. Tara na. Gumagabi na. Nagugutom na din ako." Sambit ko at hinimas-himas ang tiyan ko.

Nakita ko si Keiji na may hawak na sandok. Marunong pala siyang mag luto? How amazing. Bagay na bagay sila ni Regina.

"Kamusta kayo ni Thrilled?" Tanong niya at hinanda ang mga plato at kutsara.

"Fine." Tipid kong sagot at tinulungan siya.

"Rion.." Tawag niya sa pangalan ko. I looked at him cluelessly. "'Wag si Thrilled. Kahit 'wag na ako, basta 'wag si Thrilled."

Nagulat ako sa sinabi niya. Judgemental people! I don't like Thrilled, and never will be. Bakit ko naman gugustuhin ang kaibigan ng ex ko? Disgusting.

"Kung ano man 'yang iniisip mo, mali ka. Hay, nako! Nakakagigil ka." Sabi ko at mahinang natawa.

"Basta 'wag si Thrilled?"

Tumango ako. "Sayong-sayo na 'yon."

Kilalang-kilala si Thrilled sa school na maraming babae. Papalit-palit siya ng babae. I can always see him hanging around with different girls everyday. Madalas, ang target niya, magaganda. I mean, gwapo siya, yes, kaya tama lang na 'yung nababagay din sa kanya ang nilalandi niya.

Dala-dala ni Regina ang bagong luto na chicken. Bigla akong napatalon sa tuwa. My favorite chicken. Kinuha ko ang balat at nabitawan ko dahil sa sobrang init.