MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Page 11

Dos' theories

Pinilig ko ang ulo ko at marahang ngumiti.

"They went here for the news because Tita Pin was quite worried about me. Wala ka naman dapat ikabahala, it's not as if Adrian and I will get married."

Nanatili ang kanyang mga matang mataman na nakatingin sa akin. Hindi nag-bago ang intensidad na meron kaya napaiwas ako ng tingin.

Hindi ko kaya..

"Paano pag nag-demand sila ng ga'non? Papayag ka ba?" Nanghihina niyang tanong.

What?

Paano niya nagagawang itanong 'yon sa akin habang ako ay kahit kailan, hindi sumagi sa isip ko 'yon. Kahit kailan ay hindi ko inisip na ikakasal ako sa iba.. I can't even imagine myself marrying anyone.

"Kathleen.."

Hindi ako lumingon sa kanya. Ang mga mata ko ay pinanindigan ang pagiging ilap nito.

"I already talked to Adrian about your relationship with him, he told me to give him time. I'm doing my best to find your mother and I'm trying my best to get close to you so your worries about me would vanish.."

Napayuko ako at napakagat aking pang ibabang labi.

"..I'm doing all of those for you, tapos hindi mo man lang ako titignan?" May himig ng pag-tatampo niyang sabi.

Kumunot ang aking noo dahil sa narinig mula sa kanya. Kanina lang ay parang sasabog siya sa inis tapos ngayon ay parang naging ma-among tupa na hindi alam kung paano papansinin ng kanyang amo.

Sorry siya pero matigas ako. Hindi ako nadadala sa mga simpleng pag-lalambing at pag-lambot ng tinig.

"Hey." Pangungulit niya.

"Umalis ka na." May kahinaan kong sabi.

Argh! Dapat firm! Dapat convincing ang pagpapa-alis ko sa kanya pero bakit parang tinatraydor ako ng boses ko?

"Face me first then I'll leave." Aniya.

I rolled my eyes and did what I was told. I faced him and tried as much as I can to remain calm and show that I'm not affected.

His eyes are now as clear as the ocean, hindi tulad kanina na madilim at parang galit na galit. May ngiti na rin sa kanyang labi at maginhawa na ang kanyang ekspresyon. Hindi ko naman maiwasan na matuwa sa nakikita, mas gusto ko talagang nakikita ang kapayapaan sa kanya.

"I know how important Tita Pin is for you but if she'll ask you to marry her son, will you say yes?" Seryoso niyang tanong.

Kita ko ang pangamba sa kanyang mga mata. May kung ano sa akin ang nasaktan habang nakikita ang mga mata niyang nangangamba kaya wala sa sariling umiling ako.

"Of course not. Iba na 'yon. I don't just say yes and marry someone that I don't love. You know me, Carl. I'm hardheaded and most of the time, wala akong pakielam sa mga tao sa paligid ko. Tita Pin is important to me but I can't do that. Besides.. Adrian is Adrian, I don't see him as someone who'll stand next to me when it's time to face the altar." I said with sincerity.

Totoo naman iyon, I only have one person in my life who I can give up everything for.

It's my mom.

Sumilay ang ngiti sa kanyang labi at tumango-tango. Bahagya siyang lumapit sa akin at binigyan ng halik ang noo ko na nagpalambot muli ng puso ko. Hindi ko alam kung alam niya ba ang epekto ng mga ginagawa niya sa akin pero nag tatagumpay siya.

Unti-unti niyang napapasok ang sistema ko. Nakakatakot na baka mahirapan akong alisin siya doon. Baka humantong sa oras na pag sinubukan ko siyang alisin ay masaktan na rin ako.