Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 44

*44

[Justine's POV] 

I was looking at it, and it doesn't seem real. after 18 years of existence, pag pinuntahan ko tong lugar na to, malalaman ko na ang dahilan kung bakit nandito ako sa kinatatayuan ko. 

I was idling for too much ng makita kong nagriring na yung skype ko. 

"hey baby" I answered. 

"How are you? I missed you" sabi niya sakin, she's wearing a scarf and a pretty thick clothes. 

"I'm good, finals are ending, and I'm hoping for really good grades" sabi ko. 

"that's good!, kamusta naman sila mom and dad?" tanong niya, 

"their good naman, namimiss ka na nga nila ee, and I'm really getting jealous na, kasi nandito naman ako tapos, ikaw yung hinahanap nila" I joked. 

she pouted. "gusto mo ba dito nalang ako? para ikaw nalang diyan?" 

"off course not, that will kill me" sabi ko. 

"that's why I won't do it, 'cause I don't want you to die" she said and pouted for a kiss. 

nagpout din ako at tinapat ko yung lips ko sa camera. 

we chatted for a long time, then she said na she has to go na, kasi mamamasyal pa sila. I'm really missing her. kahit na 3 days palang siyang wala. 

bumaba ako para kumain, nakita ko dun si Kuya Jurmaine, kumakain mag-isa. 

"di usong magyaya?" tanong ko sakaniya. 

"uso naman... ee busy ka ee" Sabi niya. 

umupo ako sa tapat niya. "kuya I'm going to tell you something" sabi ko. 

"ano yun? don't tell me your gay, kasi alam ko na yun" sabi niya. 

"hindi! seryoso na kasi" sabi ko. 

he laughed. "okay fine, ano ba yun?" tanong niya.

"kung hanapin ko kaya yung parents ko, magagalit kaya sakin sila mom?" tanong ko. 

he looked at me. "it depends, depende sa reason mo" sabi ni kuya. 

"off course my reason is to know who I am" sabi ko. 

"you want to find your biological parents?" 

napalingon kami sa nagsalita. 

si mamy. 

"ma?" napatayo ako. 

she smiled at me a little then umupo siya sa vacant chair near me, kaya napa-upo rin ako. 

"anak, hindi pa ba kami sapat?" tanong ni mamy, at napapansin kong naiiyak na siya. 

I smiled. "ma, your more than enough, pero po, hindi na rin naman po ako bumabata, hindi niyo na ko mauuto ma, siyempre po, hindi naman maiiwasan na magtanong ako kung bakit ba nila ako pinamigay?" 

mom smiled and held my cheeck. "lumalaki na nga ang anak ko. do whatever you want anak, andito lang ako" 

I smiled and hug her. "thank you mom" 

[Jusmine's POV] 

 "sinong kausap mo?" sabi ni mama while looking at me. 

"uhhmm... secret" sabi ko. tapos pinatay ko na yung lapttop ko. 

mama sat on my bed and she pouted. "ilang months lang tayo na nagkahiwalay, may tinatago ka na sakin" she said. 

"I don't know how to tell you some things kasi ma ee" sabi ko and I look down. 

sobrang open kasi ako kay mama date, pero ngayon? hindi na din masyado, siyempre ilang months din kaming hindi nagkakausap, pero malamang kung kasama ko siya, lahat ng mga magagandang bagay alam niya. 

"why not? you can tell me some things, like what you did before" She said and patted my head. 

I miss this so much, ang sarap sa pakiramdam na makasama ko ulit si mama. 

"ma...wala na po kami ni Allen" I said. 

I looked at her, and she doesn't look shock at all. 

"alam ko... matagal ko ng alam" sabi niya. 

"how did you?" tanong ko. 

She shrug. "alam mo naman si mama, marami pa ring friends sa Philippines, hindi ko na tatanungin kung bakit... pero, ayos ka lang ba?" tanong ni mama. 

I smiled. "nung una masakit, pero... okay lang ma ee" napangiti ako, naaala ko yung mga panahon na kasama ko si Justine, tapos pinapatawa niya ko kasi iyak ako ng iyak dahil kay Allen,. 

"baby are you inlove?" tanong sakin ni mama. 

I bite my lips, hindi ko alam kung dapat kong sabihin kay mama kung anong meron kami ni Justine. 

"YOU ARE! sino sino?" mama asked, excited siya. 

I shook my head, 

"sigena, hindi kita titigilan hangga't hindi mo sinasabi sakin" she said. 

hindi ko naman kayang magtago kay mama, kagaya nga ng sabi niya, hindi niya ko titigilan. "Justine po ma" I said. 

I looked at her face, and it looks like inaalala niya kung saan niya narinig yung pangalang Justine. 

"Justine...? yung sikat na basketball player?" She said. 

I nodded. "yung taga Ateneo? yung MVP na roockie pa?" she said. nanonood din kasi sila ng basketball dito ee. 

I nodded again. 

"nice choice anak! Justine Rean..." kumunot yung nuo niya. "Rean?" she said and looked at me with confussion. 

I sighed. "yes ma" sabi ko. 

"he's your brother" sabi naman ni mama. 

"I know that's what you think ma, but he's adopted, so basically were not" sabi ko at yumuko ako. 

hindi ko naman masisi si mama kung hindi niya ko suportahan dito, kasi hindi naman talaga maganda tignan, dahil ang tingin ng mga tao samin ee magkapatid. 

she held my hair and brush it,. "inlovr ka nga baby ko" sabi ni mamy and she was smiling. 

"why ma?" nagtatakang tanong ko. 

"Love is when you don't care about what other people will say, and that's exactly I can see you, you truely love that Justine guy" sabi ni mama. 

napangiti naman ako, mama never fail to surprised me, hindi ko akalain na pati sa ganitong bagay susuportahan niya ko, masaya ako. 

"Justine ma... actually nung una ko siyang nakilala she called me  STUPID head, hahahaha and actually mama, she hated me, kasi ang tingin niya ginawa siyang replacement ko, kasi nga nawala ako ee, I saw him ma, every step of the way na maging magkaibigan kami. hanggang sa aminin niya sakin na mahal na niya ko, lumayo pa nga siya sakin ee, kaya lang ma, namimiss ko siya, dun ko nalaman na mahal ko na siya" sabi ko, at habang kinekwento ko yun, hindi ko mapigilan ang mapangiti. 

"alam mo baby, I'm happy abouth everything that is happening to you, kasi ngayon nakikita ko parin yung anak kong pinalaki ko ng maayos, tama ako ng pagppalaki sayo anak, kaya lang sana... habang hindi pa ka kayo masyadong nagtatagal, kasi maaaring magalit sila sainyo, dahil hindi sa mayroong 'kayo' pero baka kasi nagtago kayo sakanila... I mean anak, mama rin ako, at madalas, yung ang nakakasakit saming mga magulang, pag pinaglilihiman niyo kami" sabi ni mama. 

napayuko nalang ako, hindi ko kasi alam kung paano ko sasabihin kayla mama, natatakot ako, natatakot ako na baka maging iba yung tingin nila sakin, lalo na kay Justine, at ang pinaka-kinatatakot ko baka palg-hiwalayin nila kami. Bago palang ako sa pamilya namin, at hindi ko alam ang mga kakayahan nila. 

*End Of Chapter*