Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 50

[Justine's POV] 

andito kami ngayon ni mamy sa mall, strolling lang, nung bata ba ako, lagi kaming naglalakad dito. ewan ko ba, ngayong tinitignan si mamy, masaya ako na sakanila ako napunta, hindi ko naiimagine ang sarili ko kung hindi ako isang Rean. 

"ikaw ba si Justine Rean?" tanong sakin ng isa sa mga high school students na naka-kumpol sa mall. 

ngumiti ako. 

nagtilian sila. 

"pwede ba magpapicture?" tanong sakin nung babae na may hawak ng I-phone. 

"oo naman" sabi ko. 

Isa isa sila saking nagpa-picture, apat sila. 

"salamat po" sabi nila. 

"walang anuman" sabi ko at kumaway na ko at pinuntahan ko na si mamy. 

"di ko alam na lalaki kang ganyan ka pogi at ka mabit anak" sabi ni mamy. 

umakbay ako kay mamy, mas matangakad kasi ako sakaniya ee. "siyempre mamy, kayo po nagpalaki sakin ee, siyempre magiging ganito po talaga ako. 

tumawa si mamy at naglakad na kami ulit, nagulat nalang ako ng bigla niya yung dlahin sa isang ice cream parlor. 

"ma, anong ginagawa na tin dito?" tanong ko habang naka-upo kami

she smiled. "nakalimutan mo na ba anak? pag pinapagalitan kayo ng dady mo, dito ko kayo dinadala ni kuya Jurmaine mo? tapos si dady niyo nagagalit sakin, kasi baka daw lumaki kayong mga spoiled brats, kasi sa tuwing pinapagalitan niya kayo, nilalabas ko kayo" 

tumawa nalang ako, naalala ko nga, mabilis lang talaga ang panahon, kung dati, wala akong kamuwang-muwang sa mundo, madali lang ang buhay. nakakatawang isipin na pag-bata ka, gusto mong malaman lahat, pero pag matanda ka na, kahit ayaw mong malaman nalalaman mo. how Ironic? 

umorder na si mamy ng Ice cream, banana flavor sakin, tapos sakaniya naman Avocado. 

kumuha si mamy ng tissue tapos pinunas niya yun sa gilid ng labi ko. "ang laki laki na, makalat pa ring kumain, I guess some thing's will never change" sabi ni mamy. 

natawa nalang ako. 

knowing na ampon ako, it was hell, akala ko ginawa lang talaga nila akong replacement dahil sa nawala nilang anak, pero ngayon na nandito na ko sa pwestong to, kitang kita ko na mahal talaga nila ako bilang Justine Alexander Rean o Kurt Lawrence Santiago. 

naglakad lakad kami ni mamy, wala kaming ginawa kung hindi ang kumain sa mga maliliit na food chains, nakakatuwa si mamy. kasi parang hindi siya tumatanda. Tinitigan ko siya, and she really looks like Jusmine, 30 years from now, magiging ganito ang itsura ni Jusmine, alam ko, at ang ganda ganda niya, alam ko. 

when it's lunch time, we ended up eating sa isang Thai Restaurant.

"mamy, bakit sabi mo pang-apat na tao? ee dalaw alang naman tayo" 

after kong tanungin si mamy biglang bumukas ang pinto ng restaurant, at nakita ko si dady at si Kuya Jurmaine. 

Kuya Jurmaine sat infront of me while dad sat infront of mamy. 

"I should be the one dating this beautiful ginang right here" sabi ni dad and he held mom's hand.

tumawa kaming apat. 

"oo nga, ako din ee! nagseselos na ko mamy aa!" sabi ni Kuya Jurmaine. 

looking at this 3 people who had been part of my life, I'm lucky, mahal na mahal nila ako, ni minsan hindi ko naramdaman na outcast ako sa pamilyang ito, lalo na kay Kuya Jurmaine, he made me feel like one blood is running in our veins, no competitions and everything between me and him, kahit na hindi niya laging sinasabi sakin, alam kong mahal niya ko.