Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 48: "Kurt Lawrence"

[Jurmaine's POV] 

nandito kami ngayon sa bayleaf hotel, kakain kami nila Julia, at ito na rin ang treat ko kasi Dean's lister si Justine, sabi niya nanditi lang siya around sa area so andito na kami ni Julia at nag-aantay sakaniya. 

"how's Xandra? wala akong balita sakaniya since she went to singapore?" sabi niya sakin, I can see naman na namimiss na niya yung kaibigan niya. 

"well, she texted me kanina, sabi niya okay lang naman daw siya" sabi ko. 

"kamusta sila ni Justine?" she anxiously asked. 

"okay naman sila, sinilip ko nga kagabi si Justine, naka-skype sila ni Jusmine, and they are both sleeping" sabi ni ko. 

she smiled. "seeing them together I'm happy, I mean right after ng nangyare kay Justine, at nangyare kay Xands, I think they deserve each other" sabi niya. 

natawa ako. "why are you being so romantic all of a sudden?" tanong ko. 

she smiled a little. "I just missed you" sabi niya at hinawakan niya yung kamay ko. 

"I missed you too! yan kasing eskwelahan ninyo, walang pahinga 4 sems! ee kami nga lang 2 sems, hirap na hirap na" sabi ko. 

she shrug. "sayang yung scholarship babe" 

nagkwentuhan lang kami. after 3o minutes, wala paring Justine na nagpapakita, medyo nagugutom na kami ni Juls. 

"babe, have you texted him? I'm starving na ee" sabi ni Juls. 

I grab my phone and started dialing he's number. 

"kuya" 

"where the hell are you? gutom na kami! ang sabi ko sayo andito kami sa bayleaf ee" 

"I can't go there" 

"Justine, anong meron sa boses mo? anong nangyayare?" 

"k-kumain na kayo, sa bahay nalang tayo magkita" 

*Hung Up* 

my heart is throbing so fast, parang may hinding magandang nangyayare, kinakabahan ako. 

[Justine's POV] 

 "K-Kurt... L-Lawrence"  she mumbled at kitang-kita ko na gulat na gulat siya, halatang hindi niya ko inasahan. 

I nodded. hawak-hawak niya parin yung mukha ko. 

"kilala mo ko? n-naalala -mo ko?" nanginginig na tanong ko. 

ngumiti siya at nagnod. 

inupo niya ko sa upuan na nakalagay sa tapat ng pintuan nila. 

"s-sino b-ba t-talaga a-ako?" tanong ko. 

"nakikita kita ngayon, nakikita kong maayos ka sa pamilyang napuntahan mo, mukhang inaalagaan ka nila" sabi niya. 

ngumiti ako. "mahal nila ako na parang galing ako sakanila, at swerte ako doon, s-sino k-ka b-ba? i-ikaw b-ba ang nanay ko?" tanong ko. 

umiling siya. "hindi ako Kurt, pero kilala ko kung sino siya" 

biglang may mga luha na nagbabadyang tumulo sa mga mata ko, ito na nga yun, malalaman ko na kung sino ako, malapit na, sa hinaba-haba ng panahon na nagtatanong ako sa ssarili ko kung bakit nila ako pinammigay, nasa harap ko na lahat ng sagot. 

"s-sino s-siya?" tanong ko. 

nagbuntong hininga siya. "I-isa kang Santiago Kurt, Kurt Lawrence Santiago, tatay mo si Lino Santiago" 

kumunot ang noo ko. "s-sino si Lino santiago?" 

tinignan niya ko. "mama mo si Kurmy Santiago, kababata ko siya, parehas kaming labandera sa mga Santiago noon, maganda ang mama mo, matalino at maabilidad, kaya nagustuhan siya ng papa mo, mabait si Lino, masayahin siya, kaya agad namang na-inlove sakaniya ang mama mo, mahal na mahal nila ang isaa't isa, kaya lang, bilang isa sa mga mayayamang pamilya, hindi siya nagustuhan ng mga magulang ng papa mo, pero wala na silang nagawa dahil buntis na ang mama mo non, si Leero Kaye Santiago, ang kuya mo, mahal na mahal siya ng mama at papa mo, kaya lang ayaw talagang magpa-awat ng mga magulang ng papa mo, pinapunta nila ang papa mo sa ibang bansa para sa negosyo, naiwan ang mama mo sa mansyon nila, walang ginawa ang lola mo kung hindi pahirapan siya, at matapos ang dalawang linggo, umalis ang pamilya ng papa mo, sinama nila si Leero, wala siyang nagawa dahil malaki ang takot niya sa mga magulang ng papa mo, matagal siyang naghintay sa mansyon, sa pagbabalik ng papa mo, pero ni minsan hindi nangyare yun, dumating nalang ang isang araw na nagpunta sa mansyon ang abogado ng pamilya nila, pinapaalis na nila ang mama mo, dahil ibebenta na daw ang mansyon, wala siyang ginawa kung hindi ang umiyak dahil sobrang mahal na mahal niya ang papa mo at si Leero" habang nagkekwento siya ee,  bakas sa mukha niya ang mga luhang pinipigilang tumulo. "ng mapaalis siya sa mansyon, nagmukmok siya, hindi siya kumakain hindi siya lumalabas sa kwarto, nagulat nalang kami, ng bigla siyang lumabas, at nagsabing buntis siya, 2 buwan siyang buntis sayo noon Kurt" hinaplos niya ang mukha ko. "ikaw ang dahilan kung bakit naisipan niyang bumangon ulit Kurt, dahil nalaman niyang hindi parin pala siya nag-iisa, lagi siyang nagdadasal sa diyos na sana bumalik na ang papa mo at ang kuya mo, pero hanggang sa manganak siya, hindi nangyare yun" hindi na niya napigilan at tuluyan ng lumabas ang mga luhang nagwawala sa mata niya, at nakakita ako doon ng galit. "namatay siya, dahil sa panganganak sayo... n-naalala k-ko ang mga sinabi niya sakin. "w-wag n-na w-wag m-mo siyang ibibigay sa papa n-niya Linda... i-itong b-batang i-ito... ang magpapaalala sa kin" at doon, nawala na siya" 

hindi ko napansin na umiiyak na pala ako sa mga sinasabi niya, wala akong masabi, galit ako sa mga magulang ko dahil ang akala ko ipinamigay nila ako, pero sobra sobra para ang pinagdaanan ng nanay ko sa mga kamay ng biyanan niya, galit ako sa tatay ko, dahil hindi na niya sila binalikan. 

ngumiti si Linda habang tinitignan niya ko "hindi ko alam na lalaki kang ganyan, s-sa a-araw a-araw na nabubuhay ako, humihinge ako ng tawad sa nanay mo, d-dahil h-hindi kitang kayang buhayin Kurt... s-sana mapatawad mo ko" 

ngumiti ako. "w-wala po akong sinisisi kung nasaan man po ako ngayon, masaya po ako, dahil napunta ako sa sobrang mapagmahal na pamilya" 

"nakikita kong napalaki ka nila ng maayos" sabi niya. 

nagnod ako. "maraming salamat po" niyakap ko siya. 

"kamukhang kamukha mo ang mama mo Kurt, kamukhang kamuha" sabi ko. 

"salamat po" 

umalis na ko sa lugar na yun, masakit isipin na may mga taong nagmamahalan pero tadhana mismo ang pumipigil sakanila, hanggang sa naalala ko yung sinapit ng nanay ko sa kamay ng mga taong yun, nagagalit ako! nagagalit din ako sa tatay ko, bakit hindi na niya binalikan ang mama ko? bakit nawala na lang siyang bigla? alam niya ba kung ganito naghirap at nasaktan at mama ko? nagagalit ako. 

maya maya biglang nagring yung cellphone ko. si Kuya Jurmaine yun. 

sinagot ko. 

"kuya" 

"where the hell are you? gutom na kami! ang sabi ko sayo andito kami sa bayleaf ee" 

"I can't go there" 

"Justine, anong meron sa boses mo? anong nangyayare?" 

"k-kumain na kayo, sa bahay nalang tayo magkita" 

*Hung Up* 

pumunta ako sa lugar kung saan ako dinala dati ni Jusmine, sa lugar kung saan nag-propose ang papa niya sa mama niya. umupo ako doon kung saan kitang kita ang araw. 

nagiisip ako, Lino Santiago? yan ang pangalan ng tatay ko, Leero Kaye Santiago ang pangalan ng kapatid ko, may pamilya ako, hindi nila ako iniwan pero iniwan nila ang nanay ko. 

ano bang dapat kong gawin? 

*End OF Chapter*