CHAPTER 9

369 44 1
                                    

"I told you to shut up, why won't you shut up!" Tumumba ang aking silya, tuluyan akong nawala sa sarili, kinuha ko 'yong violin dahilan para tumigil ang tugtug.

Without second thoughts, hinampas ko ito sa lamesa making everyone shut up.

Hinihingal ko siyang tinignan na parang wala lang sakan'ya ang eskandalo, ang dami kong gustong isigaw, ang dami-dami. But, does it concerns him? 100 fucking percent no!

"He'll pay the bills." Kinuha ko ang sling bag ko at agad na lumabas sa lugar na 'yun avoiding everyone on my way as I reach the exit.

"Don't make it a big deal, it's just an act, "usap niya sa'king likod. I squeeze my eyes. Not a big deal?

"Stay away," I warned him as I kept walking. Arth, dont fucking mind him!

"That's reality."

I faced him in disbelief. "How I wish ganoon nalang din 'yon, 'no?" Tumingala ako and silently laugh. They don't know what suffering I am facing every day with that reality! "You're the real stupid here, you know that?"

"I'll take you home," he boredly said.

Matagal ko siyang tinitigan and laugh a bit. I felt so disgraced. "Mamatay kana." Pinara ko agad ang dumaang taxi and hurriedly entered. "Shit." I hymn while trying to control my emotion.

Pinahiya niya ako.

Isang malalim na paghinga ang ginawa ko, buong byahe pinilit ko ang sarili kong tanggalin lahat ng sinabi ni Kim, because I can burn the hell of him right away pagtumagal pa ang pag-iisip ko.

How can he say that in my face? Alam ko nanaman ang katayuan ko sa lipunan na 'to! He doesn't need to inform me! Marahas akong pumikit.

Will everyone really act like that when they learn that I am... an illegitimate child? Maybe, because that's people great at. Make the garbage worst.

Papasok na kami sa subdivision nang maisipan kong magkape muna sa Bakery. Bumaba na ako sa taxi, pero 'di ko napansin ang malakas na ulan, mahina akong umasik at tumakbo nalang.

Ginamit ko ang aking Louis Vuitton bag to cover myself from the rain. I was in the middle of almost bathing, when I felt I was being covered, marahan akong tumingin sa taas to see a black umbrella, sunod kong nilingon ang aking likod.

My eyes widen to see Kris looking at me with a slight smile.

"Pfft, mukha ka nanamang basang sisiw." With the rolling raindrops, all things suddenly stops, I watched him as he smiles, fading all my worries away with those laugh. "Wag mo nang isipin 'yon, mahal ka noon."

I wore my puff sleeve, heart tube dress which my grandma bought from Ralph Lauren back in Russia, I partner it with my Hermes 2 inch heel and made way to the full size mirror to check myself.

Impit akong kinilig at nakailang ulit na ngumiti sa salamin. It's Sunday, the day came! Magde-date kami ni Kris. Excited na ako-was ruined early in the morning.

Nagsalubong ang kilay ko, agad kong iniwas ang mata kay Kim at nagpatuloy sa pagbaba ng hagdan. Dala-dala niya ang isang mug, and early in the morning, he is on his casual attire, white shirt, faded lossy jeans and a semi boots. Aalis ata.

I was expecting some rational sorry or what, but he continued his walk upstair, so do I. Sino ba siya para isipin ko? If he doesn't want to say sorry, then don't, like I care!

Dumiretso agad ako sa bakery. Nagext saakin kanina si Kris na nandito na daw siya, tama nga naman. Nakita ko agad siya sa entrance, pero naglaho ang lakas ko para tawagin siya nang mapansing may kinakausap ditong babae.

Falling Series #1: The Rhymes in Our FallTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon