Perfect Pleasures (PUBLISHED UNDER SUMMIT MEDIA'S SIZZLE)

Epilogue 1

AN: Yes, EPILOGUE 1 pa lang to kasi may EPILOGUE 2 pa. :)

AND PLEASE JOIN MY FB GROUP. https://www.facebook.com/groups/520849081375015/ OR CLICK THE EXTERNAL LINK. SEE YOU GUYS THERE! ;)

ANDREA'S STORY IS UP! Check my profile. 14 days.

THEO'S STORY IS UP! Check my profile. The LeFevre Mafia: Owned by the Other Mafia Boss.

EPILOGUE

“Ate! Stop biting your nails!” Iritadong suway sakin ni Jemimah.

 

Nagulat ako sa sigaw nya kaya tiigil ko agad ang pagkagat kagat sa kuko ko.

 

“What can I do? I’m nervous, Jemimah!” I cried.

 

“Oh my god! Ate please, don’t cry, hey! Nasira na nga lipstick mo pati ba naman buo mong make up eh sisirain mo pa. Do you wanna look ugly on your wedding day, ate?!” Frustrated nitong sabi habang nilalabas ang binaon nyang make up kit. “Here, let me fix you.”

 

“That is kung may matutuloy pa ba na wedding.” Nanginginig kong sabi. I’m really trying so hard not to sob.

 

“Ate, you should stop being negative! Ano ka ba naman.” Aniya.

 

“Pano kung pag dating natin sa simbahan eh wala na sila? Pano kung wala na sila dun? What if Dylan leaves?! Mamatay ako, Jemimah!” Sabi ko habang nilalagyan nya ako ng powder malapit sa mata ko. Ibinaling ko ang tingin ko sa driver. “Kuya, matagal pa ba?”

 

“Naku ma’am, mga ilang minuto pa po, traffic po kasi. Wag po kayo magalala ma’am sigurado akong hindi tatakbo si sir Dylan.” He answered with a reassuring smile.

 

Hindi ko talaga naalis alis sa katawan ko ang kaba. Hindi dahil sa ikakasal na ako at magiging ganap na akong Mrs. Sebastian kundi dahils a sobrang traffic at kanina pa kami dito, baka nga nagsialisan na ang mga tao doon! Hindi ko na alam ang gagawin ko pag nawala pa sakin si Dylan. Ayan nanaman, nagbabadya nanaman ang luha ko. Agad akong huminga ng malalim upang mapigilan ang nalalapit kong pag-iyak.

 

 

 

 

“Ate, we have to go sa prepared room for you dito sa simbahan. We still have  to get you fixed.” Jemimah said as we reached the church. Laking pasasalamat ko nang nakita ko ang maraming tao sa simbahan. Pero gaya nga ng sabi ni Jemimah, kelangan pa nila akong ifinal retouch bago magsimula ang kasal. We’re even 30mins early para talagang mapaghandaan nila ang event na ito. Maging ako man, I want this to be smoothly perfect.

 

Sa bandang likod ng simbahan kami ibinaba at dumaan kami sa hallway na kung saan ay hindi kami makikita ng mga tao. Upon reaching the room, nagsimula silang ayusan akong muli. Kinakabahan akong pasulyap sulyap sa antigong orasan na nakasabit sa dingding.