Chapter 51

198K 2K 86
                                    

Chapter 51

After two years..

DYLAN'S POV

I felt her hold my hand as we walk, babawiin ko na sana iyon kaso binulungan nya ako. "Can you at least pretend you're happy with me? This will be our interview and the world would know it."

I glared at her at agad agad syang kinaladkad papasok ng elevator. I pinned her on the wall and kissed her harshly.

"D-dy-" I didn't even gave her a chance to talk or to protest. I raised her shirt and tugged her bra down then I cupped and massaged her breast while I was kissing her. I could sense her pleading. She wasn't pleading for more, she was pleading for me to stop and I don't want to stop. I suckled her nip and bit it. "A-ah! S-stop! Please!" She shouTed, almost crying.

Medyo tinamaan ako ng konsensya kaya itinigil ko ang ginagawa ko. Without even looking at her, inayos ko ang sarili ko.

I saw my reflection. They said nagbago daw ako mula ng maalala ko ang lahat. I became a monster, they said. Can you blame me? Monica and Maxine did this to me. I am miserable now.

I closed my eyes as I felt the familiar pain stinging in my chest. Pangalan pa lang ni Maxine, bumabalik na lahat ng sakit.

Halos dalawang taon na ang nakalipas mula nang iwan nya ko, mula nang ipalaglag nya ang anak namin. I hate her. Yun na lang ang nararamdaman ko sakanya - galit. Wala na akong naging balita sakanya, at wala akong balak alamin kung nasan sya dahil sa oras na makita ko sya, I might kill her with my bare hands.

Nauna akong lumabas ng elevator, ni hindi ko man lang hinintay ang fiancee ko. Fiancee. I smirked at the word. I'm getting married in less than a month at ngayon, kung ano anong pinauunalakan namin na interviews. Ewan ko ba dito kay Monica, masyadong showy.

Naramdaman ko ang pagkapit nya sa braso ko. Napangisi ako. Ibang klase talaga ang babaeng to, matapang at hindi sumusuko. Halos dalawang taon ko na syang fiance at halos dalawang taon na akong naging magaspang sakanya pero hindi pa rin nya ako iniiwan.

Hindi sa kalayuan ay nakita na namin ang lalaking hinahanap namin. Inihanda na nya kami para sa gagawing interview.

"So, Mr. Sebastian, what are your thoughts about your upcoming wedding?" Tanong nito habang nasa gitna kami ng mini stage ng studio.

"Well.. I'm smitten" Tipid na sagot ko at sinamahan ko pa ng ngiti.

Lie. It was a lie. I lied. Oo nga ta hindi naman talaga ako masaya dito sa paparating na kasal ko but I thought of Maxine. She should know that I am not affecTed already, she should know that I've moved on and I'm getting married. Gusto kong malaman nyang masaya ako dahil ayokong magmukhang kawawa sakanya.

Oo, lahat ng interviews na ginagawa namin ay para rin kay Maxine. Noong una ay ayoko pero naisip ko na makakatulong ito upang makarating kay Maxine ang estado ko ngayon. I want her to feel and see what she lost.

Kinapa ko ang cellphone ko sa bulsa nang naramdaman kong nagvibrate ito. Katatapos lamang ng interview namin at kasalukuyan kong hinihintay si Monica nang biglang may tumawag sakin.

"June?" I asked.

"Sir, the LeFevres confirmed your business." Aniya. Si June ay lalaking sekretarya ko. Dati syang kanang kamay ni papa ngunit dahil sa acting JCEO na ako ngayon ng kumpanya namin ay naisipan nitong makakabuti kung si June ang maging assistant ko.

"Good. When and where?"

"Sir, it will be tomorrow at 6:00pm at their family owned restaurant in San Juan, La Union."

Muntik na akong mabulunan sa sarili kong laway nang malaman ko kung saan iyon. San Juan, La Union. Suddenly, biglang nagflash sa isip ko ang mga memorya namin ni Maxine. I remembered how hot she is when she wore her bikini. I remember how we shared our love that night. But the thought of being in love with her before disgusts me now. How could I ever love a woman who doesn't have a heart? She killed my child!

"Sir? Are you still there?" I snapped back to reality when June spoke.

"Ah, yes. Thanks, June."

San Juan, La Union..

Perfect Pleasures (PUBLISHED UNDER SUMMIT MEDIA'S SIZZLE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon