My Mafia Prince Boyfriend [Completed]

Chapter Forty-One

No Proofreading.

Reagan Wells fell on the ground. He was shot on the chest.

Fuck. Fuck. Fuck. What have you done sister?

"What the actual fuck." Wika ng aming ama. I was thinking the same.

Nabitawan naman ni Avery ang baril at napaupo. Narinig ko na ang kanyang iyak.

Dali-daling tumakbo si Dad papunta kay Uncle Reagan. "What in the fuckity fuck do you think you are doing Avery?! You shot your uncle!" Galit na sabi nito.

"I didn't do it for nothing. Siya ang may kasalanan." Avery answered between sobs. What?!

"Anong kasalanan? Please explain to me because I'm getting confused on what should I do. Goddamnit my daughter shot my bestfriend!" My Dad said with a horrified tone.

"He's not your bestfriend Dad! He's a traitor! Siya ang dahilan ng pagkamatay ni Mom at Catherine." Avery shot back.

"What?!" Sa wakas ay nakapagsalita na rin ako. Masyadong nakakabigla kasi ang nangyari.

"I remembered everything. Everything." Avery replied while crying. "Catherine invited us to go to her house. Papunta na kami doon nang harangin ang aming sasakyan. Paggising namin ay nasa isang kwarto na kami. May kumuha at kay Mom. Ibinibigay sakin ni Catherine ang kanyang kwintas ng may narinig kaming putok." Naputol ang kanyang sasabihin ng huminga siya ng malalim. "Tumakbo ako sa pinanggalingan ng tunog at nakita si Mom. Punung-puno ng dugo ang katawan niya habang hawak-hawak ni Uncle--no he's not my uncle, Reagan, habang hawak-hawak ni Reagan ang isang baril with a guilty look on his face. Guilty?" She said the last word with such distaste. "At nang susugurin siya ni Catherine ay binaril din niya ito. I think he had gone mad because he killed the woman he loves so much."

"What do you mean by he killed the woman he loves so much?" Dad asked with this emotionless face.

"Hindi mo ba napansin Dad? Of course you didn't. Itinuring mo siyang kapatid. You trusted him...so much. Kaya hindi mo napansin kung paano siya tumingin kay Mom. Hindi mo napansin kung gaano siya ngumiti na para bang isang bagay si Mom na kayang-kaya niyang agawin sayo. Ako, ako lang ang nakakakita noon. Alam ko na nararamdaman din iyon ni Mom pero ayaw niyang palalain dahil sayo." She paused then continued. "He doesn't only lover her, he is obsessed with her. Hindi ko lang nakikita sa bahay ang mga titig niya kay Mom kundi kung saan kami magpunta. Kapag lumalabas kami sa park, nakikita ko siya, nakangiti at nakatitig kay Mom. Lagi ko siyang nakikita, sinusundan niya kami. Lagi siyang nakatingin.." Tumigil siya upang sumulyap kay Unc--Reagan. "Mabuti nalang at tumalon ako sa tubig dahil saktong sumabog ang barko. Paniguradong pinasabog niya iyon para mapagtakpan ang kasamaan ginawa niya. At ngayon, gusto niya kayong pag-awayin. I think because he wants to destroy you two." Wika ni Avery at tumingin kay Dad at Aguirre. Lumapit na si Calvin sa kanya para siya ay yakapin at patahanin.

Lahat ay tahimik. Talagang kagulat-gulat talaga ang mga narinig namin.

"Is that true?" Tanong ng aking ama kay Reagan na nakahawak sa sugat niya at nakahiga.

Humalakhak siya. "You're such a fool William. Sa tingin mo ba ay tapat ako sayo?" He laughed again. "Ako ang nag-utos sa mga Calladas na patayin si Avery. Ako ang nakipag-ugnayan sa isang babae para mabangga si Avery. Ako din ang nagpakidnap sakanya upang siya'y patayin ngunit sadyang mangmang ang mga tauhan kong nakuha. Why? Because I always remember Avelinda when I see her. Lagi kong naaalala ang naudlot naming pagmamahalan."

"Avelinda doesn't love you!" Dad argued with gritted teeth.

"She will love me. Kung hindi lang siya nagmatigas ay maaaring buhay pa siya ngayon. Mamahalin pa sana niya ako. We will--"