Albus Potter : de reünie

Hoofdstuk 9

Hey, hier ben ik weer! Voor de mensen die mijn verhaal zijn beginnen lezen voor 6 maart 2014 zullen merken dat ik een stuk van de titel verandert heb en ook de kaft na een lange tijd. Ik heb dat altijd al eens willen doen maar of ik had er geen tijd voor of ik ben het gewoon vergeten. Toen ik dus een afbeelding zocht voor de nieuwe kaft vond ik ook een andere hele mooie afbeelding die me erg verbaasde. Er stond iets op van Harry Potter dat me nog nooit eerder was opgevallen. De drie broers van de relieken van de dood stonden er op. Bij de broer van de zegevlier stond ook Voldemort en de zin "One died for power. Bij de broer van de steen van wederkeer stond Sneep en de zin "One died for lost love". Bij de jongste broer met de onzichtbaarheidsmantel stond Harry en als laatste zinnetje "One greeted death like an old friend". Ik had Voldemort, Sneep en Harry nooit zo in verband gebracht met de drie broers. Het enige wat ik al door had was dat Harry en Voldemort familie zijn van die drie broers en zo dus ook verre familie van elkaar. Ik had er echt nooit zo over gedacht!

Ok, dat wou ik dus gewoon even vertellen maar nu genoeg gebrabbeld. Op naar het nieuwe hoofdstuk! Veel plezier!

Het is erg donker en Albus kan niet zien waar hij is. Hij hoort alleen gemene lachen. Het geluid maakt hem koud van binnen en het beneemt hem zijn adem.  Langzaam komen er vier personen tevoorschijn. De eerste man heeft een sneeuwwitte huid en fel groene ogen. Zijn halflange, pekzwarte haren zijn naar achter gekamd en juist een paar lokken komen voor zijn ogen. Hij heeft een koude en serieuze blik in zijn ogen. Naast hem staat nog een man die erg op hem lijkt. Ook hij heeft een sneeuwwitte huid en felgroene ogen maar zijn zwarte is veel langer en het komt bijna tot zijn knieën. De man kijkt met een grijns naar Albus en hij lijkt ergens plezier in te hebben. Het bevalt Albus helemaal niet. De derde man past er ook perfect bij want ook hij heeft een sneeuwwitte huid en felgroene ogen. Albus herkent echter deze man.

 ‘U…U bent Liana’s vader,’ mompelt Albus maar Daniël reageert niet.

Albus draait zich om naar de vierde persoon te kijken maar zelfs zonder hem te draaien wist hij dat Liana daar staat.

 ‘Liana! Wat…wat is dit? Waar zijn we? Wie zijn dit?’ vraagt Albus maar Liana reageert ook niet. Ze blijft gewoon naar Albus kijken zonder ook maar te bewegen. Albus wil naar Liana toestappen maar dan pakken twee handen plots haar schouders beet. Uit de duisternis komt een kale man gestapt met een bleke huid, spleten als neusgaten en rode ogen. Voldemort! Liana sluit haar ogen terwijl Voldemort iets in haar oor fluistert. De drie mannen beginnen te lachen en Albus kijkt rond. Hun ogen, ze zijn niet meer groen maar rood! Albus snapt niet wat er aan de hand is. Hij wil zijn toverstok grijpen maar hij vind hem niet. Voldemort kijkt naar Albus met een grijns en terwijl doet Liana haar ogen weer open. Haar ogen zijn ook rood!

 ‘Nu!’ is het enige woord dat Voldemort hoeft te zeggen en de omsingelaars van Albus richten hun staf op Albus.

 ‘Avada kedavra!’

Vier groene lichtstralen worden op Albus afgevuurd en wanneer ze hem raken word alles terug zwart.

Albus word gillend wakker. Het zweet drupt van zijn voorhoofd en hij probeert rustig adem te halen maar dat lukt niet echt. Iemand pakt zijn schouder beet en in een reflex slaat Albus de hand weg. Hij kijkt geschokt naar Rose die hem bezorgd aankijkt.

 ‘Sssssst Albus. Het komt allemaal goed. Je bent veilig,’ zegt Rose op een sussend toontje.

Albus is nog steeds zodanig in shock dat hij haar niks kan zeggen. Hij kijkt om zich heen. Ze zijn in Hagrids hut. Hoe zijn ze hier gekomen? Hij zelf ligt in een zetel van Hagrid met een deken over hem heen.

 ‘H-hoe? W-w-w-at?’ stottert Albus.

 ‘De centaurs hebben ons gered. Net op tijd. We waren allemaal bewusteloos dus heeft Firenze besloten om ons naar Hagrid te brengen zodat we niet geschorst kunnen worden,’ legt Rose uit.