Albus Potter : de reünie

Hoofdstuk 5

Hey allemaal! Ik heb dit hoofdstuk toch weten te schrijven voor de vakantie af was, ik ben echt in een soort schrijfmodus geweest. Schrijven gaat ook makkelijker als je je plot eindelijk kan zeggen. Het verhaal van Liana, dat nu zo goed als volledig uitgelegd wordt zit al jaren in mijn hoofd, en nu is het eindelijk geschreven. Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden. Op het einde zal mijn eigen tekstje wel lang worden nu denk ik want ik heb zin om dingen te vertellen, maar jah, dan verklap ik het hoofdstuk. Geniet van hoofdstuk 5, mijn snode plannen >:)

MissCherryblossom

Er gingen dagen voorbij maar niemand hoorde ook maar iets over Liana. Ze wouden haar opzoeken in de ziekenzaal, maar daar was ze niet meer. Ze vroegen het aan een paar mensen van Zwadderich, zij wisten van niks.

 ‘Juffertje Nakarov vindt haarzelf gewoon te goed om te komen opdagen!’ had Phaedra Black gegrinnikt. Had Albus hem niet tegengehouden, dan had Hunter haar geslagen.

Eleonore of Griffin brachten ook geen uitkomst. ‘Ze heeft tijd nodig om te rusten, dat is alles,’ had Eleonore geglimlacht.

De enige die hen iets wat kon zeggen, is Fien, het meisje dat hen kwam halen. ‘Ik heb Liana met Phaedra zien praten en toen rende Liana huilend weg. Ik had haar moeten achtervolgen. Ik weet dat ik haar niet ken maar had ik haar misschien geachtervolgd dan…

 ‘He is jouw schuld niet Fien, je kon het niet weten dat het zou ging uitdraaien,’ zei Seth tegen haar.

Daarna probeerden ze Phaedra te pakken te krijgen. Als Albus les had met Zwadderich negeerde Phaedra hen compleet of grijnsde alleen maar. Hetzelfde gelde als ze haar tegen kwamen in de gang, ooit had ze zelfs gewoon Maud getackeld, met geschreeuw van Seth en Hunter erboven op.

Wat ze ook probeerden, niemand weet wat er met Liana aan de hand is. Albus begint er chagrijniger en chagrijniger door te lopen. Hij dit voorval naar zijn ouders gestuurd maar zij stuurden hem terug dat Liana wel snel zal terugkomen. Over die twee dromen heeft hij hen niks verteld. De dromen zijn opgehouden, Liana had waarschijnlijk gelijk, ze betekenden waarschijnlijk niks.

Twee weken waren voorbij gegaan. Albus draait de brief van zijn ouders om en om in zijn vinger.

 ‘Zeg moederskindje, ga je die brief eens wegstoppen, je maakt me zenuwachtig!’ roept James zijn boertje toe van de andere kan van de leerlingenkamer.

Albus steek zijn tong uit maar doet wat James zegt en stopt de brief weg. ‘Iemand moet toch iets weten,’ gromt hij.

 ‘Albus, we hebben leerlingen en leerkrachten gevraagd. Heb gewoon geduld,’ zegt Rose.

 ‘Twee weken al Rose, twee weken!’ zegt Albus.

 ‘Twee weken dat jij al chagrijnig loopt ja,’ mompelt Hunter. Lisa begint er wat bij te grinniken.

 ‘Leuke vrienden zijn jullie,’ zegt Albus en hij zakt verder weg in zijn stoel. Hij weet dat hij chagrijnig loopt maar dat is toch niet verkeerd. Hij wil weten wat er aan de hand is. Waarom waren Griffin en Liana aan het vechten, waarom bloedde haar arm zo erg. Albus wordt er gek van, zo erg wil hij het weten, zo erg maakt hij zich ongerust.

Het portret zwaait open. Professor Lubbermans, professor kruidenkunde, hoofd van Griffoendor en een oude vriend van Albus’ ouders, komt binnen gestapt.

 ‘Ow perfect, jullie vier heb ik nodig,’ zegt hij en hij wijst naar Rose, Lisa, Hunter en Albus. Albus kijkt verbaasd op, wat nu weer?

 ‘James! Jij moet ook meekomen!’ roept professor Lubbermans.

James kijkt op. ‘He wat? Ik heb niks te maken met die vier hoor!’ roept hij.

 ‘het heeft ook niks te maken met die vier James. Je moet meekomen van professor Anderling, Ik weet zelf niet eens waarom ik ook moet gaan,’ zegt professor Lubbermans.