Albus Potter : de reünie

Hoofdstuk 6

Hey allemaal! Wie kent er mij nog? Lang geleden he? Sorry daarvoor. Er was altijd wel wat maar goed, hoofdstuk 6 is eindelijk af. Ik had eignelijk wienig inspiriatie achter hoofdstuk 5 maar toen vroeg ik mijn vriendinnen om wat advies en heb ik hun ideeën bij elkaar gesmeten en kan ik dus even verder. Dus duizendmaal merci aan mijn lieve, lieve vriendinnen! Ik hou zoveel van jullie! Nou, meer heb ik niet te zeggen dus geniet van hoofdstuk 6!!!!

Groetjes

MissCherryblossom

Het is donker. Duistere figuren staan voor iets en Albus kan niet zien wat. Ze mompelen woorden die hij niet kent. Het lijken op spreuken maar dan ook weer niet. De figuren merken hem niet op en blijven mompelen, allen in koor en het lijkt of niks hen kan tegenhouden. Dan houden ze op maar in de plaats komt een vreselijk geschreeuw.

 ‘Albus, hey Albus!’ Lisa zwaait met haar hand vlak voor Albus ogen. ‘Leef je nog? Hallo?!’

 ‘Kap er mee, ik word gek van je hand,’ zegt Albus.

 ‘Ow my god, hij leeft nog!’ zegt Lisa zogezegd verbaasd.

Iedereen lacht in stilte maar Albus kijkt wat chagrijnig.

 ‘Met het verkeerde been uit bed gestapt?’ vraagt Maud.

 ‘Gewoon niet zo goed geslapen,’ zegt Albus.

 ‘Toch niet weer een droom?’ vraagt Rose.

Albus kijkt even naar Liana die wat bezorgt naar haar boek staart. ‘Nee,’ liegt hij. ‘Hunter lag gewoon te snurken.’

 ‘Niet waar!’ verdedigt Hunter zich.

Het is middagpauze en Maud, Lisa, Rose, Liana, Seth, Hunter en Albus zitten wat in de gang. Albus heeft die vreemde droom al een paar dagen maar hij heeft er nog niemand iets over vertelt. Het voelt zo anders dan de vorige, misschien was het gewoon een nachtmerrie.

 ‘Ik heb vannacht ook niet goed geslapen. Vandaag moeten we per twee bij bezwering de “wingardium leviosa” spreuk doen en ik heb daar dus over gedroomd. Ik moest met Malfidus en hij had die veer in een monster verandert en dat ding begon mij gewoon aan te vallen,’ vertelt Maud.

 ‘Ach Maud, het komt vast wel goed. Misschien moet je wel met mij samenwerken,’ zegt Liana en haar bezorgde gezicht van een minuut geleden is al verandert naar een glimlach.

 ‘Dat zou fantastisch zijn!’ zegt Maud.

 ‘Weet je, mijn ouders moesten samenwerken toen zij die spreuk leerde en mijn moeder kon het meteen maar mijn vader niet en mijn moeder verbeterde mijn vader de hele tijd. Toen was mijn vader wat gaan klagen over haar bij oom Harry eb toen ging mam in de meisjes wc huilen en dan plots stond daar een trol voor haar en dan heeft papa haart gered met die spreuk,’ vertelt Rose.

 ‘Whaaaah, dat is mega romantisch,’ zegt Lisa.

 ‘Ik hoor dat verhaal bijna elk jaar rond Halloween,’ zegt Albus.

Albus draait zich om naar Hunter die zijn hand op Albus’ schouder legt. ‘Ik leef met je mee man,’ zegt hij met medeleven.

 ‘Mannen, je kan er niks mee beginnen,’ zegt Rose.

 ‘Jullie zijn gewoon te emotioneel,’ zegt Hunter. ‘Wat maakt het uit dat je vader je moeder redde van een trol?’

 ‘Het is al goed, ik zeg niks meer,’ zucht Rose.

 ‘Mijn ouders hebben elkaar ontmoet op de wc,’ begint Seth.

 ‘Nee man, jij toch ook niet?’ zucht Hunter wanhopig.