Ke për t'mos më takur kurrë
s'di pse heshtja
mbretëron mbi ne
sytë e qiellit të vizellojnë
drejtë ditës së bardhësit
e terrin e përjeton në shpirt.
S'di pse kalon aq rrëmbyeshëm
në laburithat e jetës
E thua:
dashuria s'ka kuptim
pa pranverën në lulezim.
E heshtë atëherë
kur duhet folur
e fletë atëherë
kur duhet heshtur
sa pa kuptim do jetë jeta.
Era loz me fjalët tua
rrugën e harres mori
E heshtja do mbretëron mbi ne
E një ditë
do presesh renjen e perdetë të natës
për t'pritur
arritjen e drurtarit
në kalim.
Sa marrëzi do jetë të humbas
kujtimin që ti trazon ëndërrat
për lumturin e qetë.
