My Bestfriend is soon-to-be My Groom?!

Chapter 18

A/N: dedicated to raice03 ^_____^ hi ate raice..congrats! ang ganda ng MITMEH na story mo pati na ung Jeepney Love Story at Maling Pag-ibig..sobrang kinilig kasi ako sa story mo na yan..and maganda rin naman ung iba mong stories pero pinaka-gusto ko yang JLS at MP =) more power ate raice and godbless. =)

=====================================================================

 CHAPTER 18

Chloe's POV

After 2 years.....

Dalawang taon na rin ang nakalipas..ilang araw, linggo at buwan ang nagdaan..Unti-unti ko na rin nakakalimutan ang nangyari 2 years ago..na naging dahilan kaya naglayas ako lumayo at nagpapakatatag sa hirap ng buhay..pero patuloy ko parin yun pinagdadaanan..naging working student ako..sa umaga papasok ako at sa gabi nagtatrabaho ako..hindi ung naiisip nyong trabaho sa gabi..kundi nag waitress ako sa isang fastfood restaurant at nag promo girl na rin ako minsan tuwing sabado at linggo kapag walang pasok at hindi ako busy..

Nakakapanibago lang dahil wala na ang bisyo ko..este ang pagiging shopaholic ko na noon, pagpunta sa mga mall after ng class para magpalamig, kumaen sa mga fine dining restaurants or sa mga sikat na restaurants..wala na rin ang pagbili-bili ko ng iba't-ibang mga magagandang damit..wala na..dahil simula nung umalis ako sa amin..natuto ako mamuhay, nanutong tumayo sa sariling mga paa na hindi nanghihingi ng tulong sa magulang, sa dalawang taon na yon marami akong natutunan sa buhay..

Pero bakit ngayon habang patagal ng patagal parang nagi-guilty ako sa ginawa ko..naalala ko pa noon ilang days matapos ang hindi natuloy na kasalan madaming kumalat na chismis sa lugar namin sa pag hindi tuloy sa kasal..alam ko maraming nasaktan, may nagalit, may nainis, pero anong magagawa ko..hindi ko mahal ang lalaking pakakasalan ko..so i made a choice na umalis nalang..dahil kapag nagpakasal ako baka pareho kaming di sumaya at masaktan lang..

Mahal ko ang bestfriend ko pero bilang kaibigan lang..wala eh hanggang doon lang ung feelings na naramdaman ko habang papalapit ng papalapit ang araw ng aming kasal..oo aaminin ko galit na galit ako sa kanya sa kadahilanang hindi nya pagtutol sa mga nagaganap..ewan ko ba basta galit ako sa kanya ng mga panahon na yon..pero ngayon napatawad ko na siya..

Napatawad ko na nga ba? Siguro. Oo. Kasi wala rin naman mangyayari kapag di ko sya pinatawad at sana patawarin nya rin ako sa hindi pagsulpot sa kanya sa simbahan ng araw ng aming kasal..hindi lang sya..sana napatawad na rin ako ng mga pamilya ni Nathan ang mga Arrastia pati na rin sa pamilya ko sobrang kahihiyan siguro nagawa ko kila papa at mama ng panahon na yon..kaya sana mapatawad nila ako..

Handa akong itama ang lahat pero wag naman sana nila akong pilitin na magpakasal kay Nathan dahil hindi ko naman ito mahal..magpapakasal lang ako sa taong mahal ko at sya na ang mamahalin ko na habambuhay..at bubuo kami ng masayang pamilya at hindi ko hahayaan na mangyari sa magiging anak ko ang nangyari sa akin..alam ko masakit kila papa at mama ang pag-alis ko pero wala pa akong lakas ng loob para bumalik sa kanila..ewan ko parang natatakot ako at kasabay nun nararamdaman ko rin na parang nagi-guilty ako.