(Dutch story) jongens, bloed en eeuwige liefde

hoofdstuk 3

Toen ze haar ogen open deed zag ze een groen veld. Vol met bloemen en planten. ‘’wa…. Waar ben ik’’ zei Alex toen ze in de rondte keek. Vol verbazing stond ze op en ging de omgeving verkennen. Na een tijdje te hebben gewandeld kwam ze bij een riviertje die zo vredig aan het kletteren was dat ze er rustig van werd. ‘’Alex’’ zei een vrouwen stem achter haar. Toen ze om keek kon ze haar ogen niet geloven. Haar ouders stonden daar in levende lijven. ‘’mam, pap!’’ riep ze en rende naar hen toe om hen te omhelzen. ‘’meid wat ben je groot geworden!’’ zei haar vader, John. ‘’hoe is het met je broer?’’ vroeg haar moeder, Ellen met een vriendelijke lacht. Alex stond nog steeds met tranen in haar ogen bij haar ouders in de armen. ‘’met Stefan is alles goed’’ zei Alex en vertelde alles wat haar ouders hadden gemist. Na een paar minuten te hebben gepraat over allerlei dingen begonnen haar ouders serieus te worden. ‘’Alex’’ zei Ellen,’’weet je waar en waarom je hier bent?’’. Alex schudde haar hoofd, ‘’geen idee’’. ‘’ je bent in een plek waar mensen komen die op het randje van hun leven hangen. Je bent hier gekomen omdat wij je hebben geroepen’’ zei John. ‘’inderdaad je bent hier om dat er staat te gebeuren dat je leven voorgoed gaat en zal veranderen. Je moet van af nu goed na denken welke beslissingen je neemt’’zei Ellen er achter aan. ‘’elke verkeerde beslissing die je nu gaat maken kan je dood betekenen, maar dat hoeft niet zo te zijn natuurlijk als je maar goed na denkt’’. Het moest haar even bezinken voordat er vragen kwamen. ‘’wat staat er te gebeuren’’ vroeg ze. ‘’dat is iets wat wij niet weten en daar kunnen we je dus ook geen antwoord om geven. Oja nog 1 ding. Snel zul je je liefde van je leven tegen komen. Maar het is nu tijd voor je om te gaan als je langer blijft kunt je nooit meer terug’’ zei haar moeder die haar nog even snel omhelsde. Voor dat Alex nog iets kon zeggen voelde ze dat er aan haar werd getrokken. Haar ouders verdwenen en alles werd zwart voor haar ogen.

Toen ze haar ogen open deed was alles wazig.

Toen ze eindelijk weer alles helder zag, kon ze zien waar ze was. Ze keek naar een plafond wat haar niet bekend voor kwam. Ze lag in een hemelbed waarvan her boven doek aan flarden was. Ze ging rechtop zitten en keek nog een keer om haar heen om zich te kunnen oriënteren. Wat ze zag was een kamer die er uit zag of er in geen honderd jaar een bezem was door gehaald. ‘’hoe kom ik hier’’ vroeg Alex zich af ‘’ ik ben toch in het meer gevallen, was het toch van mijn ouders een droom’’. Alex kon er niks wijs uit worden of het nu een droom was of de werkelijkheid. Ineens drong haar iets door, ‘’mijn kleren waar zijn die en hoe kom ik aan deze kleren’’. Op eens werd er op de deur geklopt. ‘’ben je wakker’’ klonk een vriendelijke en warme mannen stem aan de andere kant van de deur. ‘’ja ik ben wakker’’ zei Alex en de deur ging open. er stond een jongen van ongeveer haar leeftijd. Hij had bruin haar, jade groene ogen, een breed postuur en een lieve lach. Ze staarde hem aan en ze voelde haar hart tekeer gaan. ‘’dit is mijn prins op het witte paard’’ dacht Alex, ‘’hij is helemaal perfect’’. De jongen liep de kamer in richting Alex. ‘’ hoe voel je je’’ vroeg hij. Alex kon geen woorden uit brengen en stond nog steeds verstelt van de jongen. Toch probeerde ze iets uit te brengen, ‘’j.. ja… ik voel me redelijk alleen een beetje verwart’’ zei ze, ‘’heb jij me uit het water gehaald?’’. De jongen knikte en zette een dienblad op tafel met een kop thee. Alex nam een slok thee en begon het weer een beetje warmer te krijgen. De jongen ging zitten in de stoel tegen over haar en staarde naar buiten. ‘’woon je hier alleen?’’ vroeg Alex. De jongen antwoordde niet en bleef maar naar buiten kijken. Alex probeerde zijn ogen te volgen maar zag niks. Zo ging er een tijdje overheen toen Alex in één keer iets te binnen schoot, “o nee’’ riep ze uit. ‘’ik moet naar huis mijn broer komt bijna thuis en mijn vrienden zijn er nog’’. De jongen keek haar weer aan en liep weg. Even later kwam hij terug met een set schone en droge kleren. Hij legde de kleren op bed liep de kamer weer uit. Toen hij bijna de deur dicht deed zei hij nog iets, ‘’ als je klaar bent kom dan naar de grote kamer aan de einde van trap links’’ en hij sloot de deur. Alex liep naar de kleren en kleedde zich aan keek in de spiegel of der haar nog een beetje redelijk zat en liep de trap af richting de deur aan de linkerzijde. Ze deed de deur open en zag daar de jongen staan voor en groot schilderij, dat boven de haard hing. Alex liep de kamer verder in en geloofde niet dat ik een kamer in het zelfde huis is met de zelfde kamer als waar ze net was. Alles was zo netjes en schoon. Ze liep verder naar de jongen en ging er naast staan. ‘’ik ben klaar met omkleden’’ zei Alex. De jongen draaide zich richting Alex. ‘’ik zie dat het de juiste maat kleding is’’ zei hij. ‘’kom ik zal je gedeeltelijk thuis brengen’’. De jongen liep naar de deur. ‘’Mag ik je naam nog weten?’’ vroeg Alex. ‘’Noah Walker’’ zei hij en liep de deur uit. Alex volgde hem.