(Dutch story) jongens, bloed en eeuwige liefde

hoofdstuk 10

Hoofdstuk 10

Die nacht droomde Alex van een haar zelf. In haar vorige leven als Alexandra. Ze was verliefd op Noël. Waar ze waren wist Alex niet zeker maar het leek op Parijs. Ergens rond begin 19de eeuw. Er was een ding dat Alx zeker van was. Stefen vertelde haar dat ze geboren was rond de 18de eeuw. Dus dit speelde zich af 100 jaar later. Maar waarom droomd zij daar nu over. Ze begon Alexandra beter the bestuderen en zag dat zij de zelfde ketting heeft als dat Alex nu bij zich houd. Waarom heeft Noah haar de ketting in de eerste plaats gegeven? Waarom ziet ze nu haar vorige leven?

Alexandra en Noel waren aan het praten maar Alex kon niet verstaan waar ze het over hadden. Wat ze wel kon zien was dat ze gelukkig was met hem. Dat hij haar echt lief had. Ze zach dat Alexandra zich omdraaide an begon te lachen. Alex nam aan paar stappen opzij en zag haar broer naar hen tou lopen en lachde. Het vreemde was dat ze geen enkel geluid kon horen om haar heen. Ze liep naar het toe en keek in hun ogen. Zij en Alexandra waren precies 2 druppels water. En Stefen was geen druppel veranderd in al die 200 jaar. Net zo als Noel en Noah. Alleen zijn naam was anders net als die van Alex en Alexandra. Ze wou alles verder verkennen toen ze wakker werd gemaakt door de wekker. Haar hand rijkte uit voor de wekker en gooide het tegen de muur. Gelukkig zat er een rubberrand omheen, want anders was dat d zoveeltste wekker die ze kapot gooid tegen de muur. Alex stond op en liep naar beneden heen. In de keuken vond z aan briefje die Stefen aan haar had geschreven.

‘’Alex,

Ik ben weer weg voor een tijdje IVM met mijn werk. Ik zal het snel maken maar ik kan je niks beloven. Als ik terug kom zou ik meer vertellen over mijn en jouw geschiedis.

Het zal ongeveer 2 weken zijn.

Stefen’’

Snel pakte Alex aan boterham en ging naar boven om haar aan te kleden. Ze pakte de ketting en staarde er na. Ze deed hem om en stormde de trap af. Pakte haar jas, sjaal, muts en handschoenen en liep naar buiten. Het was koud buiten en ze liep snel naar het kerkhof. Er waren voetstappen in de sneeuw van mensen die naar hun geliefde waren geweest. Alex liep langs de vijfer en herinnerde zich het gesprek met haar ouders en dat ze bijna dood was. Ze keek de heuvel op en zag het landhuis was Noah. Toen ze daar aankwam, klopte ze op de deur en wachte tot dat er iemand open deed. Maar niemand kwam. Ze voelde aan de deur en merkte dat hij los was. Ze liep naar binnen en keek omzich heen. Ze liep de trap op en volgde haar gevoel richting Noah. Ze opende de deur en zag hem in bed. Hij sliep en zij liep er naar toe. Haar wangen werden rood toen ze zag dat hij met een ontblood boven lichaam in bed lag. Hij had aan six-pack en goede gespierde armen. Het was niet de eerste keer dat ze iemand zo zag. In het zwembad is dat heel normaal. Maar dit was anders. ‘’Noah’’ Alex fluisterde. “Noah!’’. Toen ze geen reactie kreeg wilde ze weg gaan. Maar aan hand greep haar en gooide haar op het bed. ‘’Weetje dat ik je nu kan aangeven voor inbraak?’’ Noah zei terwijl hij boven haar hing met aan lich. Zijn haar was doorelkaar, dat hem schattig maakt. ‘’Sorry, Maar ik heb aan paar vragen en nu dat mijn broer weg is, dacht ik dat jij ze misschien wel kan beantwoorden’’. Hij liet haar los en ging op de rand van het bed zitten. ‘’Misschien. Geef me 5 minuten om me aan te kleden. Ik zie je in de woonkamer.’’ En hij liep weg.