(Dutch story) jongens, bloed en eeuwige liefde

hoofdstuk 5

Die nacht kon Alex niet slapen. Ze lag maar te denken  aan wat haar ouders zeiden in de droom. ‘’elke verkeerde beslissing kan mijn dood betekenen en ik zal mijn ware liefde vinden’’ zei ze hard op. Ze ging uit bed en liep richting haar raam. Ze ging op haar vensterbank zitten en staarde richting het kerkhof. ‘’oh het sneeuwt nog’’ zei ze zacht. ‘’hoe zal hij daar wonen met al die graven om zich heen’’. Alex bedacht zich geen moment en kleedde zich aan. ze deed zachtjes de deur los en keek naar haar broers slaapkamer. Ze sloop langs zijn kamer en bleef voor de deur stil staan, maar hoorde niks. Toen ze bij de trap was moest ze voorzichtig zijn, want de trap kraakte aan alle kanten. Trede voor trede sloop ze stilletjes de trap af. Eindelijk was ze beneden en liep naar de schoenenkast, trok haar schoenen, muts, sjaal en jas aan en liep de deur uit en trok hem zachtjes dicht. De koude nacht wind sneed door haar jas en de sneeuw kraakte onder haar schoenen. Ze liep richting het kerkhof. eenmaal bij het kerkhof aan gekomen liep ze het pad op richting het landhuis. In eens realiseerde ze zich dat het kerkhof nog best eng was in het donker. Ze dacht weer aan het nieuws van gister. En bleef plots stilstaan. Een eindje verderop zag ze een schim van twee personen en het leek wel of ze aan ruzie maken waren. 1  van die schimmen was lang en de ander was breed. Ze liep dichter bij en de schimmen werden duidelijker. De lange schim kwam haar bekent voor. En ze liep nog een stukje dichter bij. Toen ze eenmaal dicht bij genoeg was zag ze dat het haar broer was. Alex verstopte zich achter een boom om te horen wat ze zeiden. Maar ze wist nog net wie die andere schim was. ‘’wat probeer je nou te doen’’ zei Stefan. ‘’helemaal niks’’ zei de stem. ‘’je bent hier niet zomaar’’ riep Stefan. ‘’want kom je doen!’’. De schim liep richting Stefan en Alex kreeg hem beter in beeld. ‘’ik kom hier om jou inde gaten te houden Stefan.’’ Zei de stem. ‘’en ik kom je zusje beschermen’’. De stem van de schim klonk Alex bekent in de oren. Ze keek nog een keer richting de schimmen en haar mond viel open. Het was Noah. Snel schoot ze weer terug achter de boom. ‘’ KNAP’’. Alex keek omlaag en zag dat ze op een tak was gaan staan. Ze werd lijk bleek en hield haar adem in. Ze hoorde voetstappen deze kant op komen. Van uit haar ooghoeken zag ze dat Noah naast haar stond. ‘’het was niks’’ riep hij richting Stefan. En liep weer weg. Alex zakte door haar benen en hapte naar adem. Ze was nog nooit zo bang geweest voor haar broer. ‘’voor wie wil jij mijn zusje beschermen’’ zei Stefan. ‘’daar kan ik je nu nog geen antwoord opgeven’’ zei Noah. Stefan gromde een keer liep weg. Toen Noah zeker wist dat hij weg was liep hij naar Alex. ‘’kom maar te voorschijn de kust is veilig’’ zei Noah terwijl hij haar hand uitstak. Alex ham zijn hand en ging staan. Nog hield Noah haar hand vast en liepen samen richting het landhuis.

Toen eindelijk binnen waren in de warmte begon Alex haar af te vragen waarom Stefan Noah wilde spreken. ‘’waarom was mijn broer hier?’’ vroeg Alex. ‘’ ken je hem soms?’’. Het bleef stil en Noah maakte het vuur aan. nadat hij het vuur heeft aan gemaakt ging hij op de bank tegenover Alex zitten. ‘’inderdaad ik ken je broer’’ zei Noah eindelijk. ‘’ik ken hem al van jongs af aan’’. ‘’het zelfde geld ook voor je ouders’’ zei Noah. ‘’O ja’’ zei Alex. ‘’ja maar dat komt een ander keer’’ zei hij met een lach. ‘’waarom ben je hier?’’. Alex werd rood en keek de andere kant op. ‘’i.. i..ik wilde meer over je weten’’ stamelde Alex. ‘’zoals hoe oud ben je? Woon je hier alleen? Waar zit je op school?’’. Noah begon te lachen en Alex voelde zich zelf rood worden. ‘’oké ik beantwoord jou vragen en daarna moet je die van mij beantwoorden’’ zei Noah en Alex knikte. ‘’ ik ben 22 en woon hier inderdaad alleen. En als je al vernomen bij mijn leeftijd ga ik niet meer naar school’’ antwoordde Noah op haar vragen. ‘’zo nu mijn vraag’’ zei hij. En liep naar Alex hij pakte haar bij de hand en trok haar naar zich toe. En ging allemaal veel te snel voor haar, voor dat ze het wist voelde zij de lippen van Noah op die van haar. Ze voelde dat al haar energie uit haar lichaam werd gezogen en ze gaf zich over aan de lippen van Noah.