Chapter 28:

3.1K 44 17
                                    

Dahil natapos ko ng 2 days ang "Tamako Sia", dedicate ko to sa napakagaling na author na si BlackLily. <3

*Bata pa ako... pero ang chapter na to ay may konting ewan kaya Wag po basahin ng mga 0 pababa o 12. bwahahahahahahah*

pero kung malawak ang utak ninyo gaya ni Lydia go and enjoy :D

 ~~~~~

Magcomment po kayo para mamention ko kayo kapag may new update :) Thank you

~~~~

Harold's POV

"Paano nyo nagawa samin to! Samin ng Mama nyo?!! Ha! Harold! Lydia!!" Galit na galit si Papa. Napatingin ako kay Lydia, inabot ko ang kamay nya para hawakan pero iniwas nya ito at tumingin sya kay Mama at Papa.

"Sorry po Papa.. Mama..." Umiiyak na sabi ni Lydia. Hindi ko kayang makita sya ng ganto... Nahihirapan dahil samin..

"Wag mo akong tatawaging Papa!!" Galit na sigaw nya at sinampal nya ng malakas si Lydia

O___O

~~~~

"Wag Pa!!!!!"

.

.

.

.

.

"Panaginip.." Halos kumawala ang dibdib ko sa sobrang kaba at takot.. Napasapo nalang ako sa ulo ko dahil sa bangungot na yun..

"Pre... Ayos ka lang?"

Napatingin ako sa kaliwa ko at nandun pa pala si Ivan, bago naming kadorm mate.

"Oo.... sama lang ng panaginip ko.." Halos hirap na hirap parin akong gumalaw.. Natatakot tuloy ako sa pinasok namin ni Lydia.. -____-

~~~~~~~

Lydia's POV

"Okay ka lang?" Napatingin ako kay Marie nung tinanong nya ako..

"Oo okay lang.. di lang maganda aura ko" Sagot ko sa kanya, hindi talaga maganda.. Alam nyo yung feeling gusto ng puso at isipan mo na makita si Harold? Pero ayaw lang kumilos ng katawan mo dahil parang pinipigilan ka ng konsensya mo? putek!!

"Eh bat kanina ka pa tahimik? Di ka pa nga ata ngumingiti?" Tanong pa nya

"wag mo nalang ako pansinin.. parang mababaliw lang ako" Sagot ko sa kanya at iniyuko ko nalang ang ulo ko sa desk.

laaaalaaaaalaaaaalaaaalaaaaa

O____O

DI NA KO MAKATIIS!!!!!

"Hoy! san ka pupunta?!" Nagulat si Marie nang bigla akong tumayo

"Basta.. iattendance mo nalang ako, thank you! MAsama pakiramdam ko e" Sagot ko sa kanya at lumabas na ko sa room.. Nadaan ko si Reiven

"San ka pupunta?" Tanong nya sakin.. biglang parang pinigilan ako ng paa kooo

"Uuwi.. may gagawin pa nga pala kasi ako.. pasensya na ha, basta jan ka lang wag ka mag cutting! " Sagot ko sa kanya at derecho lakad, kaylangan kong makalayo agad para hindi na ako mapigilan ng katawan ko!

Ang bilis kong naglalakad grabe! kala mong hinahabol ako ng kabayo ah? Nagpunta na ako sa terminal pero bakit nagdadalawang isip na akong sumakay sa bus??....

gusto ko siyang makita pero pinipigilan din ako ng damdamin ko... TT___TT

Para akong sirang nakatayo dito sa harapan ng bus at dinadaanan ng mga sumasakay..

UnconditionalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon