EVERYTHING ARRANGED [ON HOLD]

Chapter 1

Enjoy. :)

-----------------

Tara's POV

Umaga na. Bumangon ako sa kama at naghilamos. Naglakad ako pababa ng hagdan at nagsimulang magluto. 

6:30 AM. Natapos ko ang pagluluto. Umakyat ako para maligo ng mapansin ko na may tao pa sa loob ng banyo. Inihanda ko ang susuotin niya at maging ang akin. Wala pang sampung minuto, lumabas na ng banyo ang isang lalaki. Sya ang aking asawa.

"Luto na ang breakfast. Kumaen ka na lang muna bago umalis."

"Salamat. Aalis na rin ako after."

"Sige." 

This marriage has been like this for almost 3 years. Cold and dead. Resulta ito ng isang arranged marriage, an arranged marriage na wala naman akong magagawa kundi ang sumunod.

Ako si Tara Kate Torres-Montenegro, 24 years old. Working as the VP of our company. Ofcourse, CEO ang asawa kong si Kent James Montenegro. We've been leading the company to its greatest heights simula nung magpakasal kami. Some call us as the "Lucky-Duo" of our business, pero kung alam lang nila, sa business lang talaga kami nagmamatch. Married life? Zero. Opposite of what they were calling us.

I was on my way sa office when my phone rang. I looked at it and saw.. Little Angel Calling ..

I smiled and take the phone call.

"Hello tita?"

"Yes baby? Tita misses you so much."

I heard her chuckle. "But we just saw each other yesterday tita."

"Yeah, but I really miss you na."

"Hey. Angel. Sino yan? Hello?" It's her mom, my bestfriend.

"Ako to."

"Sis! Agang aga nagchichikahan na naman kayo nareng anak ko. Haha."

"Well atleast, she called me first."

"Teka, asan ka na ba? You should be at the office at the moment."

"Yap, currently parking na. I'll be at my office in less than 2 minutes."

"Hmm, musta naman? You want change? Haha."

"I'll be fine. Need to hang up. Pakiss nalang sa anak mo ha. Miss ko na yan e."

"Sure. Bye."

"Bye."

Angel. Anak sya ng bestfriend ko. Natutuwa talaga ako sa batang yun. She's 4 years old. Dahil sa kanya, I oftenly wish na magkaroon ng isang pamilya. Isang masaya at punong-puno ng pagmamahal na pamilya. In short, isang tunay na pamilya. Pero maliwanag pa sa sikat ng araw na I'll never have one.

"Good Morning Ma'am." bati sa aking ng manong guard sa basement.

"Good Morning din po manong." bati ko rin sa kanya habang hinahanap ang ID ko sa aking bag.

"Hindi po ulit kayo magkasabay ni sir sa pagpasok? Nakita ko po sya kanina e."

Manong, wag mo ng ipaalala sa akin ang lagay ng buhay may asawa ko ha? Kung ayaw mong mawalan ng trabaho. Hahaha. I smiled and said, "Hindi po. Nakita nyo po pala e."

Dumeretso ako sa elevator at pinindot ang 20th floor. Ganito dito. Everybody thinks na we are a perfect couple. That we love each other so much. Pero the truth? So bitter. Walang kahit ano. We are just married in name. 

TO BE CONTINUED.

NOTE:

Obviously, I edited. Hehe. Pero I'm gonna update soon. :3

Silent readers, comment naman oh. 

Please Vote, Comment, Be a fan and Recommend. :D