Chapter 34

4.5K 48 37
                                    

(Nakaraan)

 He chuckled. "Really, huh?" Maya maya, he cupped my face and gave me a smack. "Thank you. Salamat kanina sa pagbaback-up sa akin sa harap nina Papa. Thank you sa unawa, sa pag-aalala, at sa pagmamahal."

I smiled. "I told you. We are gonna get through this. Basta sana lagi mong tandaan, magkasama tayo, okay? We're partners. I will always support you." Natigilan naman ito ng saglit. "Hey. Ayos ka lang? Is something bothering you?"

Kaagad naman itong ngumiti. "Nothing. I'm fine. Am I forgiven?"

I kissed him gently. "Yes you are. I love you, Kent."

"As I love you."

CHapter 34

Tara's POV

Unti unting nang nakakabawi ang kompanya from what it lost for the last months. The deal was like a blessing from above. Well, almost. Kung gaano naman ang bilis ng pagbawi ng kompanya, sya rin namang dalang ng pagkikita namin ni Kent. 

Sa bahay, bago pa ako magising, nakaalis na sya and same with the night. Kahit anong pilit ko na mahintay sya, nakakatulog ako to the point na hindi ko man lang nalaman kung anong oras sya nakauwi. I thought, sa opisina magiging iba ang set-up namin, pero mali rin pala ako. Bihira ko din sya makita dahil everytime na hanapin ko sya, wala sya at may mga meetings sa kung sino sino sa labas.

"I don't even know where he is."  Bumuntong hininga ako.

[ E kasi nga, hindi pa naman talaga kayo nakakabawi sa pagkalugi diba? Bumabawi palang. It does not take one day. Kaya malamang, puro trabaho talaga ang aasikasuhin nyang asawa mo. ]

"But Ca.."

[ Tumahimik ka na nga lang jan. He texts naman right? What's wrong with you? Don't tell me tigang ka na? HAHAHA ]

I rolled my eyes. "Ewan ko sayo."

[ Really, what's wrong? ]

"Let's not talk this over phone, okay? Pwede ka bang lumabas ngayon?" I looked at my wrist watch. Mag-lulunch na rin.

[ Yeah, I think I can. Hmm, drama na naman ba to? ]

"Just say no if you don't want to."

[ Tara, ano ka ba? I'm just kidding. What's wrong with you? ]

"Whatever, Ca. I'll just text you where." Ibaba ko na sana ang phone ng may maalala ako. "Hoy Bianca.."

[ Ano? Maka-hoy ka naman jan. ]

"May balita ka ba kay David?"

[ Ngayong nabanggit mo yan, wala. Maalala ko, last time I talked to him, he was leaving for States. I don't know kung natuloy yun. ]

"Leaving?" Nagulat ako. I never knew na umalis sya.

[ Yeah. Hindi ba nya sinabi sayo? ]

Tumayo na ako at lumabas ng opisina. "No, he didn't. Look, I'm on my way na sa parking so umalis ka na rin jan sa inyo. Let's talk about it later. See you in a bit."

Mas nauna akong dumating kay Ca. I am waiting for her nang may tumabi sa akin sa table. I didn't mind at first dahil wala ako sa mood makipagusap kaya di ko nalang ito tinaboy. But then that person started whistling and it was annoying.

Tumingin ako sa lalaking katabi ko na nakashades at nakacap. Mind you, he is handsome. He looked familiar, too. Kaso naiinis talaga ako kaya sorry nalang sya. "Excuse me. Are you blind?"

EVERYTHING ARRANGED [ON HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon