Five years after…
“Please fasten you’re seat belt because were ready for take off,”
Home bound safe…
Goodness! After five years ay muli akong makakatapak sa aking motherland!
Matagal kong hinintay na makauwi ako sa Pilipinas.
For almost five years na pamamalagi ko sa London masasabi kong marami ng nagbago sa akin.
Gumanda ako ng bongga!
Napangiti ako sa sarili. I’m more matured now.
I’m not the teenage girl na halos lahat ng cute ay crush.
Marami akong naging friends sa London. Different nationalities, attitudes and personalities.
From them marami akong natutunan.
I developed my independence, understanding and most of all, my personality.
Hindi na rin ako Claustrophobic!
No choice ako eh…
Eh kasi naman, nasa 9th. Floor ang apartment ko. Alangan namang mag-hagdan pa ako diba?
Secondly, sa company na pinag-OJT-han ko ay nasa 23rd floor!
So to cut the long story short, no choice akong i-conquer ang takot ko sa pagsakay sa elevator.
Hindi tulad ng dati na parang babalik ata ako sa sinapupunan ng nanay ko kapag nakakakita ako ng elevator.
This time, kahit pa nasa 110th floor pa iyan keri ko ng mag-elevator! *flips hair*
And speaking of elevator…
Isang tao ang pinaka nag-motivate sa akin para mawala ang takot ko sa elevator. I wonder kung yayakapin pa rin niya ako…
Erase, erase!
GAWDD! Almost five years na yon pero lagi ko pa ring naiisip. Hindi na ako naka-move on sa “one time thing” na 'yon.
I sigh. Akala ko ba nag-matured na ako? I’m starting to be a teenage girl again.
I’m super excited and nervous at the same time. After five years ay makikita ko na rin ulit ang mga friends ko.
Especially, Monica and Joyce.
Kahit sa mga chat and skype ay madalang na kami magkita.
The first month I left, constant ang communication namin.
But after a few months more, naging busy na kami sa kanya-kanya naming pag-aaral.
Si Pat naman ay nagkikita kami every Christmas break.
Ikaw na ang maging kasing yaman ng babaeng yon. Ginagawang Baclaran ang London.
Bigla akong napangiti muli.
Last year ay hindi nakapag-bakasyon si Pat. May kung anong nakain ang loka at naging busy daw.
I also miss Ate Dorothy and Ate Osang.
The last time I heard about their busy is nagkaroon na ito ng second branch but that was a year ago.
No one knows na ngayon ang uwi ko. Next week pa ang alam ng mga ate ko ang uwi ko.
This is my surprise for them!
I graduated business management major in Finance.
But last year, kumuha ako ng certificate sa events planning.
BINABASA MO ANG
If You Only Knew:
Teen FictionHopeless romantic si Trish. Naniniwala siya na may isang "prince charming" na nakalaan para sa kanya. At naniniwala rin siyang ang "prince charming" na iyon ay nasa katauhan ng coach niya! But their is Aiden. Boss ng ate niya na talaga namang nakaka...
