Instant Mommy Ako? (PUBLISHED under Pop Fiction)

Part 25

TRISHA

Nagising ako sa hindi pamilyar na kapaligiran. Parang nangyari na ’to, ah? I looked around hoping na makita ko ulit ang gwapong anghel ko. Pero nakalipas ang ilang sandali at walang Xander na
lumabas.

Where was I?

Ang alala ko, nasa mall ako kanina kasama si Ate Marga.
Tapos nahilo ako at… Oh, my God! Napatingin ako sa bintana.

Umaga na!

“Nasaan na ba ako?” tanong ko sa sarili ko.

“Ospital po, Ma’am.” ’Di ko napansin na may pumasok na
palang nurse sa kwarto ko.

“Ah, Miss Nurse, anong nangyari?”

“Nurse Ally po, Ma’am. Dinala raw po kayo dito kahapon
nang walang malay.”

“Sino raw ang nagdala sa ’kin dito?”

“Isang ale raw po. Sabi nga po bantayan daw po kayo at
susunduin lang niya ang mommy n’yo.”

“Hala! Mommy ko? Nagkakamali lang siguro siya. Wala dito
ang pamilya ko, Nurse Ally.”

“Ay, ganoon po ba, Ma’am? Baka nga po.”

“Pwede na ba akong lumabas? Baka nag-aalala na ang asawa
ko, e.”

“Sige po, Ma’am. Hintayin lang natin mag-rounds si Dok.
Maya-maya ay nandito na rin ’yon,” sagot ng nurse.

“Salamat. Napansin mo ba kung nasaan ang bag ko?
Kailangan ko na kasing tawagan ang asawa ko at malamang
nag-aalala na ’yon sa akin.”

“Nandito po, Ma’am.” Iniabot niya sa ’kin ang bag ko mula
sa drawer.

Dali-dali kong kinuha ang cell phone ko. Ay, ’takte naman!
Battery empty na pala ako.

“Nurse Ally, pwede bang makigamit ng phone? Kailangan ko lang talaga tawagan ang asawa ko.”

“Sige po, Ma’am. Ito po, o,” sabi niya sabay abot ng cell phone
niya.

“Salamat, Ally.” Tinawagan ko agad si Xander. Nakadalawang
ring pa lang nang sagutin niya agad ang tawag.

“Hello?”

“Honey, ako ’to.”

“Trisha? Nasaan ka? Ayos ka lang ba? Anong nangyari sa
’yo?” Sabi na, e. He was worried.

“I’m fine. Nandito ako sa Watty Hospital,” sagot ko sa kanya.
Buti na lang nandito si Nurse Ally, nalaman ko ang pangalan ng ospital na ’to.

“Paano ka naging okay kung nasa ospital ka? Kumusta si
baby?”

“Okay na ako. Don’t worry, the baby’s safe. Lalabas na rin
ako, Hon. I’m so sorry at hindi ako nakatawag agad.”

“Thank God you’re safe! ’Wag kang aalis d’yan at pupuntahan
kita, okay? Wait for me. I love you.”

“Okay. Nasa Room 143 ako. I love you, too.” Pagkababa ko ng
tawag ay nakita kong nakangiti sa akin si Nurse Ally.

“Ang sweet n’yo naman ni Sir, Ma’am.”Ngumiti na lang din ako.

“Salamat sa phone, Ally,” sabi ko sabay abot sa kanya pabalik ng cell phone niya.

“Walang ano man, Ma’am.” Nagpaalam na siya pagkatapos.
Babalik na lang daw siya mamaya para samahan si Dok.
’Di nagtagal at dumating na rin si Xander.

“Honey, alam mo ba kung gaano ako nag-alala sa ’yo?” He
held me tight. Mukhang wala siyang tulog. Pero kahit ganoon, ang gwapo pa rin ng kapreng ’to.