You and Me against Reality (KIMXI LOVE STORY)

Chapter 12 Beginning of LOVE

Chapter 12

Lucille’s POV

                Naalimpungatan ako ng malamigan ako ng hangin na nang gagaling sa labas. Pagkita ko surbang dilim dilim, tinignan ko ang relo ko at 2PM na pala at nandito  pa ako sa bahay ni Vincent. Pinilit kung tumayo pero natumba lang ako dahil masakit pa rin ang paa ko.

“oh bakit ka tumayo, namamaga pa kasi ang paa mo kaya wag mo munang igalaw, nagpatawag na ako ng doctor, diba ayaw mo sa hospital. Don’t worry kaibigan ko siya.”

“Paano na yung trabaho ko, baka hinahanap na ako sa Opisina.”

“Wag kang mag alala, kasama mo yata ang boss mo!” bigla siyang ngumiti sa akin tsaka nya ako binuhat at inupo ulit sa sofa at yung pagkakaupo nya sa akin ay biglang nagtama ang paningin namin. Surbang lapit ng mga mukha namin. Di ko alam ang gagawin ko ng dahan dahan ng lumalapit si Vincent sa akin. Pinikit ko naman ang Mata ko. Sympre alangan namng tititigan ko nalang siya. Gusto ko naman yatang namnamin ang unang halik ko noh..Sorry ahh NBSB po ako…at wala pa akong first Kiss except my parents.

Biglang dampi ng lips nya sa lips ko tsaka siya humiwalay sa akin na para bang natataranta.

“im so sorry”

Hindi ako kumibo kasi nagulat ako sa ginawa nya. Bigla siyang tumayo at nagpaalam na hihintayin yung doctor na kaibigan sa labas.

Ako naman naiwan at walang ginagawa nakatanga lang doon. Biglang tumunog ang phone ko at nakita ko si Jonard ang tumatawag, sinagot ko naman ito.

“Hello Jonard?”

“Girl…Umabot na ba kayo sa dulo ng Luzon sa kakajogging ninyo at inabot na ata kayo ng 2PM…Wala kang balak pumasok Girl?”

“ahh kasi…nasa bahay ako ni Vincent ngayun.”

“Huwat!!!inuwi ka na nya sa bahay nila..aba subrang bilis naman ata nyang si Mr. Gwapo..at pumayag ka namn?”

“Sandali lang kasi, inuunahan mo ako ehh. Nasa bahay nya ako kasi kaninang kalagitnaan ng pagjojogging namin bigla akong natalisod..ito namamaga ang paa ko ngayun?”

“oh eh kamusta namn yang paa mo? Kaya mo bang mag lakad? Wala bang nabali, eh bakit sa bahay pa ni Vincent bakit hindi sa hospital?”

“Ayaw ko kasi sa hospital, may phobia ako sa mga ganyan, eh wala namn daw maisip kaya dito nalang sa bahay nya ako dinala. Malay ko rin bang nakatulog ako sa painkiller na binigay nya.”

“nakatulog ka?? Walang nangyari? Wa-lang nang-yari?”

“Ang OA mo jonard ahh. Wala, at kung mayroon man……” di ko natulog ang sasabihin ko kasi may nangyari na nga..

“Kung mayroon ma>?? May nangyari nga!! OMG…”

“Che…ikukwento ko nalang sayo, sige na padating na sila…bye na.” binaba ko ang phone ko at biglang dumating ang dalawang lalaki.

“Lucille this Is Doctor Martin.. Martin this is Lucille my...”

“Secretary” ako na ang sumagot, at mukhang mali ata ako ng sinagot kasi biglang napatingin ang doctor na medyo nasa 20’s palang kay Vincent.

“Yeah my secretary..”

“nice too meet you Lucille.. I’ve heard you don’t want to admit at the hospital? Why?”

“Sorry doctor, wala po talaga akong lakas pumasok ng hospital eh..”

“naiintindihan kita, marami na akong na incounter na mga ganyan, siguro may times na ayaw mo meron din yung kakayanin mo diba.”