Picture Perfect (Damien Jovanni Cabriga & Kenna Naveen Cervantes)

Chapter 19

"MARRIAGE certificate?! With Naveen?! And she agreed to this?!" he exasperatedly asked his grandfather.

"Yes, apo. Aren't you happy? Iyo na si Naveen." nakangiting tinapik tapik siya nito sa balikat.

"I am happy, Lolo. Pero hindi niyo ba siya binlackmail para magpakasal sa akin?"

Umiling ito. "No, hijo. We didn't do anything to your Kenna." umupo ito sa couch sa opisina niya.

He sighed heavily. "How is this possible? To get a certificate like this.. what did you do?"

"It's all about the connections and money, hijo." ngumiti ito sa kanya.

"Alam ba talaga ni Naveen ito?"

He shrugged. "I don't know. Pero ang alam ko nadala na sa kanya kaninang umaga ang kopya niya ng mga papeles."

Minasahe niya ang kumikirot niyang sentido. "Maybe that's why she went back to Golden Ridge. Yari nanaman ako nito. Akalain pa nun ako ang nakaisip sa pagpikot sa kanya."

Natawa ang Lolo Eulo niya. "Hijo, kami ng Lolo Emman niya ang nagplano nito. Kasabwat namin ang mga kapatid ni Kenna. Pati na yung bestfriend ni Kenna.. si.. ano nga ang ngalan nun? Yung lalaki.."

"Si Fabrice?" kunot noong tanong niya rito.

Napapitik ito sa hangin. "Yun!"

"Why would he help you? Mahal nun si Naveen."

His Lolo shrugged. "Sobrang mahal niya siguro si Kenna kaya niya nagawa iyon."

He sighed. "Sumasakit ang ulo ko sa mga nangyayari."

Natawa ito. "Hijo, umuwi ka na sa asawa mo. Gawan niyo na kami ng apo ni Emman."

"Lolo!" saway niya rito.

"Jova-- Oh, Hi Lolo!" nagmano si Nixon rito.

"Anong ginagawa mo rito?"

Ngumuso si Nixon. "Birthday ni Akito next month. Dinala ko lang ang invitation." inabot nito sa kanya ang imbitasyon.

"Japanese inspired?" kumunot ang noo niya. "Anong trip niya?"

He shrugged. "Baka kasi hapon siya?"

Napailing siya. "Oo nga pala!" nakangiting iniabot nito sa kanyang calling card.

"A flower shop? Kanino to sa'yo?"

"Gago! Sa fiancée ko yan!" natatawang wika nito.

Napaisip siya. "Do they sell white and pink roses?"

Tumango ito. "Oo naman."

"Can they fill up a garden with roses? Yung nakapaso."

Nag-isip ito. "Siguro. I'll ask her. Teka! Bibili ka? Para kanino?" kunot noong tanong nito.

He smiled. "Para sa asawa ko."

PUNUNG-PUNO ng pink and white roses ang bakuran niya. At nanunuot na rin sa ilong niya ang mabangong samyo noon. And take note, nakatanim sa paso ang mga roses.

"Woah!" napakapit siya sa pintuan.

The man chuckled. "Okay lang po ba kayo, ma'am?"

Kumunot ang noo niya. "I don't remember hiring a landscape artist to decorate my garden."

Ngumiti ito. "Pasensiya na ho, ma'am. Asawa niyo ho ang nagpadala nito rito. Sabi niya ho dapat nakatanim para daw po buhay at hindi nalalanta. Para raw pong pag-ibig niya sa'yo, humahalimuyak at namumukadkad." inabot nito sa kanya ang clipboard na may papel. "Pakipirmahan na lang po, Misis."