Uç ya da Düş

Bıkkınlık Veren Tekerrür

Aynı olay, aynı pozisyon ve biz? Ama değişik olan bir şey vardı,Bryce'ın hala bana sarılıyor olması, daha da mı sırnaşıyordu ne? Gülümseyerek el salladım. Baktım herkesin yüzü gülmeye başladı ve bu gülüş "sizi gidi sizi" tarzına bürünüyordu git gide. Utandım mı? Yoo. Ama arkamdaki Bryce'a sessizce mırıldandım.

"Patron değil misin? Bağırıp bildirsene hadlerini? Çat kapı girilir mi öyle!?"

"Bizim gizlimiz saklımız yoktur."

Kızsa mıydım acaba? Ne demekti ki bu?

"He yani her haltımızı görebilirler bu mu?"

Hafifçe sarsıldı ve yaklaştı, daha ne kadar yaklaşacaktı ki acaba !?

"Hayır duygularımı açıkça görsünler.Daha iyi. "

Bunu demesiyle birden kollarından sıyrıldım ve gülümseyerek yanlarına gittim.

"E hadi çıkmıyor muyuz? Psiko beklemesin?"

_______._______________._______________________._____________________.

"Orithyaa??"

Müzik olmadığı halde dinliyormuş gibi yaptığım kulaklıklarımı çıkarmma tenezzülünde bulunmadım.

"Orithyaaa?"

Somurtmaya devam ediyordum.

Hafifçe kaykıldı gülümsyerek kulaklığı narin bir biçimde aldı.

"Müzikte olsa tam olacak ha?"

Hafifçe gülümseyerek baktım.

"Şey şarkı değişiyordu da tam."

O da gülümsedi, kinayeli, gülüşlere başladıysak normaldik.

"Aaa anlıyorum ama ne hikmetse burada hiç bir oynatma listesi açık değil."

Cevap vermedim. Onun yerine kafamı pencereye çevirdim ve başlamak üzere olan yağmuru çağırdım.Ani bir frenle durdu araba.Saçlarıma dokunan ellerle soluma döndüm. Donuk bir biçimde bakıyordum.Neyse ki konuşmaya başladı.

"Neden korkuyorsun bu kadar? "

Dudaklarımı büzerek sustum ve sustum.

"Lanet olsun Jen. bir şeyler söyle!"

Ne diyebilirdim ki? Ne demeliydim?Diyecek olsam da düğümlenen boğazım engeldi kelimelere. O konuşsundu bu defa.

"Jenny, mahvoluyorum ben. O hastanedeki donuk beden, o gece, hatta sırf kaçmak için ad koyduğun Henry. Bu nasıl saçma bir koruma güdüsüdür Jenny?"

Kafamı eğdim ve parmaklarıma baktım. Bitsin istiyordum artık ama konuşacaktı. Dahası o konuşunca kulaklarımı tıkayamıyordum. Saniyeler süren sessizliğin ardından birden kafamı göğsüne yasladı ve saçlarımdan öptü beni. Biz ne ara bu kadar yakın olduk ki? Hayır, hayır bu normal değildi, onu itmeye hazırlanmıştı ki söyledikleriyle şok oldum.

"Hatırlıyor musun, hastanede her ağrıların seni delirtecek olduğunda bunu yapardık geceleri.Sana sarılırdım, bir kere saçlarından öpmüştüm, ertesi gün yine aynını istedin ve biz hep bunu yaptık. Sanki bunu yapınca acını hafifletiyormuşum gibi hissediyordum. En korktuğum şeyse çıkış yapınca son bulma ihtimaliydi. Ama ne görüyorum biliyor musun? Bitmemiş.Şimdi de ruhundaki yaralar için sarılacağım sana Jenny."

Kocaman gözlerimle baktım ona. Ben, ona sarılmıştım? Her gece? Ben neden hatırlamıyordum. Fil hafızama ne olmuştu.Korkuyordum. Çok korkuyordum. Refleks olarak ben de sarıldım ona. Tanrım! Ben neler yapıyordum.