Binago ko siya.........
.
.
.
.
.
Naging siya ang katuparan ng mga pangarap ko.....
.
.
.
.
.
ibinigay ko lahat.......
.
.
.
.
.
.
lahat lahat.....
uala akong tinira.......
siya ang bestfriend ko......
isang bakla......
noon......
ngayon hindi na...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
>>> He Is Mine My Gay Best Friend <<<
keep going, even how hurt you are, even how bleed you are,
Just keep going.
"Marlon..." patuloy lang ako sa pagtanaw sa labas ng building.
Here I am at my office, drinking till last night at sa di ko malamang dahilan para akong hindi nalalasing.
"Come on honey, is there battering you? You didn't even go home last night and now..." I heard her sigh.
Ni hindi ko siya nilingon at nanatiling nakatingin lang sa kawalan.
Huminga ako ng malalim para pigilan ang hikbing gustong lumabas sa lalamunan ko.
~Fuck! So gay.
I miss her, I really damn miss her kagabi lang yung nangyari sa amin pero pakiramdam ko dekada na ang lumipas sa amin, pagkasama ko sya nakakalimutan ko ang reyalidad...
Nakakalimutan ko ang lahat ng dahil sa kanya...
Nakakalimutan ko kung sino ako, kung ano ang dapat
Lahat nawawalang parang bula at ang natitira ang pinaghalong sakit at sayang nararamdaman ko...
Siya lang... siya lang sapat na.
Sobrang saya ko isipin ko pa lang ang bawat nangyari sa amin... na hindi na yun isang panaginip lang tulad ng mga nakaraang taon, buwan, araw at gabi na totoong nahahawakan ko sya... totoong nandito na siya...pero pagkalipas lang ng ilang minuto napapalitan iyon ng walang kasing sakit na pakiramdam... sa sobrang sakit nahihirapan akong huminga...
"Hon..." mariin kong pinikit ang mata ko ng maramdaman ko ang pagyakap niya mula sa likod ko, heto pa ang isang taong nag papaalala sa akin sa reyalidad; isang reyalidad na nagsasabing nakatali na ako sa babaeng oo pinili ko pero ni hindi ko kayang mahalin ng higit sa isang kaibigan... at ang puso kong hanggang kamatayan na niyang hawak...
Andrea...
"Marlon..." nararamdaman ko sa likod ko ang malakas na tibok ng puso niya.
Marahan kong binaklas ang pagkakayap niya sa akin saka marahang lumakad palayo sa kanya.
Ayokong lumapit siya sa akin ayokong mahaluan ang mabining halimuyak ni Andrea na kumapit sa akin gusto ko itong manatili sa akin dahil pucha! Ito na lang ang nagpapatunay sa akin na ang mga naganap ng nakaraang gabi ay pawang katotohanan at hindi isang panaginip lang.
