Odamın kapısını o kadar sert açılmıştı ki yerimde irkildim. Kendimi işe o kadar çok vermiştim ki gözlerimin sızladığını yeni fark etmiştim. Giray'ın koca heybetiyle içeri girip kapıyı ayağı ile kapatması bir oldu.
Gözleri çok değişik bakıyordu. Sinir, hüzün, keder hepsi bir aradaydı. "Ne oldu?" Dedim ayağı kalkıp kaşımı çatarak. Tek bir cevap vermeden önüme geldi. Askeri üniformasıyla gözleri daha çok öne çıkıyordu ve ben buna doya doya bakmak zorunda hissediyordum kendimi. Çenesini sıkıyordu. "Giray korkutmasana ne oldu?" Bir terslik olduğu aşikardı. "Sana tek bir soru soracağım bana düzgün cevap ver." Dedi sinirle dişlerini sıkıp. Bana karşı ilk defa böyleydi. Ürkmüştüm. Tek kaşımı kaldırdım. "Ben sana ne zaman yalan söyledim? Ne bu haller?" Başını ağır ağır salladı. "Yalan söylemedin. Ama doğruyu da anlatmadın değil mi Umay?" Büyükçe yutkundum. Hangi gerçeği öğrenmişti?
Gardımı indirmeden ona bir adım daha attım. İçten içe tırsıyordum da. "Ben senin askerin değilim bana böyle davranmazsın. İşte savcın, evde sevgilin. Haddini bilip konuş." Bunu dememle daha çok sinirlenmiş olacak ki yumruğunu yanımızda ki masaya indirdi. Ben bir adım geri çekilip şok içinde ona bakarken o olduğumuz yeri bile umursamadan bana bağırmaya başladı.
"İşini de evini de sikerim Umay. Her yerde ben seninim her yerde sen benimsin. Bu hiç bir zaman değişmedi. Değişmeyecekte." Kendisi hakkında olan gerçeği öğrenmediğini son cümlelerinden anlamıştım. Neydi onu bu kadar sinirlendiren o zaman? "Derdin ne o zaman?" Diye bağırdım ben de dayanamayıp. Dudaklarını dişledi. "Derdim ne mi?" Diye mırıldandı elinde ki telefonundan bir şeyler açarken. Sabır çekmek için başımı havaya kaldırdım. "Al bak neymiş derdim." Kükremesi ile başımı tekrar indirdim.
Bana doğru tuttuğu telefonuna baktım. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Tırnaklarımdan tut saçlarıma kadar titredim. Kaşlarım gevşedi. Ellerim titremeye başlayınca büyükçe yutkundum. Yere çöküp ağlamak istiyordum tam da şu an. Video önümde oynarken Giray ekranı kapatıp telefonunu arkamdaki duvara fırlattı. Telefon tuzla buz olurken hiç bir şey yapamadım. Gözlerine bakamadım. Sadece yere odaklandım.
"Bana nasıl anlatmazsın Umay?"
😨
Beeeen geldiiiimmm😎😎
Uzun bir süre oldu ama geldim hjahwjsha. Hazır tatile girmişken bölüm yazayım dedim. Bu da fragmanımızzzz.
Biraz kaostan kimseye bir şey olmaz dostlarım, beni sevin lütfen🥺😌
En kısa zamanda yeni bölümle görüşmek üzere öpüldünüzzz🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ENKAZ
Teen Fiction"Yaydım edin..." Uyudu Umay. Ama son hatırladığı şey bir adamın sesi olmuştu. "Dayan küçük dayan kurtaracağım seni" Sessizlik. Karanlık. Soğuk. Acı. Korku. Umay. Baş başa kalmışlardı şimdi. **** Gözleri tekrar açıldı Umay'ın. Ama bu sefer dışard...
