"Yaydım edin..."
Uyudu Umay. Ama son hatırladığı şey bir adamın sesi olmuştu.
"Dayan küçük dayan kurtaracağım seni"
Sessizlik. Karanlık. Soğuk. Acı. Korku. Umay. Baş başa kalmışlardı şimdi.
****
Gözleri tekrar açıldı Umay'ın. Ama bu sefer dışard...
Bir gün, istiklal ve cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şeraitini düşünmeyeceksin.
🇹🇷
Bölüm Şarkısı: Emre Fel- Yar Bensiz
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2001 Ankara;
"Umay niye hasta olmuş ki baba?" Giray sarı gömleğinin yakasını çekiştirip babasının bacağına yapıştı. Oysa çok hazırlanmıştı bu gün için.
"Bilmiyorum oğlum ama iyi olsun gideceğiz tamam mı?" Kafasını salladı ve oflayarak koltuğa oturdu. Babası da onun yanına oturup haberleri izlemeye başladı. Giray sıkıntı ile koltuktan sarkan bacaklarını saklarken aklına başka bir fikir geldi.
"Baba Pusat'la oynamaya gitsem en azından olmaz mı?" Ömer çocuğun bu istekli halini görünce dayanamadı ve kabul etti. Giray heyecanla ayağı kalkıp babasına sarıldı.
"Hadi giy montunu çıkalım" Giray koştur koştur odasından Ken bebeğini alıp çaktırmadan montunun içine koydu ve önünü kapattı. Babasının yanına geldiğinde annesi Selma hanımla konuştuklarını gördü.
"Annecim ben Pusat'la oyun oynamaya gidiyorum" annesi ona gülen yüzle bakıp yanağını okşadı ve oğlunun önüne diz çöktü.
"Aferin benim akıllı oğlum. Sen çok iyi bir insansın. Gurur duyuyorum seninle" deyip yanaklarını öptü. Giray şanslı bir çocuktu. Onu seven anne ve babası vardı. Selma Hanım Ömer'in elinde ki poşeti alıp Giray'ın eline verdi. ''Bunu Pusat'a ver tamam mı oğlum? Beraber yersiniz'' Selma hanım onlar için limonlu kek yapmıştı. Giray sevecenle Annesinin boynuna atladı.
''Canım annem'' Ömer huzurla oğluna ve eşine bakarken bir kez daha ne kadar şanslı olduğunu hatırladı.
''Hadi bakalım Oğlum gidelim de oyna'' Giray annesinin yanağına öpücük kondurup babasının elini tuttu ve birlikte evden çıktılar.
Yolda Giray heyecandan yerinde duramıyordu. Acaba planı işe yarayacak mıydı? Gizli gizli Umay'ı görebilecek miydi? Yolculuk sessiz geçmişti ama Ömer oğlunun heyecanını fark etmişti. Çocuktur dedi kendi kendine ve sessizliğini korudu. Yurdun önüne gelince Giray elinde ki poşeti de sıkı sıkı tutup arabadan indi. Ömer her ne kadar arkasından 'Oğlum yavaş' diye seslense de Giray umursamadı. Bahçeye girdiğinde gözü hemen birlikte oynadıkları banka takıldı. Pusat'ı askerleri ile oynadığını görünce kocaman güldü ve ona doğru koştu.
''Pusat'' diye bağırınca Pusat kafasını kaldırıp karşısında ona koşarak gelen çocuğa baktı.
''Giray'' diye o da ayaklandı ve birbirlerinin küçük bedenlerine sarıldılar.
